Παντογνώστες και πάνσοφοι

Η κυβερνητική δράση και ζωή στις μέρες μας καθορίζεται από τις εντολές των ειδικών. 

 

Έχουν έτσι εξελιχθεί τα πράγματα, που -θαρρείς-  δεν γίνεται παρά να υπακούμε σε ειδικούς. Η κυβέρνηση περιορίζει την ελευθερία των πολιτών και απεκδύεται την ευθύνη της απέναντι στην κοινωνία με την  προκάλυψη των ειδικών.

Παλαιότερα, καταφεύγαμε στους ειδικούς για κάθε δυσλειτουργία: στην υγεία μας, στα ηλεκτρικά μας, στις μηχανές μας, στην... ψυχή μας, στα ρούχα μας, στην μόρφωσή μας. Τώρα πάνε αυτά! Τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν πια, γιατί μας έβαλαν το φόβο για το θάνατο και για την ανά πάσα στιγμή ενδεχόμενη συντόμευση της ζωής μας από τον κορωνο-ϊό! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μας υπαγορεύουν και ενοχές για κάθε θάνατο που επέρχεται, και μας χωρίζουν σε αμνούς και ερίφια, ανάλογα με την  αποδοχή ή όχι των πολιτικών διαταγών σε θέματα υγείας!

 

Τώρα δεν χρειάζεται να καταφεύγουμε εμείς στους ειδικούς! Έχουν αυτοί κυριαρχήσει στην ζωή μας, σε τέτοιο βαθμό που είναι σαν να έχουν προσληφθεί από την ίδια την κυβέρνηση για να την αναπληρώνει στο έργο της! Και μάλιστα επιστρατεύονται κι όλα τα δυναμικά μέσα που η Πολιτεία διαθέτει: τον νόμο δηλαδή, τις "δυνάμεις ενημέρωσης"  και τις δυνάμεις του καταναγκασμού.

Συνήθως, οι κήρυκες αυτής της πολιτικής (δημοσιογράφοι, πολιτικοί, τεχνοκράτες, αριστεροί, κεντρώοι, χαλαροί δεξιοί, ακραιφνείς δεξιοί, υπερδεξιοί, υπέρ-αριστεροί, χαλαροί πιστοί, ερασιτέχνες πιστοί, περαστικοί πιστοί) δεν καταφεύγουν σε καμμία απολύτως αρμοδία και κατάλληλη πηγή για την ενημέρωσή τους, πριν να χωρίσουν τους πολίτες σε κατηγορίες.

 

Όλοι αυτοί, πριν να  αποφανθούν αρνητικά και προσβλητικά, σε ό,τι έχει να κάνει με οποιαδήποτε αντίρρηση και επιφύλαξη στις προσταγές των ειδικών και ειδικά σε ό,τι αφορά τους Έλληνες πιστούς, δεν έχουν κάνει ούτε τον υποτυπώδη έλεγχο της λογικής συνέπειας των λεγομένων τους.

Οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις σημαντικής μερίδας των πολιτών αντιμετωπίζονται από την πολιτεία -αλλά και εκ μέρους των στρατευμένων ειδικών και των δυνάμεων διάδοσης της πολιτικής-συλλήβδην, ως απορριπτέες συνωμοσιολογίες και στιγματίζονται ως ανάξιες λόγου και λογικής, απόψεις ψεκασμένων (sic).

 

Λοιδορούμε μέρος της κοινωνίας για την επιφυλακτική στάση του και-κυριολεκτικά- τους παροπλίζουμε τους πολίτες αυτούς κοινωνικά, ηθικά και πνευματικά, τους απειλούμε και τους παραλύουμε οικονομικά, τάχα για την προστασία της ζωής τους, και ισχυριζόμαστε ότι τους προστατεύουμε (ενδεχομένως!) ως προς την ζωή τους, αλλά τους αφαιρούμε το νόημά της!

Γνωρίζω καλώς, πως υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζουν πολύ την πολιτεία των πιστών,  και την ακτινοβολία της χαράς και της ευφροσύνης που οι πιστοί εκπέμπουν ως πρόσωπα στη ζωή τους και στους γύρω τους, πράγματα από οποία μάλιστα συχνότατα και αυτοί οι ίδιοι οι θαυμαστές επωφελούνται, αλλά παρ' όλα αυτά παραμένει ακατάγνωστο σ' αυτούς το πώς είναι δυνατόν οι πιστοί να χαίρονται και να αγαλλιούν με κάθε Χριστόβρυτο και Χαριτόβρυτο μήνυμα.

 Ίσως, αυτοί οι αμφισβητίες και εξαπορούντες, φοβούνται, μη και περιπέσουν σε καμμιά "ανορθολογική κατάσταση", όπου χωρίς να κατανοούν τα πάντα με σαφήνεια και χωρίς να ενεργούν με χειρουργική ακρίβεια,  να παραδεχτούν απλά, πως συμβααίνει κάτι που οι ίδιοι δεν "καταλαβαίνουν". Γιατί, αυτοί, νομίζουν πως όλα τα καταλαβαίνουν.΄Ετσι, μονάχα, μπορώ να αποδώσω την δυσπιστία, την αμφιβολία και την άρνησή τους. 

Εμείς, πάντως, που αγαπούμε να ζούμε εν Κυρίω, και να πραγματώνουμε (όπως ο καθένας θέλει και μπορεί) την διδασκαλία του στην ζωή μας, παρόλη την στασιμότητα που μπορεί να έχουμε στην ψυχική και την περί τα πνευματικά  πρόοδό μας, ή την  υστέρηση σε αυτά, εξαιτίας των παθών και της ακηδίας μας, που κάθε τόσο μας πισωγυρίζουν- ή ακόμη κι εξαιτίας της διάσπασής μας από τις βιοτικές ανάγκες-, δεν φοβόμαστε αυτήν την πίστη. Θεωρούμε σημαντικό πράγμα στην ζωή μας το Μυστήριο. Κι όχι απλά το ανεξήγητο.

Και τούτο, γιατί δεχόμαστε πως «η θεία χάρις, η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» θα παραστέκει την καθαρά μας καρδία, και θα συμπαρίσταται στον αγώνα μας. . .

Αντί λοιπόν, να μας απαγορεύουν και να μας κατηγορούν, που θέλουμε να συμμετέχουμε την Μεγάλη Παρασκευή στο ξόδι του Χριστού και μετά στην Ανάστασή του, στην Θεία Γέννηση, τα Άγια Θεοφάνεια,  και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ας μας επιτρέψουν, να λάβωμε την θεραπεία που προσήκει ημίν, όπως πάντοτε γίνεται: Αρμοδίως! Όπως ακριβώς, δηλ. οι γιατροί συστήνουν εξατομικευμένη θεραπεία για κάθε ασθενή,  και οι παιδαγωγοί συστήνουν ειδικό παιδαγωγό,  και μάλιστα συστήνεται μια παιδαγωγική που να υπηρετεί τις ανάγκες, αλλά να υπολογίζει και τις ικανότητες του εκπαιδευομένου.

Ούτε που νοιώσαμε συλλογικά την Ανάσταση του Χριστού, κρυφά τιμήσαμε την Κοίμηση της Θεοτόκου, τον Τίμιο Σταυρό, την Θεία Γέννηση.

 

 Όλα τούτα τα μηνύματα έρχονταν κάθε φορά κρυφά στον καθένα μας! Ακόμη και το (χρονικά εκβιασμένο και καταπιεσμένο) Αναστάσιμο μήνυμα, στην πράξη καταδιώχτηκε, σαν που οι πολλοί φοβήθηκαν πως "οι ατίθασοι φανατικοί και θρησκόληπτοι οπαδοί αυτού "του πλάνου", θα γεμίσουν το κόσμο λοιμό, μια που δεν κρατιούνται αναμετάξυ τους, ασπαζόμενοι αλλήλους, και περιπτυσσόμενοι, αγαπώμενοι, κοινωνούντες σώματος και αίματος Χριστού και συγχωρούντες πάντας τη Αναστάσει!

Και προκαταβολικά ορίστηκε, να μας χωρίσουν, να μας αποτρέψουν από την συνεύρεση, στην γέμουσα τράπεζα του Κυρίου. Να καταργήσουν μια συμμετοχή, που νοηματοδοτεί την ζωή ολόκληρη ενός Πιστού, και δίνει πνοή σε κάθε δύσκολη προσπάθειά του, σε κάθε του βήμα, σε όλο του τον βίο.

Ενήργησαν ως παιδιά. Παίζοντας με την λογική και την επιστημονική μεθοδολογία σαν μ' ενα παιχνίδι, χωρίς να λογαριάζουν πως κάθε τέτοια απόφαση θα ώφειλε να στηριχθεί σε στοιχεία, σε δεδομένα από πηγές, κι  όχι σε δεδομένα υποθετικά ή σε δεδομένα που συνιστούν πολιτικό πρόγραμμα, σε δεδομένα απέχοντα όχι μόνο του ορθού λόγου αλλά και  παραβλέποντα τον Μυστικό χαρακτήρα του ζητήματος, και συνεπώς, όλως εσφαλμένως.

 

Περιμένουμε τώρα τις όρντινες για τα Άγια Θεοφάνεια.