Η εθνική μας ταυτότητα δεν είναι ντροπή. Ας μην την αρνούμεθα

 

Η διαγραφή της ιθαγένειας και του θρησκεύματος από τους τίτλους σπουδών, είναι ένα μοντέρνο μέτρο, προκειμένου, λένε, να διαφυλαχθεί το απροσπέλαστο στην προσωπικότητα των τιτλούχων σπουδών (ως προσωπικό τους δεδομένο!).

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πως η εθνοτική καταγωγή και η υπηκοόητα, καθώς και το θρήσκευμα, ήταν στοιχεία της πολιτισμικής ταυτότητας του προσώπου.

Στις παγκοσμιοποιούμενες κοινωνίες μας, η πολιτισμική ταυτότητα των ανθρώπων δεν θα αποτελεί πια στοιχείο της προσωπικότητας των πολιτών του πλανήτη. Το αντίθετο: αρκεί η εξειδίκευσή τους και οι ικανότητές τους στα διάφορα επαγγελματικά (πολιτικά, οικονομικά, θεσμικά) έργα που θα τους ανατεθούν. Οποιαδήποτε και αν είναι αυτά.

Βαφτίσαμε ιδιωτικότητα την κρυψίνοια και την δόλια διείσδυση ή την επί σκοπώ εγκατάσταση σε θέσεις και δομές,  και "χαρίσαμε την ελευθερία" στην ιδιοτελή και υστερόβουλη διεκδίκηση τέτοιων ευχερειών.

Αυτό το πλάνο της "μυστικότητας", δεν αφορά, αλήθεια, τόσο τους πολίτες, όσο τους πολιτικούς διαφεντευτές. Αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες του κόσμου. Επεκτείνεται, ασφαλώς, και στους πολίτες, τάχα για την διαφύλαξη της ιδιωτικότητας της προσωπικότητάς τους!

Ας μην πλανιόμαστε, σιγά-σιγά μετατρεπόμαστε σε "πολίτες του πλανήτη", αφού, οι πολιτικοί μας, συμπλέουν με την παγκοσμίως μεθοδευόμενη απο-προσωποποίηση των ανθρώπων, και απο-εθνοποίηση των λαών. Αυτό γίνεται καθώς συνεδριάζουν τα διεθνή πολιτικά συμβούλια, και συμφωνούν  για την αποδόμηση και τον κατακερματισμό της ελευθερίας του προσώπου, η οποία από ένα απόλυτο και διαρκές αγαθό, καθίσταται αόρατο ψιχουλάκι μιας ασήμαντης και πλασματικής μερικής απόλαυσης.

Προβλήθηκε, μάλιστα, τελευταίως, πως θέλουν να προστατεύσουν τον "Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής"! Τί άραγε να εννοούν; Ας δούμε μερικές όψεις:

• Μας παρακίνησαν και μας ανάγκασαν, οι φίλοι και οι εταίροι μας, να γίνουμε (ως χώρα), αποθήκη ψυχών, ως εάν η "πλούσια Ελλάδα" θα ώφειλε να φέρει την κατάργηση της φτώχειας στον κόσμο. 
• Ταυτόχρονα, οι συνεταίροι μας, έκλεισαν τα σύνορά τους, βάζοντας όρια και απαγορεύσεις στον αριθμό των φυγάδων και κατατρεγμένων που θα δέχονταν οι ίδιοι στη χώρα τους. 
• Ο Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, δεν είναι κάτι καινούργιο: Οι κατακτήσεις ξένων τόπων, η επιβολή αποικιοκρατίας, η καταλήστευση των αποικιών, η Ιερά εξέταση, οι εξοντωτικοί πόλεμοι, η κηδεμονία ξένων χωρών, τα φυλακισμένα μνήματα για τους αγωνιστές της ελευθερίας στην Κύπρο, και, ανάμεσα στα γερμανικά κατορθώματα, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, είναι λίγα από τα αρνητικά κατορθώματα του πολιτισμού των συμφερόντων των ισχυρών. 
• Ο σύγχρονος ευρωπαϊκός τρόπος ζωής είναι τα μνημόνια για εμάς, τους  καταληστευμένους κι εξαπατημένους ευρω-μανείς συνεταίρους, που φανήκαμε αδαείς στην πολιτική διαπραγμάτευση.
• Και πάντως, σ' αυτόν τον υπέροχο σύγχρονο "ευρωπαϊκό τρόπο ζωής" φαίνεται πως είναι ανεκτή και ανενόχλητη η σχεδόν πενηντάχρονη κατοχή της βόρειας Κύπρου από την  Τουρκία (ώρα να μας πούν να φτιάξουμε και βόρεια Κύπρο όπως φτιάξαμε την βόρεια Μακεδονία!)
• Και... μην ξεχνάμε! μας έδωσαν και την ελευθερία να προβαίνουμε σε δήλωση νομικής ταυτότητας του φύλου μας! Τί άλλο θέλουμε; [Αλήθεια, το φύλο, θα αναγράφεται στα πτυχία; Και τί θα γίνει αν αποφασίσουμε να δηλώσουμε αργότερα άλλο φύλο;]

Αλλά, αν πράγματι δεν μας ενδιαφέρει  (στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μας) το θρήσκευμα, γιατί άραγε πολεμάμε τους τζιχαντιστές; Λογικευτείτε!

Ο τσιπρισμός είναι μια πολιτική που δεν έγινε αποδεκτή από τον λαό. Στις τελευταίες εκλογές ο λαός είπε: "Όχι, σε άλλες εκχωρήσεις και απεμπολήσεις της εθνικής μας ταυτότητας και ιδιοπροσωπίας".

Πρέπει, επί τέλους να αντιληφθούμε, πως η συναίνεση στις ευρωπαϊκές "εμπνεύσεις" δεν χρειάζεται να είναι πάντοτε αναντίρρητη και να συνιστά απόλυτη υποταγή σε κάθε αυθαιρεσία και έωλη μεθόδευση, απλά και μόνο επειδή προέρχεται από την "Ευρώπη"!

Ας εισφέρουμε τουλάχιστον, στην συλλογιστική επί των αποφάσεων, κάποια ουσιαστική ένσταση, κάποια επιχειρήματα λογικής, κάποιες σκέψεις πολιτικής συνέπειας, λογικής και αυτογνωσίας! Ας μην -αθρόοι- αυτοαναιρούμεθα!