Διαβάζω εδώ: https://www.facebook.com/profile.php?id=100055887229505 τις σκέψεις του Κωνσταντίνου Σταμούλου, στο ερώτημα, "Τι θα γινόταν χωρίς την Επανάσταση του 1821", και τις παραθέτω αυτούσιες, γιατί τις συμμερίζομαι απόλυτα:
Εκτιμώ κατ' αρχήν, πως είναι αρκετά δύσκολη η απάντηση!
Προϋποθέτει βουτιά στην εσωστρέφεια του καθενός, ώστε να εξαχθεί μια χρήσιμη κριτική σκέψη. Να καρποφορήσει μέσα από εκείνες τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που διατηρούνται στέρεα μέσα μας. Απαιτείται η ενεργοποίηση καλοδουλεμένων «εκφράσεων», με γνώμονα την υποκειμενική αντικειμενικότητα στο σήμερα, αναμοχλεύοντας και στοιχειώδης ιστορικές γνώσεις.
Μας χωρίζουν μόλις 200 χρόνια «τεχνητής» ελευθερίας από την επανάσταση του 1821(*), σαφώς δε πολύ λιγότερα από τα 400 χρόνια της πραγματικής υποδούλωσης. Μα οπωσδήποτε λίγα και υποδεέστερα συνάμα, από τα 1000 χρόνια μιας λαμπρής αυτοκρατορίας του Βυζαντίου, με καπάκι άλλα 600+ χρόνια Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, μέχρις ότου φθάσουμε κάπου στην απαρχή της πραγματικής παρακμής του Ελληνισμού.
Με αυτήν την σύντομη αναφορά μου στους 22 τελευταίους αιώνες, απλά επιθυμώ να δείξω την ιστορική θέση που βρίσκεται το σημείο «λαβής» των δικών μου σκέψεων, από το οποίο γερά όμως κρατούντες όλοι, θα πηγάζουν και πλείστες όσες ερμηνείες στις παρακάτω θέσεις μου.
/ / / / /
Ο Ελληνισμός, ήτοι το καθεαυτό Ελληνικό στοιχείο και κατ’ επέκταση μεμονωμένοι Έλληνες, άκμασαν ιστορικά σε βάθος αιώνων. Ακόμη κι αν εμείς αποποιηθούμε τις ρίζες μας ή έστω παραβλέψουμε την κληρονομιά μας, αρκετοί νοήμονες λαοί και αναρίθμητα πεφωτισμένοι άνθρωποι στον κόσμο, θα συνεχίζουν να το κάνουν για λογαριασμό μας. Όπως φυσικά και οι περισσότεροι παραπέρα από αυτούς, όπου, από φυσική μικρότητα ή και συμπλέγματα κατωτερότητας απέναντί μας, θα επιχειρούν το αντίθετο. Ας στεκόμαστε σε όσους επιχαίρουν για μας, αντί με εκείνους που συκοφαντούν ή εποφθαλμιούν την ιστορία μας.
Η εκτίμησή μου βεβαία είναι, πως η συντριπτική πλειοψηφία γειτόνων στην περιοχή μας ανήκουν δυστυχώς στους δεύτερους. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις γειτόνων, με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Σταχυολογώ π.χ. την Σερβία, Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο και Συρία. Εκείνους δηλαδή, που έχουν Ιστορία και πολιτισμική κουλτούρα ανθρώπινων αξιών, αξιολογούμενοι πάντοτε μέσα από τα πεπραγμένα τους.
Η δική μας κληρονομική προίκα ή φτιαξιά ή χάρισμα έστω, μας κατατάσσει πολύ ψηλά στην πυραμίδα των «Δημιουργών Ανθρώπινου Πολιτισμού».
Προφανώς και αναφέρομαι σε κληρονομιά χιλιετιών, κι όχι στα φευγαλέα γνωρίσματα από τα επίκτητα χαρακτηριστικά που έρχονται και παρέρχονται. Στο μεσοδιάστημα σαφώς και υπήρξαν χαρισματικά μυαλά, που ηγήθηκαν ή και άφησαν το στίγμα τους στο ενεργητικό μας. Εξαιρέσεις βέβαια, μα υπήρξαν και υπάρχουν. Μέσα σε συνθήκες πολλαπλών πιέσεων από παντού, το ελληνικό στοιχείο κατακερματίστηκε κι έπιασε την οικουμένη. Αδύνατον να διατηρηθεί εντός της μικρής κοιτίδας.
Μολαταύτα, παραμένουμε εν γένει ένας λαός ηγεμονικός, με αρχοντιά και παραπανίσια υπερηφάνεια. Αυτό δεν αλλάζει, μήτε μπαίνει στο τραπέζι της πλασματικής αμφισβήτησης. Μας περισσεύει η ικανότητα στο να παράγουμε τα εξυπνότερα και ποιοτικότερα, αντί να υφαρπάζουμε τα έτοιμα ή να κατασπαράζουμε τα τριγύρω απλωμένα των άλλων. Δεν χρειαζόμαστε τα ξένα. Ιδέες και λύσεις παράγουμε μόνοι μας. Τα ανταλλάσσουμε με το εμπορικό δαιμόνιο και την γαλαντόμο συνεργασία μας. Ουδείς μας κατατάσσει στα λιγούρια του πλανήτη. Είμαστε αυτάρκης σε όλα και με το παραπάνω.
Δεν θέλει ιδιαίτερη ευφυΐα να συμπεράνουμε πως αυτά τα δυσεύρετα ποιοτικά χαρακτηριστικά του γένους μας, δεν συγχωρούνται από ξένους. Η μικρότητα αντίληψης δε, απέναντι σε μια αντικειμενικά σύντομη και εφήμερη ζωή, πάντοτε θα έλκει με ευκολία και τους καταναλωτές που τα στερούνται. Τους πειθαναγκάζει να γίνονται ανήμερα θηρία, προκειμένου να καθυποτάξουν το οτιδήποτε θα θεωρούν ως καλύτερο.
Η προνομιούχος φυσική θέση που κατέχουμε σε τούτον τον πλανήτη, ανέκαθεν ενίσχυε τον επεκτατισμό των αλλοφύλων. Μαύρο φίδι κατέτρωγε την ψυχή τους, όταν ανακάλυπταν τα αγαθά τούτης της μικρής «κουτσουλιάς» γης. Αυτοσκοπός τους η κατάκτησή της, με μανία από τα γεννοφάσκια ως τα γεράματά τους.
Και οσάκις ιστορικά τους διδόταν η ευκαιρία, κατασπάραζαν συθέμελα ακόμη και το σπαρμένο μας γρασίδι, που τάχα ευδοκιμούσε καλύτερα στην πλευρά του δικού μας χωραφιού. Αφού κι αυτό το καταφρονεμένο γρασίδι, πάντα θα δείχνει πως πλιότερο πρασινίζει στην απέναντι άκρη. Και καταπατώντας το μάλιστα καταστροφικά, αποκτούν την ψευδαίσθηση πως επιτελούν τον αυτοσκοπό τους, ερχόμενοι όλοι στα ίσια προς τα κάτω.
Ακούμε για κάκιστους επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως ψωριάρης, αρπακτικό ή πολεμοχαρής ή αιμοβόρος, μα αυτοί δεν συνάδουν με Έλληνα. Τουναντίον, αρμόζουν η φιλοσοφία, ευρυμάθεια, καλοσύνη, ανθρωπιά και το φιλότιμο, κοσμώντας το πέτο της αρχοντοφορεσιάς κάθε γνήσιου Ελλαδίτη.
*
Ιδού λοιπόν, πως κουμπώνουν οι κατασταλαγμένες εκφράσεις μου, με τα γεγονότα που πέρασαν.
*
Στα 200 χρόνια που μεσολάβησαν από την επανάσταση, καμία βελτίωση δεν διαφάνηκε στους εξ ανατολών γείτονες. Η νοοτροπία και ο επεκτατισμός τους συνεχίζεται. Επιβεβαιώθηκε στον αφανισμό Ελληνισμού του Πόντου, της Αρμενίας, της Ανατολικής Θράκης, της Πόλης, της Ιωνίας και ειδικότερα της Σμύρνης, της Ίμβρου και Τενέδου και της Κύπρου. Πιο πρόσφατα δε, με τις πολεμικές επιχειρήσεις επί της Συρίας και του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Η σπουδή των γειτόνων εδράζει μόνιμα στον επεκτατισμό και την εκμετάλλευση με βίαιη αρπαγή. Μια βουλιμία δίχως λογική. Και βήμα-βήμα, η καθυπόταξη παράπλευρων εδαφών, όπου συνεπικουρείται από τον αφανισμό της ιστορίας τους.
Προσέξτε!
Το εντελώς αντίθετο ιστορικά, από τον Μέγιστο Στρατηλάτη Αλέξανδρο. Οι πολεμικές εκείνου συγκρούσεις, γινόντουσαν με στρατηγική και ανδρεία, μα μονάχα στα πεδία των μαχών. Κι απ’ όπου περνούσε θριαμβευτής και νικητής, δεν διέλυε τα πάντα στο διάβα του. Σεβόταν τους λαούς, πρόσφερε θυσίες και προσκυνούσε τα ιερά και όσια των κατακτητών του, διατηρώντας τα στο ακέραιο. Δημιούργησε πρότυπες πόλεις και πρόσφερε το ανώτερο επίπεδο πολιτισμού της εποχής του, με οργάνωση και παροχές αυτεξούσιου των γηγενών σε τέχνες και γράμματα. Κάτι που επάξια συνεχίστηκε και από τους 4 διαδόχους του στα μετέπειτα βασίλεια, μετά τον θάνατό του.
Ασύγκριτα πράγματα δηλαδή, όταν μιλάει η ίδια η ιστορία.
Κι ας αναρωτηθούμε κλείνοντας, πόσοι άλλοι στρατηλάτες μιμήθηκαν την περπατησιά του;;
*
Με το μυαλό μου αρκετά κακά εικάζω πως θα συνέβαιναν, εάν εξέλιπε το 1821 για την ευλογημένη πατρίδα μας. Αρκούμαι σήμερα στο να διατυπώσω ένα μονάχα:
«Ένα παρόμοιο κείμενο, θα μπορούσε άραγε να δημοσιοποιηθεί και να τύχει μιας άνετα στοιχειώδους ώσμωσης από 5-6 φίλους μου;; Η δική μου λογική απάντηση δείχνει πως Ο Χ Ι »!!
Με εκτίμηση και σεβασμό στους αναγνώστες μου,
✓[Κωνσταντίνος]"
_____________________
(*) Από τις εκδόσεις "Κριτική σκέψη για παιδιά"
~~ Φωτό: Ο εμβληματικός πίνακας του Γκύζη «Κρυφό Σχολείο», αντάμα με δύο δείγματα από γνήσιες ζωοδότες στέγες του, την Ιερά Μονή Φιλοσόφου και ένα τυχαίο σπήλαιο σε απόκρημνους βράχους του Πηλίου!
~~ Το κείμενο που βλέπετε δεν είναι Ευαγγέλιο, ούτε αποτελεί ιστορικό πόνημα. Προορίζεται ως διδαχή ανάγνωσης από μικρά παιδιά. Όποιος ενήλικας το διαβάσει προσεκτικά και έχει απορίες ή αντιρρήσεις, ας σχολιάσει και πρόθυμα θα απαντήσω!
~~ Η ανάρτηση προορίζεται για φίλους. Εάν με το καλό τύχει αποδοχής από το 10% των ατόμων που βρίσκονται στην λίστα μου, τότε θα τις επιτρέψω να κυκλοφορήσει δημόσια για κανένα 10ήμερο, συμμετέχοντας στις εορταστικές εκδηλώσεις!!
Αυτά γράφει ο κ. Σταμούλος, και νομίζω πως δεν είναι καθόλου λίγοι σήμερα αυτοί που σκέφτονται παρόμοια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου