Διαβάζοντας λογοτεχνικά κείμενα

Κάθε φορά που αφοσιώνομαι για να διαβάσω  ένα "λογοτέχνημα" που μου σύστησαν, κατ' αρχήν είμαι επιφυλακτική και προχωρώ ανιχνεύοντας τον λόγο για το οποίο θα φτάσω μέχρι το τέλος του. 

Και τούτο, γιατί σε κάθε βιβλίο που διαβάζω, προσπαθώ να αποκομίσω για τον εαυτό μου και για την ζωή μου, όση μπορώ από την πείρα, την τέχνη την τόλμη,  την αναζήτηση, αλλά και την γνώση του συγγραφέα που κοπίασε ώστε να αποθέσει, τελικά, την σοφία του, στο πόνημά του. Με τον τρόπο αυτόν αποθησαυρίζω  για την πνευματική και προσωπική μου βελτίωση, τον κόπο και την εμπειρία του συγγραφέα, και διδάσκομαι παιδαγωγούμενη από τις δικές του προσπάθειες και δοκιμασίες. 

Ανεκτίμητης σημασίας, είναι οι σκέψεις και οι κρίσεις, οι θέσεις και οι δισταγμοί του συγγραφέα, πριν από κάθε δράση και απόφαση των προσώπων του έργου. Γιατί αυτός ο προβληματισμός είναι που δίνει τον τόνο στην πνευματική, την ηθική, την λογική, την  γνωστική και την συνολικά τεκμηριωμένη εισφορά του συγγραφέα  μέσα από το έργο του.

Κάποτε, διαβάζοντας αρκετές σελίδες, συνέβη να αναρωτηθώ αν υπάρχει λόγος να προχωρήσω, επειδή έτυχε να μην βλέπω σχετικά σημάδια. Ωστόσο, απεφάσισα να συνεχίσω, για να διαπιστώσω αν υπάρχει ένας τουλάχιστον λόγος! Και τον βρήκα, λίγο πριν από την σελίδα 300! Κι αυτός ο λόγος ήταν το μόνο ενδιαφέρον σημείο ενός ολόκληρου βιβλίου! Ένα μόνο σημείο, και μάλιστα πολύ απλό και αυτονόητο! Πόσος χαμένος χρόνος ανάγνωσης!

[Αν σε ένα βιβλίο αναπτύσσονται κατά παράταξιν καθημερινότητες και ασημαντότητες, αυτό δεν προσφέρει σε κανέναν τίποτε και η αξία του "λογοτεχνήματος" είναι μάλλον αρνητική. Αν δεν υπάρχει το χάρισμα στην πλοκή, ας υπάρχει τουλάχιστον η ομορφιά του λόγου! Ο λόγος είναι όχημα σκέψης, συναισθημάτων, έχει την αισθητική και την αυτονομία του!]

Υπάρχουν βιβλία, που ακόμη και μόνος ο τίτλος αρκεί για να  σε αιχμαλωτίσει. Μου συνέβη, μερικές φορές. Τελευταία φορά ήταν με το βιβλίο "Ίδιοι Καιροί" της Μαρίας Περάκη-Ρούγγα! Με συνεπήρε, γιατί ένοιωσα πως αναφέρεται σε ερωτήματα και διλήμματα, παθήματα ή δοκιμασίες που καθένας μας θα μπορούσε να συναντήσει στη ζωή του. Και πράγματι. Αλλά, η συγγραφέας βαίνει πέραν των αρχικών μου προσδοκιών και εντυπώσεων. Όχι μόνο καθένας μας, αλλά κάθε κοινωνία, και κάθε ιστορική περίοδος! Η ζωή ολόληρη!

Κι όλα αυτά δίνονται με το ξεκίνημα μιας προσωπικής αναζήτησης για αυτογνωσία, και στη συνέχεια ιχνηλατούνται αντίστοιχες καταστάσεις άλλων ανθρώπων, άλλης, ιστορικά, εποχής και άλλης κοινωνίας, και μάλιστα με  ιδιαίτερα σημαίνον ιστορικό στίγμα.