Το νέο πολιτικό σκηνικό

 

Οι κάλπες ανέδειξαν πως τα πολιτικά πράγματα πράγματα στην Χώρα μας άλλαξαν. Ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει. Ο τρόπος που η αριστερά βλέπει την κοινωνία.

Η νέα κυβέρνηση που αναδείχθηκ με την νίκη της Νέας Δημοκρατίας θα έχει προβλήματα που δεν τα είχε καμμία προηγούμενη, σε αυτόν τον βαθμό.

Δεν έχει μόνο να κυβερνήσει την Χώρα, σε μια οικονομικά δύσκολη στιγμή. Έχει να κυβερνήσει μια χώρα, με πολίτες, που στο συντριπτικό τους ποσοστό, είναι απαίδευτοι και ανάγωγοι. Δεν ήταν από πάντα έτσι, τα πράγματα στην Ελληνική κοινωνία. Αγράμματους είχαμε πολλούς, ανάγωγους όμως όχι και τόσους.

Χαρακτηριστικό δείγμα της απαιδευσίας των σύγχρονων ελλήνων, αποτελούν και πολλοί (με εξέχουσες θέσεις, ακόμη και) από τους πολιτικούς, οι οποίοι δεν κατανοούν το περιεχόμενο των όρων που χρησιμοποιούν για να εκφραστούν. Δεν κατανοούν ούτε το περιεχόμενο, το νόημα και τις συνέπειες των πολιτικών θέσεων που ευαγγελίζονται ότι θα υπηρετήσουν ή των αξιακών συστημάτων που οραματίζονται να σαρκώσουν.

Το πράγμα καθίσταται πλέον επικίνδυνο, όταν αυτοί κατέχουν θέσεις εξουσίας και ευθύνης. Ευτυχώς, απαλλαχτήκαμε, προς ώρας, από ένα τέτοιο δείγμα.

Το πράγμα δεν είναι λιγώτερο επικίνδυνο, όταν ευαγγελίζεσαι πως οι τεχνοκράτες θα κυβερνήσουν και θα  λύσουν τα προβλήματα του τόπου. Γιατί η κοινωνία δεν είναι μηχανή, για να την λαδώσεις, ούτε υπολογιστής, για να τον προγραμματίσεις σωστά, μια και καλή.

Η κοινωνία είναι ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται άγρυπνη φροντίδα, αξιολόγηση και ευθύνη για κάθε βήμα, κάθε μέρα. Όπως ένα παιδί. Το παιδί χρειάζεται την μητρική αγκαλιά και την ιατρική φροντίδα, όπως και την παιδαγωγική μέριμνα και πειθαρχία. Την ενθάρρυνση της τόλμης και της πρωτοβουλίας, την υποχρέωση της εργασίας, αλλά και της ανταμοιβής. Το παιδί δεν χρειάζεται να "κυνηγάει τα όνειρά του" όταν είναι δύο χρόνων, αλλά πρέπει να γνωρίζει που βρίσκεται και από πού ήρθε. Ωστε, μετά από καιρό παίδευσής του, καλλιέργειας και προσωπικής προσπάθειας και εργασίας, να μπορεί να οραματιστεί το πώς να αλλάξει το "εκεί που βρίσκεται" και να πειραματισθεί για το " μέχρι πού μπορεί και θέλει να φτάσει". Δεν θα τ΄ αλλάξει όλα εξαφανίζοντας, ή τρελλαίνοντας, απλώς, όλους τους άλλους.

Η φροντίδα που η κοινωνία χρειάζεται σήμερα, ξεκινάει από τα αρχικά. Από το εισαγωγικό παιδευτικό στάδιο! Στο δημοτικό σχολείο, είναι πια αργά. Εκεί, φτάνει ένα παιδί με έτοιμο χαρακτήρα, μεγάλο εγώ, αναιδή γλώσσα, απέχθεια για τον απέναντι και άρνηση συμμετοχής, σε ό,τι  δεν έχει το πάνω χέρι.

Σε πολλές από τις εκδηλώσεις του δημόσιου βίου μας,  βιώνουμε αυτή την εμπειρία: κινήματα δεν πληρώνω (τα αυτονόητα), πολιτικές αποποίησης ευθυνών (εγώ δεν ήξερα), αντιποίηση αστυνομικής/δικαιοδοτικής/νομοθετικής αρχής και εξουσίας, αντιεπιστημονική χρήση της επιστήμης, και παραποίηση της Ιστορίας. Κατάργηση της μαθητικής εργασίας, μείωση των μαθημάτων και της ύλης, επιδίωξη ρήξης της κοινωνικής συνοχής με  επιλεκτική ρητορική, με την οποία άλλοτε επιβάλλεται η πολιτική ορθότητα αλλάζοντας το περιεχόμενο της γλώσσας, κι άλλοτε με τον διχαστικό λόγο για να εξεγείρονται τα πλήθη σε "επανάσταση" κατά της λογικής και της αποτελεσματικότητας που εμφανίζονται ως οι μάσκες (του τυραννικού) αντίπαλου πολιτικού δέους...

 Ο κ. Τσίπρας, όταν πήρε την κομματική πλειοψηφία, πήρε και τους ΑΝΕΛ "που δεν θα μας πρόδιδαν ποτέ", κι έκανε την κυβέρνηση της "πρώτη φορά Αριστεράς".

Ο κ. Μητσοτάκης πήρε την πλειοψηφία του λαού και υποσχέθηκε ότι θα γίνει κυβέρνηση "όλων των Ελλήνων".  Κι εμείς, αυτό θέλουμε. Μια κυβέρνηση για όλους τους Έλληνες. Τους Έλληνες, όμως.

Δεν θέλουμε μια κυβέρνηση για εγγλέζους, γερμανούς, αμερικάνους, φραντσέζους, ή ό,τι άλλο. Θέλουμε μια κυβέρνηση που δεν θα ντρέπεται να άρχει Ελλήνων, και δεν θα θέλει να μας κάνει ολλανδούς (ή ό,τι άλλο!). Μια κυβέρνηση που θα μιλάει απλά για το σήμερα, θα εργάζεται για το αύριο όλων μας, και θα δείχνει αν  γνωρίζει γιατί και πόσοι δρόμοι της ιστορίας και της ζωής μας είναι έξωθεν κομμένοι, αποκομμένοι και απαγορευμένοι, και έσωθεν πολεμούμενοι, γκρεμισμένοι και συκοφαντημένοι. Θέλουμε μια κυβέρνηση που δεν θα θέλει να ακυρώσει την ιστορική μας διαδρομή και την πνευματική παραγωγή αυτού του τόπου, για να μας προσδέσει ανεπιφύλακτα και αναντίρρητα, σε ένα άρμα που το έφτιαξαν με τα διαμάντια της Αφρικής, το σέρνουν τα άλογα της Αραβίας και κάνουν βόλτα με αυτό οι άρχοντες της Ευρώπης, οι οποίοι μιλάνε με τα κείμενα και τα επιχειρήματα των Ελλήνων σοφών, δραματουργών, φιλοσόφων, και τις πανανθρώπινες αρχές του Ευαγγελίου (που το πετάξανε από τα σχολεία κι από την ζωή τους) χρησιμοποιώντας τις λόγχες της Ρώμης για να επικρατήσουν οι απόψεις τους.

Κι αν η γερμανία έχει όλη την πολιτική ευθύνη για το δάνειο του χασάπη της Ευρώπης, το οποίο όμως δεν θα μας επιστραφεί, γιατί "είναι ηθικό πλέον το ζήτημα", είναι κρίσιμης σημασίας, να γνωρίζουν οι φίλοι μας ότι ούτε εμείς είμαστε ανήθικοι. Ασφαλώς κι έχουμε όλη την πολιτική ευθύνη για την "βοήθεια" που πήραμε,με το εκ των προτέρων αζημίωτο, γι΄αυτούς, βέβαια. (Κάτι ήξεραν αυτοί από ανεκπλήρωτες ηθικές δεσμεύσεις...)...

Η νέα κυβέρνηση πρέπει να ασχοληθεί ιδιαίτερα με την παιδεία. Το τί θα διδάσκεται στο πρώτο σχολείο, δεν είναι, κυρίως, θέμα πολιτικής, ούτε ιδεολογίας. Είναι θέμα παιδαγωγού. Οι παιδαγωγοί γνωρίζουν πώς αναπτύσσεται και καλλιεργείται η προσωπικότητα του νέου ανθρώπου. Αλοίμονο, όμως,  αν ο παιδαγωγός ενεργεί ως φορέας πολιτικής και ιδεολογίας!

Το επισημαίνω, γιατί, με τις ιδεολογίες, πλάθουμε και τους αντίστοιχους ανθρώπους!

Αν υποθέσουμε πως οι "άνθρωποι πρέπει να είναι χρήσιμοι", πρέπει να αναρωτηθούμε, αμέσως, "χρήσιμοι σε ποιόν;" κι ας μην κοροϊδεύουμε τους πολίτες με τις χρήσιμες γνώσεις. "Χρήσιμες" είναι οι γνώσεις που σε κάνουνε άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να σκεφτεί, να κρίνει, να επιλέξει. Δεν σε κάνει η εξειδίκευση να πατάς συγκεκριμένα κουμπιά, ή να απλώνεις για 45 πόντους το χέρι σου.
Οι άνθρωποι που είναι χρήσιμοι σε κάποιον, δεν είναι χρήσιμοι στον εαυτό τους και στην ζωή τους. Σίγουρα, κάθε άνθρωπος είναι φορέας και μιας συγκεκριμένης, αντιστοίχως, κουλτούρας. Η κουλτούρα, όμως, δεν είναι "φορέας" κανενός ανθρώπου!

Οι άνθρωποι, καλόν είναι, να είναι ωφέλιμοι (να προσθέτουν αξία) στον εαυτό τους, για να αισθάνονται πληρότητα και ευφορία με την ζωή τους, και για να μπορεί η ζωή τους να ωφελεί και πολλούς άλλους, μέσα από το παράδειγμα, τα χρηστά τους ήθη, τα έργα, τις αξίες και τα οράματα που έχουν.

Οι οικονομικές διευθετήσεις, ή η καλή λειτουργία μιας μηχανής, δεν κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Γιατί, οι άνθρωποι προϋπάρχουν των έργων τους, τα οποία δεν μπορεί να αναιρούν τον λόγο και το νόημα της ζωής τους.

Από την Κυβέρνηση του, κ. Μητσοτάκη, συμπερασματικά, χρειαζόμαστε

• μέριμνα κατά της απαιδευσίας, 
• μέριμνα για την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών και της ιδιοκτησίας τους, 
• την οικονομική και εθνική ασφάλεια της Χώρας, 
• αλλά και την εθνική μας αυτοδύναμη ύπαρξη 
• και την παρουσία στο σχεδιασμό της τύχης και της πορείας της ευρωπαϊκής οικογένειας,
• ανατρέποντας την μέχρι σήμερα -αξιακή μας- περιφρόνηση από αυτήν
• κι εγκαθιδρύοντας μια δημιουργική -κι όχι απλώς καταναλωτική- κατανόηση της ένταξής μας σ' αυτήν.