Ένα ακόμη περιστατικό: H αντίδραση της κυβέρνησης στις διαδηλώσεις των μαθητών, που πραγματοποιούνται ενάντια στην εξωτερική της πολιτική, ανέδειξαν την αυτοαναίρεση της αριστεράς. Μιας αριστεράς που είχε την διαμαρτυρία ως την μόνη πολιτική της πρόταση.
Στις μέρες περάσανε, η κυβέρνηση και πολλά ΜΜΕ δεν εφείσθησαν μειωτικών και απαξιωτικών χαρακτηρισμών κατά της μαθητιώσης νεολαίας για την δυναμική της διαμαρτυρία ενάντια στην αλόγιστη και κομματική γραμμή της κυβέρνησης να συνάψει με τους Σκοπιανούς γείτονές μας, μια εθνικά επιζήμια συμφωνία, χαρίζοντάς τους μάλιστα, εθνικότητα και γλώσσα. Παλαιό κομμουνιστικό ζητούμενο, όπως δείχνουν και τα μυστικά χαρτιά.
Ακούστηκε πως τα παιδιά υποκινούνται. Ακούστηκε πως τα παιδιά χειραγωγούνται πολιτικά. Ακούστηκε πως υπάρχουν κακά κόμματα που επωφελούνται. Ακούστηκε πως δεν μπορεί να μιλάμε για προδότες. Ακούστηκε πως τα σχολεία δεν πρέπει να κλείνουν. Και τί δεν ακούστηκε!
Η κάθε γενιά, με τις αγωνίες και τα όνειρά της, αναζητάει τον τρόπο για να εκφραστεί υπαρξιακά, φιλοσοφικά και πολιτικά, ιδιαίτερα όταν αντιλαμβάνεται ότι αποκλείεται από τους -εκάστοτε- κραταιούς δημαγωγούς της δημόσιας και της πολιτικής ζωής του τόπου. Αυτό φαίνεται να είναι επιτασκτικώτερο, οσάκις η κυβερνώσα γενιά, αποκαλύπτεται ότι είναι ξοφλημένη. Τα περισσότερα από τα παιδιά που διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν σήμερα, είναι βορειοελλαδίτες, που νοιώθουν κοντά τους την ανάσα των εισβολέων. Αυτών που έσπευσαν να ρίξουν κατα γης τα σημάδια που οριοθετούν και διαχωρίζουν την χώρα μας από την δική τους, πριν ακόμη πάρουν στα χέρια τους την ολοκληρωτική μας αποδοχή. Μ' ετούτο, μας έδειξαν τις προθέσεις τους, με όχημα αυτήν την συμφωνία.
Ποιός θα κατηγορήσει τα παιδιά που διαδηλώνουν για τον λόγο πως αγαπούν την πατρίδα τους, την ιστορία, την ταυτότητα και τον πολιτισμό της και θέλουνε να την υπερασπιστούνε, σαν που τους ανήκει το αύριο; Εμείς οι πεθαμένοι που τα ξεπουλήσαμε όλα, κι είπαμε πως "το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του"; Εμείς που πήγαμε στα δυο νησιά "τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη"; Εμείς που περάσαμε σαν άλλος "Οδυσσέας τις συμπληγάδες;"
Η γενιά του Πολυτεχνείου χρεωκόπησε την δημοκρατία και την χώρα και κράτησε στις πνευματικές της αποσκευές την τηλεοπτική κατήχηση της δεκαετίας του ΄80, για το αθάνατον της ερωτικής ορμής και απόλαυσης. Και τώρα βλέπουμε τους πολιτικούς μας επιγόνους να εγκαθιδρύουν ομόφυλους γάμους και οικογένειες, να παραδίδουν -με παροιμιώδη άγνοια, αφέλεια, και αναισθησία- τα ιερά και τα όσια του έθνους, να προγράφουν την εθνική μας προοπτική διπλωματικά ανυποψίαστοι και διαπραγματευτικά έωλοι. Είναι άραγε άγνωστο, αν το κάνουν σκόπιμα ή αθέλητα; Και τώρα μετράμε τα αποτελέσματα.
