Αναδρομικά. Πολιτικά και απολίτιστα που συνεχίζονται αδιαλείπτως....

Διαβάζω εδώ ένα εξόχως ενδιαφέρον άρθρο, για την συνθηκολόγηση της Γερμανίας και για το γεγονός ότι  το τέλος του του μεγάλου πολέμου  γιορτάζεται  στην Ευρώπη στις 8 Μαΐου.

Δηλαδή γιορτάζουμε μια μέρα πρίν από την νίκη που πραγματοποιήθηκε με την οδυνηρή, ακάματη και σωτήρια αγωνιστικότητα, πρωτίστως της σοβιετίας, της Ελλάδας, και εν συνεχεία όλων των συμμάχων. Και τί ακριβώς γιορτάζουμε; Ισχυρίζονται (οι πολιτικώς ορθώς φερόμενοι, και κρατούντες ίσες αποστάσεις, από το θύμα και από τον εγκληματία) πως γιορτάζουμε την συμφιλίωση των λαών! Αυτήν την συμφιλίωση, που επιτρέπει στην Γερμανία να σύρει σε εξανδραποδισμό τις ασθενείς,  και σε δορυφοροποίηση, τις μικρές χώρες!

Στο άρθρο αυτό, αναλυτικότερα αναφέρεται: 

• Ότι για τις συμμαχικές δυνάμεις η 8η Μαΐου είναι η μέρα της άνευ όρων συνθηκολόγησης της Γερμανίας, η μέρα της νίκης.
• Ενώ για τα θύματα του Τρίτου Ράιχ, η 8η Μαΐου ήταν η μέρα της απελευθέρωσης -από στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακές και από μια ζωή στην παρανομία.
• Επίσης, ότι στο Βερολίνο-Καρλσχόρστ, 8 Μαΐου του 1945, 11 μμ., ο ανώτατος διοικητής των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων Βίλχελμ Κάιτελ υπογράφει την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Βέρμαχτ. Αυτό αναφέρουν τουλάχιστον τα επίσημα έγγραφα. Η συνθηκολόγηση προέβλεπε τον άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών στις 8 Μαΐου, από τις 11.01 μμ.
• Όμως, όπως αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο, στην πραγματικότητα, ο Κάιτελ έβαλε την υπογραφή του στο έγγραφο μια μέρα αργότερα, στις 9 Μαΐου, συνυπογράφοντας ουσιαστικά ό,τι είχε υπογράψει μια μέρα νωρίτερα, στις 7 Μαΐου, στη γαλλική Ρενς ο αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ Άλφρεντ Γιοντλ. 
• Κι επίσης, αναφέρεται, ότι έπειτα από τις πιέσεις του Στάλιν, εκδοχή που τελικώς επικράτησε, η όλη διαδικασία έπρεπε να επαναληφθεί στο Βερολίνο καθώς στη Ρενς δεν υπήρχε εκπρόσωπος του σοβιετικού στρατού.
• Συνεπώς, η νέα συνθηκολόγηση των Γερμανών, όπως και έπρεπε, υπεγράφη από όλους τους επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων: ο Κάιτελ υπέγραψε για το σύνολο της Βέρμαχτ, ο Στούμπφ για την πολεμική αεροπορία και ο φον Φρίντεμπουργκ για το πολεμικό ναυτικό.
• Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, οι υπογραφές σε Ρενς και Καρλσχόρστ «έπεσαν» σε συνεννόηση με τον Καρλ Ντένιτς, ο οποίος διαδέχθηκε τον Χίτλερ μετά την αυτοκτονία του Ναζί ηγέτη στις 30 Απριλίου. Επισήμως η κυβέρνηση του Ντένιτς συνέχισε να υφίσταται. «Δεν είχε συνθηκολογήσει το γερμανικό Ράιχ, αλλά η Βέρμαχτ». Μόλις στις 23 Μαΐου ο Ντένιτς και μέλη της κυβέρνησής του συλλαμβάνονται από τους Βρετανούς.

Κι αν η 8η Μαΐου είναι η μέρα που συμφωνήθηκε η κατάπαυση των εχθροπραξιών, και γι' αυτό την είπανε ημέρα συμφιλίωσης των λαών(!), η 9η Μαΐου, τελικά, είναι η μέρα που η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε στην κρίση του κόσμου που της αντιστάθηκε και την πολέμησε.Του κόσμου που υπέστη φοβερά και δεινά, και τεράστιες απώλειες σε ψυχές, σε υποδομές και σε πόρους, για να υπερασπιστεί την ελευθερία των λαών από εκείνους που θεώρησαν τους εαυτούς τους "θεούς επί γής". Και μάλιστα, θεούς, με την εξουσία να υποτάσσουν και να εξολοθρεύουν όποιον διαφωνεί ή αντιστέκεται. Όποιον είναι διαφορετικός ή αταίριαστος με τις ρατσιστικές προδιαγραφές που εκείνοι, ως θεοί, όρισαν. Ακόμη και όποιον έχει βιός ή ιστορία, για του τα πάρουν κι αυτά!

Εικάζω, πως η μέρα της νίκης κατά του ναζισμού, δεν έχει έρθει ακόμη στα μυαλά μας.

Και τούτο, γιατί ομοθυμαδόν, σύμπας ο πολιτικός κόσμος, και μάλιστα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην χώρα μας, θαρρεί πως κάποιοι που δεν συντάσσονται με τον πολιτικό συρμό και το τρέχον συνενοχικό ρεύμα πολτοποίησης της πολιτικής [λόγω της αρχομανίας και των προσωπικών φιλοδοξιών του εγχώριου και του διεθνούς πολιτικού προσωπικού και των εκπροσωπούμενων ιδιοτελών συμφερόντων], πρέπει να απομονωθούν και να απορριφθούν ως βδελύγματα, και μάλιστα, άσχετα, από το αν αυτά που λένε είναι σωστά.

Παράλληλα,  ειδικά στη χώρα μας, επικρατεί μια άνετη και χαλαρή στάση [αφού "ξεκατινιάζονται" κοινοβουλευτικά, και είναι ανύπαρκτη η οποιαδήποτε ουσιαστική αντίδραση ενάντια]  σε  πολιτικές και κοινωνικές ομάδες και πρακτικές που βιάζουν, πολιορκούν, εκβιάζουν και πυρπολούν την κοινωνία και τα αγαθά της, μόνο και μόνο για να γίνει το δικό τους, κόντρα στον νόμο, κόντρα στην λογική, κόντρα στην δεοντολογία, κόντρα, ακόμη και στο Σύνταγμα.

Φαίνεται πως ο ναζισμός δεν έχει μία και δεδομένη πολιτική προέλευση. Ο ναζισμός, τελικά, είναι τρόπος συμπεριφοράς και πολιτική πρακτική, δεν είναι ιδεολογία. 

Συνεπώς, ας προσέχουν οι νουνεχείς, γιατί...ναζιστικά, μπορεί να φέρεται ο οποιοσδήποτε, άσχετα από την ιδεολογική του ταμπέλα, και μάλιστα  όταν αυτή -συχνά συμβαίνει- να είναι εντελώς περιστασιακή!

Το χειρότερο, αφού πολεμήσαμε τον ναζισμό, είναι, που μετά από αυτό, φορέσαμε την λεοντή του, και τον εγκολπωνόμαστε οι ίδιοι, κάθε μέρα και με μεγαλύτερη οικείωση κι επιτηδειότητα, για να επιτύχουμε τους ενδόμυχους κάθε μορφής πόθους μας, ενάντια -αδιακρίτως- σε όποιον μας αντιστέκεται!

Δεν υπάρχει (ούτε πολιτική) σωτηρία, αν δεν υπάρξει μεταστροφή από του πνεύματος της απωλείας...