Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Ναί: "Φασίστες είσαστε εσείς. Όχι οι μαθητές"


Image result for εικόνες διαδηλώσεις μαθητές Μακεδονία


Διαβάζω στο ardin-rixi.gr  το  άρθρο του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη (από το liberal.gr)  και το αναδημοσιεύω κι εγώ (όπως και τόσοι άλλοι!), ολόκληρο, γιατί συμφωνώ απόλυτα.

"Δεν ξέρω αν τους καταληψίες μαθητές «για τη Μακεδονία» στη Β. Ελλάδα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν χρυσαυγίτες -και το θεωρώ πιθανό- αλλά ξέρω ότι αυτοί που έχουν κάνει τις καταλήψεις θεσμό εξανίστανται ξαφνικά και κατηγορούν αυτούς τους μαθητές για φασίστες, με πρώτο τον υπουργό Παιδείας! Οι φασίστες.

Επειδή οι καταλήψεις των σχολείων είναι σωστό πράγμα αν καθοδηγούνται από τους καθηγητές και τους γονείς μειοψηφιών που έχουν μπουκώσει τα μυαλά των παιδιών τους με τόνους προπαγάνδας κομματικής και προπαγάνδας αφελληνισμού, αλλά αν οι μαθητές θέλουν να διαμαρτυρηθούν για την προδοσία των Πρεσπών και να υπερασπιστούν την ελληνική Μακεδονία, παρακινημένοι κι αυτοί από τους δικούς τους γονείς, δεν μπορούν!

Η Παιδεία είναι, βλέπεις, μονοπώλιο μιας αριστεράς, παλιάς κοπής του 1920, που μισεί την πατρίδα, που είναι ανιστόρητη και που δεν έχει καν σχέση με την Αριστερά του Αλβανικού μετώπου του ’40, του ΕΑΜ, του 114, του Κυπριακού αγώνα, του αντιχουντικού αγώνα, του Πολυτεχνείου, Καράγιωργα, του Μήνη, του Χαρίλαου, του Κύρκου, της Μελίνας, του Γλέζου, του Μίκη, του Ελύτη, του Σεφέρη, του Γκάτσου, του Ελευθερίου. Είναι αποκομμένη από τον ιστορικό ιστό της Ελλάδας και προσπαθεί να επιβληθεί ποδοπατώντας και ποτίζοντας με δηλητήριο κάθε ελληνικό που μπορεί να φυτρώσει στις παιδικές και εφηβικές διάνοιες.

Η Παιδεία είναι εδώ και χρόνια μονοπώλιο μιας σδράκας κρατικοδίαιτου καθηγητικού κομματικού κατεστημένου με διαστρεβλωμένες και ανιστόρητες αντιδιαλεκτικές απόψεις για την πατρίδα, το έθνος, τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, τον ιμπεριαλισμό, που τις διδάσκουν σε δυό γενιές μαθητών ήδη. Και όπου η αγάπη για την πατρίδα, που είναι φυσική για όλους τους λαούς της Γής χωρίς εξαίρεση, ονομάζεται εθνικισμός, ενώ η υπεράσπιση αυτής της αγάπης χαρακτηρίζεται πια φασισμός!

Ακόμα χειρότερα, αυτοί οι τύποι, με πρώτους τους έσχατους υπουργούς Παιδείας και τα κόμματά τους, δε διστάζουν να υπερασπίζονται κάθε εθνικισμό (όχι πατριωτισμό) του κάθε γείτονα από την Αλβανία, τα Σκόπια, την Τουρκία που ζητάει ένα κομμάτι ελληνικής γης ή ελληνικής περιουσίας, καταδικάζοντας κάθε ελληνική φωνή που αντιστέκεται και αντιδρά, ως φασιστική! Οι εγκληματίες!

Όλοι αυτοί οι πρωτόγονοι μαρξιστές της συμφοράς, ως άλλοι νεάντερνταλ, έχουν προξενήσει τη μεγαλύτερη συμφορά στην κοινωνική και πολιτική δομή της κοινωνίας. Γιατί, η έννοια της πατρίδας και η αγάπη της πατρίδας είναι υπαρκτή σε κάθε έναν σε όλες τις χώρες. Είναι φυσικό καταφύγιο, φυσική σπηλιά, σαν την οικογένεια και τη γειτονιά.

Άλλοτε ήταν η σπηλιά, μετά η πόλη, μετά ο Τόπος, μετά το κράτος. Για τους κομμουνιστές, η σοσιαλιστική πατρίδα, για τους αναρχικούς η κομμούνα. Αλλά, για όλους, η πατρίδα. Όποιος την έβλεπε καλύτερη από των άλλων λεγόταν εθνικιστής. Και όποιος την έβλεπε ανώτερη των άλλων, σωβινιστής. Και όποιος ήθελε και των άλλων την πατρίδα λεγόταν ιμπεριαλιστής. Κι όποιος ήθελε όλες τις πατρίδες ενωμένες σε μια πανανθρώπινη λεγόταν διεθνιστής. Χωρίς να μισεί την πατρίδα του. Καθαρές δουλειές και καθαροί όροι.

Αλλά, ποτέ πριν την επέλαση αυτών που μισούν την ελληνική πατρίδα και αγαπάνε όλων των άλλων (!) δεν διαστρεβλώθηκαν αυτές οι καθαρές έννοιες, οι καθαροί διαχωρισμοί. Και διαστρεβλώθηκαν, γιατί η μισητή ελληνική πατρίδα έπρεπε και πρέπει να έχει μονάχα εχθρούς και κανέναν υπερασπιστή! Τέτοιοι είναι και αυτή είναι η αρρώστια τους.

Και σπέρνοντας αυτή την αρρώστια σπρώχνουν κομμάτια του λαού στην αγκαλιά των φασιστών. Οι ανεγκέφαλοι! Γιατί η αγάπη στην πατρίδα είναι ριζωμένη στην καρδιά πολλών. Που βλέπουν ολοένα και περισσότερα κόμματα να λοιδορούν την πατρίδα και κανένα σχεδόν να μην τολμάει να ξεστομίσει τη λέξη πατρίδα και κανένα να μην τολμάει να υπερασπιστεί την πατρίδα. Τελματωμένα σε έναν αγράμματο κοσμοπολιτισμό, φερμένο από τη Δύση. Η οποία Δύση αγαπάει τις πατρίδες της όχι απλώς πατριωτικά. Αλλά, συχνά σωβινιστικά! Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Νορβηγία, Σουηδία, Καναδάς, Ισπανία, Ολλανδία, Αυστρία, για να αναφέρω μερικά καραμπινάτα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Για να μην πάω στην ανατολή της Ρωσίας, της Πολωνίας, της Σερβίας, της Κροατίας, της Ουγγαρίας και της Τουρκίας.

Όλοι αυτοί έχουν δικαίωμα να αγαπάνε και να υπερασπίζονται τις πατρίδες τους, αλλά όχι τη Μακεδονία οι μαθητές της Βόρειας Ελλάδας! Αυτοί οι μαθητές είναι φασίστες, σύμφωνα με τους ανιστόρητους ιδεολογικούς εγκληματίες της εκπαίδευσης, που σπέρνουν εμφύλιο στα σχολεία για τις ιδεοληψίες τους! Οι αυθόρμητοι, ανίδεοι μαθητές είναι φασίστες!

Είναι φασίστες οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις για τις ελλείψεις σε καθηγητές που υφίστανται και που αυτές οι διαμαρτυρίες εξελίχτηκαν σε διαμαρτυρίες για το Μακεδονικό και για τις Πρέσπες! Όταν τα συριζόπαιδα έκαναν καταλήψεις δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι μια μέρα θα κάνουν και άλλοι καταλήψεις! Ούτε ότι έτσι άνοιγαν το δρόμο για να κάνουν καταλήψεις και να τα κάνουν μπάχαλο κι οι χρυσαυγίτες τα σχολεία.

Στη Χαλκιδική και στη Θράκη και στη Θεσσαλονίκη πολλά σχολεία βρίσκονται υπό κατάληψη διαμαρτυρίας για τις ελλείψεις σε καθηγητές. Αλλά, λοιδορούνται από τον υπουργό Παιδείας και τους συνοδοιπόρους και τους ομοϊδεάτες τους ως φασίστες σπρωγμένοι από τη Χρυσή Αυγή!

Σε αρκετά σχολεία γίνεται κατάληψη ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών. Όταν εμάς μας κατέβαζαν οι αριστεροί καθηγητές σε διαδηλώσεις για το Κυπριακό εναντίον της Τουρκίας, της Αγγλίας και της κυβέρνησης Καραμανλή, φωνάζοντας για Ένωση με την Ελλάδα ήταν αγωνιστές δεν ήταν φασίστες.

Τώρα οι μαθητές απαγορεύεται να διαδηλώνουν και να διαμαρτύρονται για προδοτικές συμφωνίες, που αφορούν στην πατρίδα, επειδή είναι της ομοϊδεάτικης αριστερίστικης κυβέρνησης μας οι συμφωνίες!

Όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι υπουργοί, κομματικοί παρατρεχάμενοι και τα παπαγαλάκια τους στα διαδίκτυα δεν έχουν κουκούτσι μυαλό να καταλάβουν ότι μ αυτή τη στάση τους σπρώχνουν τους μαθητές, που αγαπάνε την πατρίδα τους και τίποτε παραπέρα, στη αγκαλιά της Χρυσής Αυγής.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η φασιστική δεξιά έχει βάλει το χέρι της και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις καταλήψεις για να σπρώξει τους μαθητές στο μέρος της. Δεν θα της είναι και πολύ δύσκολο. Γιατί καμιά άλλη ελληνική παράταξη δεν υπερασπίζεται ξεκάθαρα την πατρίδα για να ακουμπήσουν οι μαθητές. Που λοιδορούνται ανυπεράσπιστοι.

Κανείς δεν τους δείχνει τη διαφορά μεταξύ του να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα των Ελλήνων στην ελληνική Μακεδονία, που θίγονται από τη συμφωνία των Πρεσπών και ενισχύουν τον αλυτρωτισμό των σλαβομακεδόνων, με το να υπερασπίζεσαι τη σύγκρουση με τους γείτονες.

Το χειρότερο, το υπουργείο, οι καθηγητές και οι σύλλογοι γονέων, που στρέφονται εναντίον των μαθητών σπρώχνουν τους συμμαθητές τους να αντιδράσουν εναντίον τους (!), σπέρνοντας έναν εμφύλιο μέσα στα σχολεία! Μιλάμε για ντιπ ανεγκέφαλους!

Την ίδια ώρα που γίνονται αυτά, άγνωστοι ξήλωσαν 105 (εκατόν πέντε) πυραμίδες από τα σύνορα Ελλάδας και Σκοπίων, που καθορίζουν επακριβώς την όριο γραμμή! Κι αυτή η δολιοφθορά, που απαιτεί μέρες εργασίας, έγινε χωρίς να πάρει είδηση κανείς από όσους υποτίθεται ότι φυλάνε τα σύνορα της χώρας!

Οι υπουργοί, οι καθηγητές και οι γονείς που τους έχει πιάσει η ανησυχία μην εκμεταλλευτούν οι φασίστες τους μαθητές και κυριαρχήσουν στα σχολεία καλά θα κάνουν να κοιτάξουν πρώτα να ανησυχήσουν για το μπάχαλο που έχει καταντήσει τη χώρα- και τα σχολεία- η πολιτική της κυβέρνησης και οι κολλημένες ιδεοληψίες τους. Οι οποίες ανοίγουν τις πόρτες για να μπουν οι φασίστες στα σχολεία. Αυτοί γιγάντωσαν έτσι τη Χρυσή Αυγή. Κι αυτοί της άνοιξαν τις πόρτες για τις καταλήψεις. Ας κόψουν τον απαυτό τους να τις κλείσουν τώρα. Πριν είναι αργά."



Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Μια γυναίκα σαν την Μόνικα Μπελούτσι κι "ένας κανονικός άντρας"...


Image result for εικόνες άνδρας και γυναίκα 

Διαβάζω εδώ,  πως η Μόνικα Μπελούτσι λέει "Ψάχνω για έναν κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια,  που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα...".

Και τούτο με κάνει να σκέφτομαι πως το "γιατί", που η σταρ βάζει στο τέλος του συλλογισμού της, είναι έωλο, και -με τα λεγόμενά της- προβληματίζομαι για μερικά πράγματα. Προβληματίζομαι, κατ' αρχήν,
  • για 'κείνες τις εργαζόμενες γυναίκες που δεν έχουν παιδιά. Αυτές, δηλαδή, δεν χρειάζονται κάποιον, "που να βγάζει τα σκουπίδια έξω, να πληρώνει τους λογαριασμούς και να αναλαμβάνει όλη την καθημερινότητα του σπιτιού;". 
  • Ή, για την περίπτωση συμβίωσης ομόφυλων.  Αυτοί δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με την καθημερινότητα και την κανονικότητά της; Δεν θέλουν κάποιον γι΄αυτές τις δουλειές; Και πώς άραγε θα αποφασίσουν ποιός θα είναι αυτός που θα κάνει τις συγκεκριμένες αγγαρείες;
  • Ή αν  η μοναχική -ενδεχομένως και με παιδιά- διαβίωση, δεν έχει φορτία καθημερινότητας, που να ανατεθούν σε καποιον;
  • κλπ, κλπ....

Ετούτη η τοποθέτηση της σταρ, ασφαλώς δεν έχει γενική εφαρμογή, στη ζωή. Είναι μια προσωποποιημένη πρακτική και τακτική, πέρα από αρχές και αξίες. Είναι θέμα γούστου. Άλλο, που διαβάζοντας ετούτη την μεγαλόστομη και πλανερή κουβέντα, μπορεί πολλές νεαρές να θελήσουν να θεωρούνται Μόνικες, και να μην καταδέχονται να βρέξουν τα χέρια τους για τα πιάτα που οι ίδιες τρώνε, ή να δουλέψουν για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους!

Μπορεί η καθεμιά να θέλει ένα υποζύγιο, για να του φορτώσει τις αγγαρείες της καθημερινότητας, αλλά σε μια συμβίωση, που επιθυμούμε να είναι και σχέση προσώπων, οφείλουμε (να έχουμε το φιλότιμο) να μπαίνουμε και στην θέση του άλλου, ώστε να αντιλαμβανόμαστε τί του ζητάμε. Αυτό λέγεται, κατανόηση, αλληλεγγύη, σεβασμός, ακεραιότητα, και, ασφαλώς, δείχνει ικανότητα για συναισθηματική αντίληψη και επικοινωνία, καθώς και ικανότητα για την δημιουργία και την διατήρηση μιας προσωπικής σχέσης, με προοπτικές. Εκτός, αν δεν ζητάμε μια σχέση προσώπων, μα κάτι άλλο...

Η προσωπική σχέση δεν είναι "ανεπίστροφος δανεισμός", αλλά είναι "ισολογισμός", που εδράζεται στον σεβασμό και την ακεραιότητα κάθε προσώπου μέσα σε αυτήν, και το οποίο κινείται από αγάπη.

Ανεπίστροφη δωρεάν δόσις (και προσφορά) μπορεί να είναι η εκζήτηση της τελείωσης της ψυχής του ανθρώπου. Αυτή μάλιστα, είναι μια προσφορά, έσωθεν κινούμενη (και προς τα άνω κατευθυνόμενη) άσχετη από άλλα επίγεια πρόσωπα. Είναι εκούσια και δεν είναι εξαναγκασμένη. Θα μπορούσε μάλιστα να είναι απο κοινού επιλεγείσα στάση και πορεία των ενδιαφερομένων, που βλέπουν την κοινή τους ζωή ως κοινή πορεία στην ψυχική τους τελείωση και την προσωπική τους ολοκλήρωση.

Ασφαλώς, δεν επιθυμούμε να αισθανόμαστε δυσφορία και στενοχωρία, κάθε φορά που πρόκειται να επιστρέψουμε στο σπίτι, επειδή γνωρίζουμε τί θα συναντήσουμε εκεί. Επειδή, δηλαδή, γνωρίζουμε πως εκεί θα συναντήσουμε τον "προϊστάμενο", που μας περιμένει για να διεκπεραιώσουμε όσα εκείνος θεωρεί ακατάλληλα γι' αυτόν ή τα βαριέται, άσχετα από το (όμορφο, τρυφερό ή βάναυσο και υποτιμητικό για το  πρόσωπό μας) περιτύλιγμα με το οποίο εκφράζει τις εντολές του, ή τις ελεγκτικές, κτητικές ή απαιτητικές του διαθέσεις.

Η ανεύρεση ενός "αληθινού άντρα", όπως τον εννοεί (στο συγκεκριμένο άρθρο) η κ. Μόνικα Μπελούτσι, μπορεί να είναι λαχείο, για κάποιαν που θέλει έναν ικανώτατον υπηρέτη, αλλά δεν μπορεί να είναι "το τυχερό λαχείο", για μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, και σκέφτεται τον άνθρωπο  ελεύθερο και υπεύθυνο. Σε μια σχέση ο ένας σύντροφος δεν είναι μάνατζερ με υφιστάμενο τον άλλο.

Στο πρόσωπο ενός πραγματικά αληθινού άντρα, μια  γυναίκα, που είναι ελεύθερος και υπεύθυνος άνθρωπος, αναζητεί έναν -επίσης- ελεύθερο και υπεύθυνο σύντροφο ζωής, ονείρων και από κοινού πορείας προς το μέλλον. Το μέλλον που είναι άγνωστο για όλους, και δεν έχει μόνο  ομορφιά, λεφτά, καλή δουλειά, υγεία και νεότητα (πρώϊμη, ή όψιμη). Έχει κι αρρώστειες, έχει και εργασιακές απολύσεις, και οικονομικές κρίσεις, και επιχειρηματικές αποτυχίες, φτώχεια, ακόμη και αναπηρίες. Ψυχικές και σωματικές. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αποφύγουμε τις ηθικές αναπηρίες...

Ένας ελεύθερος και υπεύθυνος άνθρωπος αναζητεί εναν σύντροφο που θα μοιράζεται μαζί του-ασυνέριστα και φιλότιμα-  ακόμη και την πληκτική καθημερινότητα, για να μπορούν -πάντα- μαζί, να γεύονται και τις απροσδόκητες ομορφιές της. Αυτές, που υπάρχουν στα μικρά και ασήμαντα, της πρόθυμης αλληλοβοήθειας, και της ακούραστης προσφοράς, που τις κρατάνε επτασφράγιστο μυστικό και δεν θα τις βρεις, αν δεν είσαι εκεί που η καθημερινότητα πλανεύει και πλανιέται, για να τις δείς. [Γιατί θα είσαι αυτάρεσκα ξαπλωμένος, μέσα στα κουτάκια της βολής και της ξεγνοιασιάς που έφτιαξες με το μυαλό σου, μόνο για τον εαυτό σου. Αυτο-ικανοποιημένος από την εξουσία, την διπλωματία και τα θέλγητρά σου, εκμεταλλευόμενος την καλωσύνη, και την ανυπόκριτη, φιλότιμη και αδιάλειπτη προσφορά και την αγάπη του άλλου.]

Ας προσέχουμε λοιπόν, γιατί όλες οι ανθρώπινες εξουσίες έχουνε κάποτε τέλος. Κι όλες οι αθέμιτες "διπλωματίες", αποτυγχάνουν όταν συναντήσουν την αντίδραση του συντρόφου μας -όταν αυτή γίνεται με αγάπη- για την ολοκλήρωση και την διόρθωση εγωϊστικών και πλανερών πρακτικών μας.  Όσο για τα θέλγητρα, αυτά, έχουνε σύντομη ημερομηνία λήξεως. Μόνο η αληθινή αγάπη βρίσκει τρόπους, ακόμη και εκεί που φαίνεται πως δεν υπάρχουν, για να προσφέρει, να ανακουφίσει, να αναπαύσει και να γιατρέψει, [κι όχι για να επωφεληθεί προσωπικά και ιδιοτελέστατα]. Ακόμη και να σε προσκαλέσει "στον ίσιο δρόμο", της ειλικρίνειας και της ευθύτητας. Χωρίς την αγάπη, η φυγοπονία και ο εγωϊσμός μας, αρκούν από μόνα τους, για να υπαγορεύσουν χειραγώγηση και εκμετάλλευση του άλλου. Αξίζει όμως να βρισκόμαστε σε μια σχέση, κενή από αισθήματα, μόνο και μόνο για ανέσεις και ευκολίες;

Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για  έναν σύντροφο, που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, μόνο και μόνο "γιατί είμαστε γυναίκες και μητέρες". Αυτός δεν θα είναι ένας κανονικός σύντροφος. Θα είναι ένα προσωρινό θύμα, και δεν διαγράφονται προοπτικές παραμονής του για πολύ, σε τούτη την άχαρη και διεκπεραιωτική θέση.

Σε μια αληθινή σχέση, πάντα δίδεται, στον καθένα, η ευκαιρία να δει τις αστοχίες και τα λάθη του και να τα διορθώσει, και δεν πρέπει να αποφεύγει τον καλοπροαίρετο διάλογο και την απολογία, ακόμη και προς τον εαυτό του. Χωρίς εγωϊσμούς. Δεν μπορούμε να μένουμε σε στάσεις και πρακτικές που τηρούσαμε σαν ζούσαμε μόνο με τον εαυτό μας, χωρίς δεσμούς, σχέσεις και οικογένεια. 

Ένας αληθινός σύντροφος μπορεί να είναι πολύ περισσότερα, από ένα αφεντικό που απλώς διαμορφώνει την καθημερινότητα του υπηρέτη του. Αλλιώς, αυτό, θα είναι κάτι πολύ λίγο, για μια ολόκληρη ζωή...

Αυτός που θα βγάζει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώνει τους λογαριασμούς και που θα έχει αναλάβει όλη την καθημερινότητα,  είναι ένα θύμα, που αργά ή γρήγορα θα κοιτάξει στα μάτια τον φυγόπονο θύτη του, και θα του ειπεί, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο: αρκετά!
«Ψάχνω για έναν κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα. Πηγή: Protagon.gr
«Ψάχνω για έναν κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα. Πηγή: Protagon.gr
«Ψάχνω για έναν κανονικό άντρα. Αυτόν που θα βγάλει έξω τα σκουπίδια, που θα πληρώσει τους λογαριασμούς και θα αναλάβει όλη την καθημερινότητα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πάνω από όλα είμαι μια γυναίκα και μια μητέρα. Πηγή: Protagon.gr