Η γενιά των καταλήψεων εξαπάτησε τους πολίτες και υφήρπασε την ψήφο τους με απατηλές και ανεφάρμοστες εκμαυλιστικές υποσχέσεις που έδωσε με πανηγυρικό τρόπο σε ανήμπορους και καταχρεωμένους εκλογείς. Και τώρα, η σκολιά, αναποτελεσματική και δημαγωγός αυτή γενεά, πανικόβλητη τρέμει την αποπομπή της. Με χίλια τερτίπια τραβάει και ξεχειλώνει τον πολιτικά άκαρπο χρόνο της στην εξουσία, για να γράψει ιδιοτελή μεροκάματα απασχόλησης. Εμείς θα τα καταχωρήσουμε ως μεροκάματα θλιβερής και αργόσχολης παραμονής στην εξουσία, επιζήμιας για τον τόπο. Και πριν φύγει, μας αφήνει την νομοθεσία για τις ρητορικές του μίσους, στο οποίο η ίδια τεχνηέντως μας εξωθεί με τις πολιτικές, με τις προτάσεις και τα εθνικώς αλλοπρόσαλλα και εχθρικά πεπραγμένα της. Μας αφήνει ακόμη και την δια δηλώσεως αλλαγή φύλου των δεκαπεντάχρονων! Την δια νόμου εξομοίωση της ομόφυλης ερωτικής συντροφιάς, με τον θεσμό της οικογένειας, και άλλα παρόμοια, ως την μόνη παρακαταθήκη της. Κι όλα τούτα, μοιάζουνε με γέννες που φέρνουνε εκτρώματα μίσους και κοινωνικής αποσύνθεσης.
Η κυβερνώσα εξουσία, επιχειρεί να ενοχοποιήσει κάθε εναντιούμενον στις αυθαιρεσίες τους. Με την γνωστή μέθοδο τους: την λοιδορία, την κατασυκοφάντηση, την ενοχοποίηση και την απαξίωση.
Τώρα που ακόμη και οι μαθητές αντιδρούν στην απεμπόληση των εθνικών κεκτημένων (ιστορικά και πολιτισμικά), οι "πωλιτικοί" βγήκανε ξεδιάντροπα να συκοφαντήσουν και να απαξιώσουν την αντίδραση των μαθητών που παρελαύνουν -διαμαρτυρόμενοι και διατρανώνοντας την αντίθεσή τους- σε πολλές πόλεις της χώρας, κι αμπαρώνονται στα σχολειά τους! Η κοινωνία στενάζει: Ουαί, υμίν υποκριταί! Δάσκαλοι της κατάληψης δημόσιων και ιδιωτικών χώρων. Αρχηγοί της κατάληψης και της σύλησης ιδιωτικών και δημοσίων αγαθών και περιουσιών, για ψύλλου πήδημα! Ύπατοι της πρόκλησης, της αυθαιρεσίας και του ψεύδους! Νονοί, που βαφτίσατε το άδικο και την ανομία, δίκαιο, και τα κάνατε πράξη. Που κάνατε πολιτικό στρατηγείο σας τα πανεπιστήμια (γι' αυτό χρειάζεστε το πανεπιστημιακό άσυλο) και αδίσταχτα ματαιώνετε καθημερινά την μετάδοση της γνώσης και την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας. Που απροκάλυπτα επεμβαίνετε (το μαρτυράνε οι τοιχογραφίες των απειλών σας στους τοίχους των πανεπιστημιακών υποδομών) για να διαμορφώσετε ιδιοτελώς τους πολιτικούς συσχετισμούς στην διοίκηση και την λειτουργία των πανεπιστημίων.
Αν είχατε προφτάσει να διαφεντέψετε τις διαμαρτυρίες των μαθητών, θα τις είχατε κάνει προεκλογική σας εκστρατεία.
Εσείς που με ανόητες, προσχηματικές κι ασύδοτες καταλήψεις, αναδειχθήκατε πολιτική εξουσία του τόπου, αποκηρύσσετε την κατάληψη, επειδή τώρα ασκείται ως διαμαρτυρία ενάντια στην πολιτική σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου