Η προστασία της υγείας των ευπαθών ομάδων είναι η μια μόνο όψη του προβλήματος

 Ο  έλεγχος, δια του εγκλεισμού και της  απομόνωσης, είναι η άλλη.

Η ανθρώπινη ζωή ορίζεται μεν από την Ελληνική έννομη τάξη ως σημαντικό αγαθό, αλλά  προστατεύεται από διατάξεις Ποινικού χαρακτήρα. [Σημάδι πως στις μέρες μας οι Πολιτείες δεν επιτρέπουν την αφαίρεση ζωής].

Στη διάταξη του άρθρου 2.παρ.1 του Συντάγματος, ορίζεται ότι "Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας(*) του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας". Κι εννοεί προφανώς, κάθε ανθρώπου. Όχι μόνο του πλουσίου, του ωραίου, του μορφωμένου, του ανωτάτης τάξως, του πολιτικού, κλπ. Αλλά, όλων των πολιτών.

Αυτό σημαίνει ότι ως συνταγματική προτεραιότητα της Ελληνικής Πολιτείας, τάσσεται όχι (μόνο και) ειδικά η ανθρώπινη ζωή, αλλά κυρίως η ανθρώπινη υπόσταση. Είναι γεγονός πως η φυσική μας υπόσταση είναι πεπερασμένη στον χρόνο, και ως τέτοια, αναπότρεπτα, θα επέλθει το τέλος της.

Ως ανθρώπινη υπόσταση, σηματοδοτείται η αξία και η ποιότητα της ζωής του ανθρώπου ως φυσικού και πνευματικού οργανισμού. Κι αυτή είναι απεριόριστη από τον χρόνο. Γι΄αυτό προστατεύουμε (και ποινικά)  ακόμη και την μνήμη τεθνεώτων.

Από την Γραμματική Ερμηνεία της συνταγματικής διάταξης προκύπτει ότι  ως "ανθρώπινη υπόσταση" σημαίνεται κάτι πέραν της "ανθρώπινης ζωής". Ο Καταστατικός Χάρτης ορίζει ως προτεραιότητα της Πολιτείας την προστασία του τρόπου ζωής μας με αξία, προοπτική, ελευθερία, δημιουργικότητα, και υποστήριξή μας όταν συντρέχουν οικονομικά μαζί με προσωπικής κινητικότητας προβλήματα. Δηλαδή, ορίζεται ότι η Πολιτεία έχει υποχρέωση να μην μας εγκαταλείπει, να μην μας επιβάλει, ούτε να μας ωθεί  σε συνθήκες εγκαταβιώσεως εν αθλιότητι! Γι' αυτό και ομιλούμε για "προστασία ευπαθών ομάδων", για "βοήθεια των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα, στο σπίτι", για οικονομική στήριξη αυτών, κλπ.


Το κακό είναι πως η Πολιτεία μας -στον καιρό του κορονο-ιού-, αντί να φροντίζει (όπως υποχρεούται, κατά τα ανωτέρω) για την πνευματική και ψυχική μας υγεία, επιτρέποντας  ωρισμένες εκδηλώσεις, ακόμη και μετά πλείστης προσοχής, μεριμνά για το αντίθετο!

• Ενημερώνεται  πάραυτα, από "ευγενώς" προσφερόμενες καταδόσεις, 
• και προστρέχει άμεσα για να συλάβει κάθε αποπειρώμενον που αυτενεργεί για νά ΄βρει την ψυχική του υγεία και θεραπεία στις εκκλησιές την Μεγαλο-βδομάδα, 
• χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα ως  φανατικό και αξιοτιμώρητο παραβάτη, 
• ενώ η ίδια φροντίζει μετ' επιτάσεως για την ψυχική υγεία και για τα τσίσα των σκύλων μας!

Αυτήν την μεγάλη ελευθερία,  που παρέχει η κυβέρνηση στο σκυλάκι μας να βγαίνει έξω κάθε που  θέλει πιπί του, είναι ευκαιρία [και για όσους δεν έχουνε σκυλάκι, να βγούν έστω και με δανεικό]  που δεν την χάνουμε με τίποτα!

Κι όσοι από τους άλλους, που δεν έχουμε σκύλο, όταν -ως ευπαθείς- βγαίνουμε για λίγο, υποχρεωτικά, για να μην πεθάνουμε εν ακινησία, έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε την αψευδή πορεία των προπορευθέντων τετραπόδων: Μπροστά στις περισσότερες κλειστές πόρτες και τα (ακόμη και ανοιχτά) παράθυρα επί του πεζοδρομίου,  κάποια τετράποδα, δεσποζόμενα ή αδέσποτα -ποιός ξέρει-  έχουν εκτονώσει εκεί, τις φυσικές τους ανάγκες. Είναι κι αυτό μια ελευθερία! Δεν νομίζετε;

Αλλά, η πολιτεία μας, στις τηλεοπτικές καμπάνιες της για την σημασία της ευγνωμοσύνης μας προς τους εργαζόμενους για την υγεία όλων μας, δεν έχει συμπεριλάβει ανάμεσά τους και τους ατυχείς εργαζόμενους στην καθαριότητα  των πεζοδρομίων μας. Αυτοί,  περισυλλέγουν κάθε φορά και τα περιττώματα των τετραπόδων, τα οποία -τετράποδα- περιφέρουν οι ευαίσθητοι ζωόφιλοι συμπολίτες μας, και συχνά μας λένε ότι τα ζώα τους είναι καθαρώτερα από όσους ενοχλούνται από την ρύπανση (των ζώων) τους.

Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα προσφέρουν, πράγματι, τεράστιας σημασίας έργο στην υγεία όλων μας, και, κακώς, η Πολιτεία, τους αγνοεί ως προς την σημασία του έργου τους.[ Ίσως η εξουσία έχει πολύ υψηλό θρόνο για να μπορεί να βλέπει τί γίνεται στα πόδια της].

Εισηγούμαι, λοιπόν, η Πολιτεία μας, να επισημάνει στις διάφορες καμπάνιες της, σε όλους τους πολίτες που αδιαφορούν για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από την διατήρηση κατοικιδίου, ότι με την αδιαφορία τους στην περισυλλογή των περιττωμάτων του κατοικιδίου τους, προσβάλλουν απροκλήτως,  αναιτίως και ανεπίτρεπτα όσους συνανθρώπους μας κοπιάζουν για την καθαριότητα της πόλης μας.

Και μάλιστα τους προσβάλλουν βαθειά, σε βαθμό που η συμπεριφορά αυτή να συνιστά αστικά και ποινικά κολάσιμη προσβολή και περιφρόνηση της προσωπικότητας των εργαζομένων στην καθαριότητα, εφόσον δεν υπολογίζεται και δεν γίνεται σεβαστή η ανθρώπινη αξία των εργαζομένων αυτών. Και τούτο, γιατι αναμφίβολα συνιστά εκ προθέσεως προσβολή της προσωπικότητας κάποιου, να τον υποχρεώνεις να περιμαζέψει περιττώματα, που οφείλεις να περιμαζέψεις ο ίδιος.


Σημειώσεις:
(*) Όταν μιλάμε για προστασία της ανθρώπινης ζωής, εννοούμε την προστασία αυτής από ενέργειες ή παραλείψεις τρίτων. Π.χ. δεν επιτρέπεται η επιβολή εγκλεισμού, βιαιοτήτων, προσβολή, κακοποίηση, πρόκληση κλπ. ακόμη και από την Πολιτεία, ιδιαίτερα, μάλιστα, σε τούτον τον τόπο, που συστάθηκε ως κράτος με το πρόταγμα "Ελευθερία ή Θάνατος".

Όλα τα μέτρα σε βάρος της ελευθερίας του ανθρώπου, τα οποία επηρεάζουν την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής,  πρέπει να διέπονται από την αρχή της αναλογικότητας, με δεδομένη την διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 εδ. γ του Συντάγματος, κατά την οποία: "Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας". Και θαρρώ πως τα μέτρα που έχουν ληφθεί, είναι αναντίστοιχα προς την παρεχόμενη προστασία ή τον ενδεχόμενο εκ της επιδημίας κίνδυνο!