Στη Στήλη "Θέση", της εφημερίδας ΛΟΓΟΣ της 6ης Σεπτεμβρίου 2023, φέρεται να είπε ο υπουργός κ. Χατζηδάκης, πως "Κάθε παραβίαση της νομιμότητας θα μας βρεί απέναντι".
Ηχεί περίεργα να διακηρύσσεται ως αγωνιστικό πεδίο της κυβέρνησης "το κυνήγι" για την παραβίαση της νομιμότητας. Αυτό δε, δεν αναφέρεται ούτε στις συνταγματικές διατάξεις περί των αρμοδιοτήτων της (κάθε) Κυβέρνησης. (βλ. κατωτέρω).
Δεδομένης μάλιστα της Διακρίσεως των εξουσιών, που καθιερώνεται ρητώς από το Σύνταγμά μας, η κυβέρνηση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι νομοθετική ρύθμιση με τέλειους νόμους *(νόμους που προβλέπουν κυρώσεις για την παραβίασή τους) και οργάνωση των υπηρεσιών του κράτους τέτοια, ώστε να μην είναι επιτρεπτή η παρανομία.
Η κυβέρνησή μας, αλλά και όσες ακόμη προηγήθηκαν, όσο μπορώ να γνωρίζω από τη μακρά πλέον ζωή μου, έχουν φροντίσει ώστε οι νομοθετικές τους ρυθμίσεις να αφήνουν παράθυρα και ευχέρειες προσοδοφόρων νομιμοφανών ενεργειών για τους ενδιαφερόμενους και παροικούντες την Ιερουσαλήμ της εξουσίας, για τους νέπωτες των αρχόντων, ακόμη και για τους αντιπάλους της εξουσίας, προς εξαγοράν της σιωπής ή της ανοχής αυτών.
Η κυβέρνηση δια των οργάνων της δεν μπορεί να καταδιώκει την παραβίαση του νόμου, μπορεί μόνο να προνοεί για την επιτυχή τήρησή του!
Θα μου πείτε, ότι αυτά είναι θεωρητικολογίες, και θα συμφωνήσω μαζί σας. Θα αντιτείνω όμως, ότι το ισχύον σήμερα, δηλ. τo να καταδιώκει η κυβέρνηση ό,τι αντιτίθεται στις επιδιώξεις της, είναι καταληκτικά η παρακμή της Δημοκρατίας.
Διότι, παρακμή της Δημοκρατίας συντρέχει όταν, αντί η Πολιτεία να ασκεί την ανατεθειμένη από τον λαό εξουσία, ασκείται η "πολιτική" της προκριθείσης στις εκλογές κομματικής ομάδας. Για να μην πούμε ότι υλοποιείται το όνειρο του κάθε ευρισκόμενου στην κεφαλή του προκριθέντος κόμματος, όποιο κι αν είναι αυτό το όνειρο! Είτε πρόκειται για την εξουσία καθεαυτήν και την διαρκή προβολή, είτε για την εξουσία του διατάσσειν, την εξουσία της διαχείρισης των χρημάτων και των τυχών του κόσμου, ή την εξουσία της υποταγής των αντιρρησιών, είτε για την συγκέντρωση της λατρείας στο πρόσωπό του κλπ.
Τα προκύπτοντα ερωτήματα είναι: 1) Πώς προκύπτει το κοινωνικό πρόταγμα (η θέληση του λαού), πώς διατυπώνεται και πώς προβάλλεται; Και 2) Πώς συμβαίνει η επικράτηση μιας κομματικής ομάδας έναντι όλων των άλλων;
Το κοινωνικό πρόταγμα προκύπτει από τις κομματικές υποψηφιότητες που υποβάλλονται, προκειμένου να συμμετάσχουν στις εκλογές, επειδή, ως είναι αυτονόητο, τα πολιτικά κόμματα πρέπει να κομίζουν πολιτική πρόταση.
Για τον λόγο αυτό, στις εκλογές συμμετέχει πλειάδα πολιτικών κομμάτων. Είναι γεγονός, πως ο λαός, ως συνισταμένη προσωπικοτήτων, δεν είναι δυνατόν να ταυτοποιείται σε μια πολιτική πρόταση. Για τον λόγο αυτόν οι πολιτικές προτάσεις εκτείνονται σε ευρύτατο φάσμα πολιτικών, ιστορικών, εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών, οικονομικών, φιλοσοφικών, κλπ. χαρακτηριστικών, καθρεφτίζοντας όλες τις αντιθέσεις, τις ροπές και τις τάσεις που υπάρχουν και στην κοινωνία. Οι προτάσεις των κομμάτων τίθενται στην κρίση του λαού και ο λαός αναδεικνύει την δύναμη των κομμάτων, σύμφωνα με τις προτιμήσεις του. Αυτή είναι η ομαλή εξέλιξη.
