Η σχολική χρονιά άρχισε. Κι οι μαθητές μαζεμένοι γύρω από τους δασκάλους τους θα λάβουν τις διδαχές αυτών, προς οικοδομήν της ζωής και της ψυχής τους.
Γι' αυτόν τον λόγο στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο: Για να μάθουν όσα θα χρειαστούν προκειμένου να ικανώσουν, να αξιώσουν και να κοσμήσουν την ανθρώπινή τους υπόσταση, κι όσα θα χρειαστούν για να επιβεβαιωθεί πως η ύπαρξή τους είναι πολύτιμη και για τους άλλους. Να γίνουν, όχι απλώς χρήσιμοι, αλλά ικανοί, υπεύθυνοι, άξιοι και πολύτιμοι άνθρωποι.
Ακούμε σήμερα από το κατὰ Λουκᾶν (ε´ 1-11) Ευαγγέλιο:
"Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ ̓ αὐτῶν ἀπέπλυνον τὰ δίκτυα.
Ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.
Ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. Καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν αὐτῷ·
Ἐπιστάτα, δι ̓ ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον.
Καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. Καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.
Ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· Ἔξελθε ἀπ ̓ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι.
Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.
Καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ."
[Μ' ετούτο το απόσπασμα, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μας φέρνει στην στιγμή, που ο ταπεινός ψαράς, ακούγοντας το κήρυγμα του Χριστού μας, χωρίς καμμιά επιφύλαξη, και με την συναίσθηση ότι όσα είδε και άκουσε υπερέβαιναν τις δυνάμεις και τις προσδοκίες του, επί τω ρήματι μόνο του Χριστού, αλίευσε σε μια στιγμή, όσα δεν κατέστη δυνατόν να αλιεύσει ολονυκτίς.
Με βαθειά ταπείνωση, δέχεται την δωρεά των αγαθών, και εκφράζει στον Χριστό πως -ως αμαρτωλός- δεν είναι άξιος τέτοιας δωρεάς.
Κι ο Χριστός, που αγαπά τους ταπεινούς και τους αγαθούς, ενθαρρύνει τον ψαρά, αυτόν που έγινε αργότερα ο Απόστολος Πέτρος, και του εμπιστεύεται τον κόσμο ολόκληρο: ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.
Ύστερα από αυτό, οι ταπεινοί ψαράδες, όλοι μαζί, παράτησαν την μέχρι εκείνης της στιγμής ζωή τους, κι έγιναν οι μάρτυρες της ζωής και του λόγου του Χριστού, του ενανθρωπήσαντος Θεού και Λόγου].
Ειπώθηκε πως η πρώτη πράξη ανυπακοής, είναι και η πρώτη πράξη ελευθερίας. Αυτό δεν είναι αληθές. Ελεύθεροι (άσχετα από τους περιορισμούς ή τις δυσκολίες) είμαστε πάντα, για να επιλέξουμε αυτό που θα πράξουμε ή θα δεχθούμε καθώς κι εκείνο που θα αποφύγουμε ή θα παραλείψουμε. Γιατί η επιλογή είναι δική μας. Η πρώτη πράξη ανυπακοής, είναι αληθώς, η πρώτη πράξη της δικής μας ευθύνης, για ό,τι επακολουθήσει.
Όμως, ο έλεγχος, αυτού που επακολουθεί κάθε φορά, μετά από τις δικές μας επιλογές (αυθαιρεσίες και αυταρχικές συμπεριφορές και εκδηλώσεις), εκφεύγει από την εξουσία και την δύναμή μας, μια που απευθύνεται σ' αμέτρητο πλήθος ανθρώπων, με πολύ διαφορετική, από την δική μας, στάση και κρίση.
Όσο για τις συνέπειες, γι' αυτές θα είμαστε πάντα υπόλογοι, πρωτίστως στην συνείδηση και τον εαυτό μας, αλλά και σε όσους υποφέρουν από αυτές, άσχετα από το αν κάποιος θα μας τις καταλογίσει ή όχι.
Πρόξενοι των κακών υπάρχουν πάντα.
Ας είναι λοιπόν οι διδαχές μας άξιες για μίμηση, κι ας είμαστε ταπεινοί, ώστε να μη θαρρούμε πως εμείς, ως άνθρωποι, κατέχουμε όλη την σοφία του κόσμου, μια που ο κόσμος υπήρχε πριν και θα εξακολουθεί να υπάρχει και μετά από εμάς.
Κι ας επιλέγουμε το αγαθό, ακόμη κι όταν, και κυρίως όταν, δεν είναι δική μας έμπνευση και πρωτοβουλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου