Διαβάζω εδώ, πως η Μόνικα Μπελούτσι λέει "Ψάχνω για έναν κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα...".
Και τούτο με κάνει να σκέφτομαι πως το "γιατί", που η σταρ βάζει στο τέλος του συλλογισμού της, είναι έωλο, και -με τα λεγόμενά της- προβληματίζομαι για μερικά πράγματα. Προβληματίζομαι, κατ' αρχήν,
- για 'κείνες τις εργαζόμενες γυναίκες που δεν έχουν παιδιά. Αυτές, δηλαδή, δεν χρειάζονται κάποιον, "που να βγάζει τα σκουπίδια έξω, να πληρώνει τους λογαριασμούς και να αναλαμβάνει όλη την καθημερινότητα του σπιτιού;".
- Ή, για την περίπτωση συμβίωσης ομόφυλων. Αυτοί δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με την καθημερινότητα και την κανονικότητά της; Δεν θέλουν κάποιον γι΄αυτές τις δουλειές; Και πώς άραγε θα αποφασίσουν ποιός θα είναι αυτός που θα κάνει τις συγκεκριμένες αγγαρείες;
- Ή αν η μοναχική -ενδεχομένως και με παιδιά- διαβίωση, δεν έχει φορτία καθημερινότητας, που να ανατεθούν σε καποιον;
- κλπ, κλπ....
Ετούτη η τοποθέτηση της σταρ, ασφαλώς δεν έχει γενική εφαρμογή, στη ζωή. Είναι μια προσωποποιημένη πρακτική και τακτική, πέρα από αρχές και αξίες. Είναι θέμα γούστου. Άλλο, που διαβάζοντας ετούτη την μεγαλόστομη και πλανερή κουβέντα, μπορεί πολλές νεαρές να θελήσουν να θεωρούνται Μόνικες, και να μην καταδέχονται να βρέξουν τα χέρια τους για τα πιάτα που οι ίδιες τρώνε, ή να δουλέψουν για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους!
Μπορεί η καθεμιά να θέλει ένα υποζύγιο, για να του φορτώσει τις αγγαρείες της καθημερινότητας, αλλά σε μια συμβίωση, που επιθυμούμε να είναι και σχέση προσώπων, οφείλουμε (να έχουμε το φιλότιμο) να μπαίνουμε και στην θέση του άλλου, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τί του ζητάμε. Αυτό λέγεται, κατανόηση, αλληλεγγύη, σεβασμός, ακεραιότητα, και, ασφαλώς, δείχνει ικανότητα για συναισθηματική αντίληψη και επικοινωνία, καθώς και ικανότητα για την δημιουργία και την διατήρηση μιας προσωπικής σχέσης, με προοπτικές. Εκτός, αν δεν ζητάμε μια σχέση προσώπων, μα κάτι άλλο...
Η προσωπική σχέση δεν είναι "ανεπίστροφος δανεισμός", αλλά είναι "ισολογισμός", που εδράζεται στον σεβασμό και την ακεραιότητα κάθε προσώπου μέσα σε αυτήν, και το οποίο κινείται από αγάπη.
Ανεπίστροφη δωρεάν δόσις (και προσφορά) μπορεί να είναι η εκζήτηση της τελείωσης της ψυχής του ανθρώπου. Αυτή μάλιστα, είναι μια προσφορά, έσωθεν κινούμενη (και προς τα άνω κατευθυνόμενη) άσχετη από άλλα επίγεια πρόσωπα. Είναι εκούσια και δεν είναι εξαναγκασμένη. Θα μπορούσε μάλιστα να είναι απο κοινού επιλεγείσα στάση και πορεία των ενδιαφερομένων, που βλέπουν την κοινή τους ζωή ως κοινή πορεία στην ψυχική τους τελείωση και την προσωπική τους ολοκλήρωση.
Ασφαλώς, δεν επιθυμούμε να αισθανόμαστε δυσφορία και στενοχωρία, κάθε φορά που πρόκειται να επιστρέψουμε στο σπίτι, επειδή γνωρίζουμε τί θα συναντήσουμε εκεί. Επειδή, δηλαδή, γνωρίζουμε πως εκεί θα συναντήσουμε τον "προϊστάμενο", που μας περιμένει για να διεκπεραιώσουμε όσα εκείνος θεωρεί ακατάλληλα γι' αυτόν ή τα βαριέται, άσχετα από το (όμορφο, τρυφερό ή βάναυσο και υποτιμητικό για το πρόσωπό μας) περιτύλιγμα με το οποίο εκφράζει τις εντολές του, ή τις ελεγκτικές, κτητικές ή απαιτητικές του διαθέσεις.
Η ανεύρεση ενός "αληθινού άντρα", όπως τον εννοεί (στο συγκεκριμένο άρθρο) η κ. Μόνικα Μπελούτσι, μπορεί να είναι λαχείο, για κάποιαν που θέλει έναν ικανώτατον υπηρέτη, αλλά δεν μπορεί να είναι "το τυχερό λαχείο", για μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, και σκέφτεται τον άνθρωπο ελεύθερο και υπεύθυνο. Σε μια σχέση ο ένας σύντροφος δεν είναι μάνατζερ με υφιστάμενο τον άλλο.