Είναι γεγονός, πως ανάμεσά μας μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που συστήνουν κόμματα επειδή θέλουν την ολοκληρωτική εξαφάνιση κάποιων από τους υπόλοιπους, ή την ολοκληρωτική φτωχοποίηση ή εξαθλίωση κάποιων επαγγελματικών και κοινωνικών τάξεων για δικούς τους εγγύς ή απώτερους σκοπούς, ή να θεωρούν ότι είμαστε πολλοί κι είναι καιρός να λιγοστέψουμε (πράγμα που τώρα τελευταία πολυακούγεται και συχνά ανενδοιάστως κηρύσσεται με βαθυστόχαστα συγγράμματα εμπευστών και θεωρητικών της άνευ όρων παγκοσμιοποίησης).
Σήμερα λοιπόν, υπάρχουν πολιτικά κόμματα, με "τεχνικούς συμβούλους" και opinion makers, με χρήμα και αμφιβόλου νομιμότητας και ήθους διαδικασίες, με ημεδαπούς και διεθνείς μη πολιτικούς εταίρους προσωπικών και οικονομικών συμφερόντων, τα οποία καταρτίζουν μια εκμαυλιστική πολιτική πρόταση, η οποία παραπλανεί αφελείς εκλογείς. Έτσι, μια κατάπτυστη πολιτική πρόταση, μπορεί να χαρίσει μια περιφανή εκλογική νίκη, στο κόμμα με την πιο ελεινή πολιτική πρόταση και τα πιο ανομολόγητα συμφέροντα σε βάρος του λαού και της χώρας. Επίσης, σήμερα, που η πολιτική έχει εξελιχθεί σε επάγγελμα, αλλά και κληρονομικό βιλαέτι, υπάρχουν πολιτικοί με μακρά οικογενειακή θητεία στους θώκους της εξουσίας, χωρίς όμως την αντιστοίχως μακρά και σωρευτική ωφέλεια των Ελλήνων, από το πέρασμα όλων αυτών στη διαχείριση των Ελληνικών υποθέσεων.
Φαίνεται λοιπόν, πως -για διάφορους λόγους- δεν είναι τελικά πολύ δύσκολο πράγμα η περιφανής κομματική επικράτηση! Αρκεί ένα ελαστικό σύστημα αξιών, ελαστική συνείδηση και ελαστική αυτοκριτική. Ασθενής μνήμη και ολίγον από ... έλλειψη αυτοεκτίμησης. Αυτό ισχύει τόσο για τους εντεταλμένους ψηφοφόρους (οπαδούς), όσο και για τους εκλεγόμενους. Αρκεί να έχεις τα μέσα και τους κατάλληλους "συνδέσμους".
Εμείς όμως, (πολλοί από εμάς) ως Έλληνες πολίτες, επιθυμούμε να έχουν τα πολιτικά μας κόμματα αληθώς πολιτικές προτάσεις. Κι όχι οικονομικά προγράμματα τακτοποίησης αναξιοπαθούντων και ανεπάγγελτων κληρονόμων. Κι αν για κάποιο λόγο αποφασίσαμε να καταργήσουμε τους Βασιλείς, από άρχοντες της Ελλάδας, για ποιόν λόγο άραγε, κρατάμε και τρέφουμε στο εθνικό μας πρυτανείο αναποτελεσματικούς κι ανίκανους διαχειριστές της καθημερινότητας και της προοπτικής μας;
Μήπως είμαστε συνεταίροι, κουμπάροι και συμπέθεροι;
******************************
Α. Ατελείς είναι οι νόμοι που δεν προβλέπουν κυρώσεις για την παραβίασή τους.
Β. Στο 'Αρθρο 82: (Κυβέρνηση, Πρωθυπουργός, Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής), ορίζεται ότι:
2. O Πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της Kυβέρνησης και κατευθύνει τις ενέργειές της, καθώς και των δημόσιων γενικά υπηρεσιών για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο των νόμων.
**3. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες της Oικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, αποστολή της οποίας είναι η διεξαγωγή του κοινωνικού διαλόγου για τη γενική πολιτική της Χώρας και ιδίως για τις κατευθύνσεις της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, καθώς και η διατύπωση γνώμης επί των νομοσχεδίων και προτάσεων νόμων που παραπέμπονται σε αυτήν.
**4. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής με τη συμμετοχή εκπροσώπων των κομμάτων της Βουλής και προσώπων με ειδικές γνώσεις ή εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου