Ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος [World War Z]

 

Με αφορμή την ταινία World War Z, σκέφτομαι-όπως, άλλωστε, απερίφραστα διατυπώνεται εν τέλει- πως ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος είναι ήδη εδώ.

Η ταινία, είναι στηριγμένη στο μυθιστόρημα του Μαξ Μπρουκς, όπου ένα υπάλληλος του ΟΗΕ ψάχνει σε ολόκληρο τον κόσμο -υψηλά ιστάμενους πολιτικούς και επιφανή ερευνητικά ιατρικά κέντρα- να βρει τα μέσα και τις κατάλληλες πληροφορίες για την καταστολή επιδημίας ζόμπι που καταστρέφει αδιακρίτως τον ανθρώπινο πληθυσμό.

Η τέχνη δεν είναι μια ουτοπική φαντασίωση. Είναι ο τρόπος που ο καλλιτέχνης -του λόγου, της εικόνας, της μουσικής, του χρωστήρα- χρησιμοποιώντας τα μέσα που διαθέτει, δίνει το στίγμα του σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Και η έκφραση του καλλιτέχνη μπορεί να δείχνει τον δρόμο και τον τρόπο της ζωής. Μπορεί να είναι πρόβλεψη, όραμα, επισήμανση, διάγνωση, κ.ο.κ..

Έτσι, αν όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί, μπορεί να βλέπουμε μια αξιοκατάκριτη συνωμοσία εναντίον αθώων ή αδυνάμων, η τέχνη δεν φοβάται να δηλώσει πως υπάρχουν "τέρατα" που επιτίθενται στον υγιή άνθρωπο, και αφήνουν ανέπαφο, ανέγγιχτο, κι άβλαφτο τον κατεστραμμένο άνθρωπο, τον ασθενή, τον ακίνδυνο. Αυτόν, ούτε που τον βλέπουν!

Ο πόλεμος των τεράτων, είναι πράγματι ο τελευταίος [Ζ, όπως σηματοδοτεί και το τελευταίο γράμμα της αγγλικής αλφαβήτου] παγκόσμιος πόλεμος. Γιατί δεν εξαιρείται, από την επίθεση των τεράτων, κανένας υγιής άνθρωπος, σε καμμιά χώρα, και γιατί κανείς δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει μόνος του, χωρίς την παγκόσμια συστράτευση δυνάμεων και μέσων.

Στην ταινία αυτή θα μπορούσαμε να δούμε το ευεργετικό νόημα της παγκοσμιοποίησης στην ένωση των δυνάμεων προς αντιμετώπιση του ολέθρου, και το αρνητικό νόημα της παγκοσμιοποίησης στην καθολική επίθεση των τεράτων ενάντια -κυρίως- σε όλα τα υγιή στοιχεία του κόσμου, αδιακρίτως χώρας, εθνότητας κλπ.

Ο συμβολισμός της ταινίας αυτής θα μπορούσε να καταλαμβάνει, ανάμεσα στα τέρατα, και όλους αυτούς που επιδιώκουν, μεθοδεύουν και επιβάλλουν:

• την κατάργηση της λογικής, δηλ. τον παραλογισμό, 
• το αναποδογύρισμα των εννοιών, 
• την κατάργηση της ιστορίας, 
• την κατάργηση των αξιών, 
• την κατάργηση της αλήθειας (κι ας μην αναρωτηθούμε "ποιάς αλήθειας". Γιατί η αλήθεια είναι γεγονός, δεν είναι ερμηνεία του γεγονότος. Είναι φώς, δεν είναι συσκότιση. Είναι και προϊόν ενεργειών, και δεν υπάρχουν ενέργειες χωρίς συνέπειες, γιατί αν υπήρχαν, οι ενέργειες αυτές δεν θα λάβαιναν χώρα ποτέ).
• την αντικειμενικοποίηση του υποκειμενισμού τους

Στην ταινία, τα τέρατα δεν προσδιορίζονται. Είναι πανταχού παρόντα κι ακαταπαύστως επιτιθέμενα. Γνωρίζουμε, άλλωστε, τις τερατώδεις πολιτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα, και τα τερατώδη φτιασιδώματα που γίνονται στις αλλοπρόσαλλες και ποικίλες επιθέσεις εναντίον μας, προκειμένου αυτές να μην είναι αναγνωρίσιμες ως επιθέσεις. Επίσης, είναι προφανές, με πόση μανία, οι επιτιθέμενοι επιμένουν να ολοκληρώσουν τους στόχους τους, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις που προβάλλονται.

Είναι η εποχή της "δημοκρατικής" (με την συναίνεσή μας) κυριαρχίας των ισχυρών, πάνω στη ζωή και τα όνειρά μας. Μοναδικό τους όπλο η περιαγωγή ημών (των αντιπάλων τους) σε πλήρη αδυναμία λογικής και στρατηγικής σκέψης. Σε ενσταλλαγμένη αδυναμία κρίσης, και σε εμβόλιμο πανικό. Σε υποβολιμαία αδυναμία για δράση, από φόβο. Σε παράλυση της βούλησής μας για απόδραση, εξαιτίας της υποβολής μας σε πνευματική νωχέλεια και επιλεκτική εθελοτυφλία, που οφείλονται στο προσωρινό μας βόλεμα στην αθλιότητα και στην απαιδευσία.
 

Η λοβοτομή μας έχει σχεδιαστεί προ πολλού, κι έχει-επίσης- προ πολλού, τεθεί σε εφαρμογή. Κι όσοι ανήσυχοι το επισημαίναμε, λοιδορηθήκαμε, γιατί -τάχα- βλέπαμε γύρω μας ανύπαρκτες συνωμοσίες. Τώρα, έχουμε αρχίσει να βλέπουμε και τα αποτελέσματα. Κι αυτά, δεν προοιωνίζονται τίποτε το ελπιδοφόρο. Όμως, ιστορικά είναι γνωστό, πως δεν ευοδώνεται πάντα το σχέδιο των ιδιοτελών ολετήρων...