Στο πρόσωπο ενός πραγματικά αληθινού άντρα, μια γυναίκα, που είναι ελεύθερος και υπεύθυνος άνθρωπος, αναζητεί έναν -επίσης- ελεύθερο και υπεύθυνο σύντροφο ζωής, ονείρων και από κοινού πορείας προς το μέλλον. Το μέλλον που είναι άγνωστο για όλους, και δεν έχει μόνο ομορφιά, λεφτά, καλή δουλειά, υγεία και νεότητα (πρώϊμη, ή όψιμη). Έχει κι αρρώστειες, έχει και εργασιακές απολύσεις, και οικονομικές κρίσεις, και επιχειρηματικές αποτυχίες, φτώχεια, ακόμη και αναπηρίες. Ψυχικές και σωματικές. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αποφύγουμε τις ηθικές αναπηρίες...
Ένας ελεύθερος και υπεύθυνος άνθρωπος αναζητεί εναν σύντροφο που θα μοιράζεται μαζί του-ασυνέριστα και φιλότιμα- ακόμη και την πληκτική καθημερινότητα, για να μπορούν -πάντα- μαζί, να γεύονται και τις απροσδόκητες ομορφιές της. Αυτές, που υπάρχουν στα μικρά και ασήμαντα, της πρόθυμης αλληλοβοήθειας, και της ακούραστης προσφοράς, που τις κρατάνε επτασφράγιστο μυστικό και δεν θα τις βρεις, αν δεν είσαι εκεί που η καθημερινότητα πλανεύει και πλανιέται, για να τις δείς. [Γιατί θα είσαι αυτάρεσκα ξαπλωμένος, μέσα στα κουτάκια της βολής και της ξεγνοιασιάς που έφτιαξες με το μυαλό σου, μόνο για τον εαυτό σου. Αυτο-ικανοποιημένος από την εξουσία, την διπλωματία και τα θέλγητρά σου, εκμεταλλευόμενος την καλωσύνη, και την ανυπόκριτη, φιλότιμη και αδιάλειπτη προσφορά και την αγάπη του άλλου.]
Ας προσέχουμε λοιπόν, γιατί όλες οι ανθρώπινες εξουσίες έχουνε κάποτε τέλος. Κι όλες οι αθέμιτες "διπλωματίες", αποτυγχάνουν όταν συναντήσουν την αντίδραση του συντρόφου μας -όταν αυτή γίνεται με αγάπη- για την ολοκλήρωση και την διόρθωση εγωϊστικών και πλανερών πρακτικών μας. Όσο για τα θέλγητρα, αυτά, έχουνε σύντομη ημερομηνία λήξεως. Μόνο η αληθινή αγάπη βρίσκει τρόπους, ακόμη και εκεί που φαίνεται πως δεν υπάρχουν, για να προσφέρει, να ανακουφίσει, να αναπαύσει και να γιατρέψει, [κι όχι για να επωφεληθεί προσωπικά και ιδιοτελέστατα]. Ακόμη και να σε προσκαλέσει "στον ίσιο δρόμο", της ειλικρίνειας και της ευθύτητας. Χωρίς την αγάπη, η φυγοπονία και ο εγωϊσμός μας, αρκούν από μόνα τους, για να υπαγορεύσουν χειραγώγηση και εκμετάλλευση του άλλου. Αξίζει όμως να βρισκόμαστε σε μια σχέση, κενή από αισθήματα, μόνο και μόνο για ανέσεις και ευκολίες;
Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για έναν σύντροφο, που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, μόνο και μόνο "γιατί είμαστε γυναίκες και μητέρες". Αυτός δεν θα είναι ένας κανονικός σύντροφος. Θα είναι ένα προσωρινό θύμα, και δεν διαγράφονται προοπτικές παραμονής του για πολύ, σε τούτη την άχαρη και διεκπεραιωτική θέση.
Σε μια αληθινή σχέση, πάντα δίδεται, στον καθένα, η ευκαιρία να δει τις αστοχίες και τα λάθη του και να τα διορθώσει, και δεν πρέπει να αποφεύγει τον καλοπροαίρετο διάλογο και την απολογία, ακόμη και προς τον εαυτό του. Χωρίς εγωϊσμούς. Δεν μπορούμε να μένουμε σε στάσεις και πρακτικές που τηρούσαμε σαν ζούσαμε μόνο με τον εαυτό μας, χωρίς δεσμούς, σχέσεις και οικογένεια.
Ένας αληθινός σύντροφος μπορεί να είναι πολύ περισσότερα, από ένα αφεντικό που απλώς διαμορφώνει την καθημερινότητα του υπηρέτη του. Αλλιώς, αυτό, θα είναι κάτι πολύ λίγο, για μια ολόκληρη ζωή...
Αυτός που θα βγάζει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώνει τους λογαριασμούς και που θα έχει αναλάβει όλη την καθημερινότητα, είναι ένα θύμα, που αργά ή γρήγορα θα κοιτάξει στα μάτια τον φυγόπονο θύτη του, και θα του ειπεί, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο: αρκετά!
«Ψάχνω για έναν
κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει
τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν
πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα.
Πηγή: Protagon.gr
«Ψάχνω για έναν
κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει
τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν
πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα.
Πηγή: Protagon.gr
«Ψάχνω για έναν
κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει
τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν
πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα.
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου