Ο σεβασμός του αυτοπροδιορισμού των Σκοπιανών, έχει αναχθεί σε πολιτική διάλυσης της πατρίδας μας

 

Ετούτη η μόδα του σεβασμού της διαφορετικότητας της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού των άλλων, που θέλουνε όχι μόνο να είναι στη θέση μας, αλλά -θέλουνε επί πλέον- εμείς να εξαφανιστούμε από τον κόσμο και να μην υπάρχουμε, μας έχει μπερδέψει.

Είναι ζητούμενο πάντα η ελευθερία. Στην έκφραση, στην ζωή, στην φαντασία, στους στόχους, στις επιλογές. Τις επιλογές στιγμιαίου και τις επιλογές βεληνεκούς με διάρκεια στο χρόνο.

Η κυβέρνησή μας, όπως φαίνεται  -από τις πολιτικές που επιδιώκει και τις συμφωνίες που συνάπτει- αγωνίζεται για την ελευθερία και τα ιδανικά των ... άλλων! κι όχι για τα δικά μας.

Εμείς όμως πρέπει να κατανοήσουμε την ουσία της ελευθερίας μας, ώστε να μπορούμε να την υλοποιήσουμε, να την διεκδικήσουμε, να την κατακτήσουμε, να την σαρκώσουμε, να την βιώσουμε, να την επιβεβαιώσουμε, να την προστατέψουμε. Για να γνωρίζουμε, επί τέλους, σαν νοήμονες άνθρωποι, για ποιό πράγμα -πρέπει και θέλουμε -να αγωνιζόμαστε, να ανησυχούμε, να μεριμνούμε και να αναλωνόμαστε.

Η ελευθερία είναι μια ακατάλυτη και ενδιάθετη ψυχική τάση να επιζητεί ο άνθρωπος αυτό που τον κινεί δημιουργικά για να εκφράζει και να αποτυπώνει όλη του την ενέργεια ζωής και νοήματος της ζωής του.

• Ελευθερία δεν είναι η ανεμπόδιστη απόκτηση αγαθών και υπηρεσιών. Αυτό, αν δεν είναι τύχη, είναι κλοπή.
• Ελευθερία δεν είναι η εύκολη πρόσβαση στην απόλαυση και την ασυδοσία. Αυτό είναι έλλειψη αξιών και αρχών.
• Ελευθερία δεν είναι η αναντίρρητη ασχημο-πραξία της εξουσίας. Αν το αναντίρρητο επιβάλλεται από την εξουσία, αυτό είναι φασισμός, αν είναι προσωπική μας επιλογή, απλώς, ανεπίγνωστα, ιδιωτεύουμε, με την αρχαιοελληνική του όρου έννοια.
• Ελευθερία δεν είναι η συναίνεση στην βλακεία, στην προδοσία, ή στην ανακολουθία. Αυτό σημαίνει σύμπραξη και συνενοχή.
• Ελευθερία δεν είναι η αυθαίρετη και αλαζονική αναίρεση των δεσμεύσεων και των συμφωνηθέντων. Αυτό είναι πολιτική δημαγωγία, ή προσωπική τάση για/και  διάπραξη απάτης.
• Ελευθερία δεν είναι ο τυχοδιωκτισμός. Αυτό είναι αστάθεια χαρακτήρα που έχει και ασταθές αξιακό σύστημα.
• Ελευθερία δεν είναι η συστηματική δημαγωγική παραπλάνηση των άλλων. Αυτό είναι πολιτική απάτη.
• Ελευθερία δεν είναι το μίσος προς τους άλλους και η εξουδετέρωσή τους. Αυτό είναι δείγμα διαταραχής της προσωπικότητας και ως πολιτική αποτελεί έκφραση μισαλλοδοξίας και σχιζοφρένειας.
• Ελευθερία δεν είναι η επιδίωξη της κοινωνικής και εθνικής αποδιοργάνωσης. Αυτό, ως ατομική πράξη είναι ένδειξη αντικοινωνικότητας και ως πολιτική συνιστά προδοσία.
• Ελευθερία δεν είναι ο πολιτικός σαλτιμπαγκισμός. Αυτό είναι θεατρινισμός και αισχρό πολιτικό μάρκετινγκ.
• Ελευθερία δεν είναι ο πολιτικός χουλιγκανισμός. Αυτό είναι φασισμός, όπως και αν το ονομάσουν όσοι μετέρχονται τέτοιες πρακτικές.
• Ελευθερία δεν είναι η ανοησία. Αυτό είναι στάση ανεγκέφαλου, ή δόλιου. Ο ανεγκέφαλος δεν έχει δόλο, ενώ ο δόλιος υποκρύπτει την ιδιοτέλειά του και την εγκληματική του δράση στην τάχα ανοησία του.
• Ελευθερία δεν είναι ο φενακισμός  και η προδοσία του άλλου. Αυτό είναι απροκάλυπτη υστεροβουλία και η προδοσία που επέρχεται είναι έγκλημα.

 Φαίνεται, όμως, πως γύρω μας είναι διάχυτη η πεποίθηση, πως όταν μιλάμε για ελευθερία εννοούμε έλλειψη αντιρρήσεων, εμποδίων, αντιθέσεων, φραγμών, ορίων, αρχών και αξιών. Έλλειψη! Ενώ η ελευθερία είναι πλησμονή φρονήματος, ήθους και πίστης. Πίστης σε κάτι.

Είμαστε κατακλυσμένοι από πολιτικά κόμματα που-ως κοινωνικοί σχηματισμοί- πρεσβεύουν  πως έχουν την ελευθερία να "επιδιώκουν το ο,τιδήποτε", και να λένε το "ο,τιδήποτε άσχετο, προς αυτό που επιδιώκουν",  αρκεί αυτό να φέρει τα κόμματα στην εξουσία.

Έτσι, φτάσαμε ως εδώ!

Πολίτες και πολιτικοί, διαπαιδαγωγημένοι και διαπαιδαγωγούντες στην ασυδοσία και τον ατομισμό. χάσαμε τον ορίζοντα πέρα από τη μύτη μας, και βλέπουμε μόνο σε ένα μικρό, μικρότατο φάσμα. Γι' αυτό δεν είδαμε τον μπαμπούλα που ακολουθεί την αναγνώριση των Σκοπίων, ως Μακεδονίας!

Για σκεφτείτε φίλοι μου τί θα γίνει 

• με τα μακεδονικά μας προϊόντα που θα χάσουνε την ταυτότητά τους;
• με τις μακεδονικές μας επιχειρήσεις που θα αναζητήσουν άχρωμες ταυτότητες;
• με τις μακεδονικές μας πολιτιστικές εκφράσεις;
• με τους μακεδονικούς μας συλλόγους για την ιστορία και την παράδοση του τόπου;
• με την θάλασσά μας που θα την νεμόμαστε μαζί;
• με τους τούρκους που θα συνασπιστούν με τους βορείους για το πουπουλομάδημά μας;
• με το μακεδονικό μας πανεπιστήμιο;
• με το αεροδρόμιό μας;
• με τα μακεδονικά σύμβολα που δεν θα είναι πια ελληνικά;
• με την ρητορεία της πολιτικής του ευνουχισμού στην αντίρρηση;
• με την σκοπιανή διεκδίκηση σε τάχα μακεδονικές περιουσίες μειονοτήτων τους;
• με τους εθνικούς μας ήρωες στον μακεδονικό αγώνα -του Π. Μελά και όλων των μακεδονομάχων-, αυτούς, που θα τους πούνε σιγά-σιγά και εγκληματίες πολέμου;

 Αν η πολιτική ηγεσία της χώρας κατάφερε να προκαλέσει τέτοια δεινά στην πατρίδα, δεν χρειαζόμαστε κανέναν εχθρό, για να μας βλάψει. Γιατί τον έχουμε μέσα στο σπίτι μας.

Κρίμα, για τον πρωθυπουργό, έναν νέο πολιτικό, που -αρχικά- φάνηκε πως θά 'ταν άλλος! Αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών μας και ως εναλλακτική λύση, απέβη η χειρότερη που θα μπορούσαμε να έχουμε στα πολιτικά μας πράγματα.

Ο σεβασμός της διαφορετικότητας και του αυτοπροσδιορισμού των άλλων δεν μπορεί να οδηγεί σε απώλεια της ιδίας ημών ταυτότητας. Γιατί, τότε, η συναίνεση στην απώλεια της ιδίας ταυτότητας, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει:

• Ή ότι ο σεβόμενος τον διαφορετικό είναι όμοιος με αυτόν,και άρα δρα ιδιοτελώς,
• ή ότι δεν προστατεύει ικανοποιητικά αυτόν που εκπροσωπεί, όταν ο εκπροσωπούμενος δεν είναι ο ίδιος αυτοπροσώπως.

Το πρώτο σημαίνει 
ότι δημαγωγικά εμφανίστηκε με διαφορετική προβειά στο πολιτικό ακροατήριο που τον ανέδειξε, εξαπατώντας το, πως τάχα θα προστάτευε τα συμφέροντά του, ενώ κοπιάζει μόνο για τα προσωπικά του συμφέροντα και στόχους,
και το δεύτερο, σημαίνει  
ότι είναι πια, επίορκος, αφού κατερράκωσε την τιμή του, στην οποία ώμοσε, ότι ως πρωθυπουργός της ελλάδας θα υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, του λαού και της χώρας.

Τόσο αυτός, όσο και οι συνεταίροι του, οι ομοτράπεζοι στην εξουσία.

Με τις συμφωνίες που συνήψε, δεν έγινε σύμμαχος της γείτονος χώρας, έγινε υπηρέτης της. Και αποφάσισε, ερήμην μας, να απεμπολήσει τα συμφέροντα του λαού, του έθνους και της χώρας μας.

Δεν ωμίλησε για τα συμφέροντά μας, αλλά τα καταδολίευσε. Κι αυτός που μίλησε, κι εκείνος που εσιώπησε.

Και, τελικά, επιβάλλεται και σ' εμάς -δια νόμου- η σιωπή, αλλά και η τιμωρία επί παραβάσει της σιωπής. Α-φίλιωτοι με την λογική και την συνέπεια, οι κυβερνητικοί, μιλάνε για ρητορεία μίσους! Αυτοί που επικαλούνται τα συμφέροντα των άλλων, για να μας κλείσουν το στόμα, για να διαγράψουν την μνήμη του λαού μας, να αλλοιώσουν την ιστορία μας, και να εξαλείψουν τις παραδόσεις μας. Κι έτσι, θα μας σβήσουν από τον χάρτη του κόσμου. Έβαλαν στα πολιτικά πράγματα, την ρητορεία του μίσους και ανήγαγαν την λογοκρισία,  σε δυναμικό μέσον επιβολής φασιστικών μέτρων και λύσεων.

«Όταν σου μάθουν κάτι επίμονα από τη νηπιακή ηλικία και μέσα στην αταβιστική χαραγή και σφυρηλάτηση για δεκάδες γενεές, τότε η δομή αυτή γίνεται θεμελιώδης στην υφή της ύπαρξης και της ουσίας σου. Η κατατύπωση τούτη στη σκέψη, στο χαρακτήρα, στην ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2016/12/blog-post_42.html#.WypB4iBRW70

Έλεγε ο Λιαντίνης: "Όταν σου μάθουν κάτι επίμονα από τη νηπιακή ηλικία και μέσα στην αταβιστική χαραγή και σφυρηλάτηση για δεκάδες γενεές, τότε η δομή αυτή γίνεται θεμελιώδης στην υφή της ύπαρξης και της ουσίας σου.

Η κατατύπωση τούτη στη σκέψη, στο χαρακτήρα, στην κοσμοθεωρία σου, γίνεται κάτι σαν κληρονομικός κώδικας.
Δεν ξεριζώνεται με τίποτα. Για να το κατορθώσεις, πρέπει να γδάρεις το ίδιο το μυαλό σου. Όπως ο εκδορέας γδέρνει το δέρμα του ζώου.
Θα χρειαστεί, δηλαδή, να ανασκάψεις ολόκληρη την ιστορία και τον πολιτισμό...."

Πολλοί το χρησιμοποιήσανε τούτο το τσιτάτο του Δασκάλου, για να μυχτηρίσουνε την πίστη, τους παπάδες και τους πιστούς. Μα η σοφία του δασκάλου είναι στη δύναμη και την αδράνεια που έχει ο λόγος του. Δύναμη ακαταμάχητη καθολικής ισχύος, και αδράνεια αναπότρεπτη. [Ειπώθηκε; Εθέσπισε!]  Τους ξέφυγε, πως τούτη η ρήση του Λιαντίνη, αφορά όλους τους κολλημένους, τους εμμονικούς και τους εμμανείς με την μεγάλη ιδέα που έχουνε για τα λεγόμενά τους, τις θεωρίες και τα ζητούμενά τους. Γιατί, η ρήση αυτή, αφορά

• όχι μόνο τους κολλημένους παπάδες, αλλά
• και τους κολλημένους πολιτικούς. 
• και τους κολλημένους, μισερούς στην ψυχή, που δε μερώνουνε με τίποτα, 
• και τους διεστραμμένους, 
• και τους εγκληματίες, που μάθανε το έγκλημα και την προσδοσία ως τρόπο ζωής και εργασίας,
• και τους κολλημένους της εξουσίας 
• και τους κολλημένους στην απουσία λογικής, μέτρου και ήθους.

Ποτέ δεν σκέφτηκε ο κάθε ανόητος, πως όσα ο ίδιος κηρύσσει, σίγουρα  χαρακτηρίζουν και τον ίδιο. Γιατί ο ανόητος, έχει πάντα, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και τον εξαιρεί από τους κανόνες που βάζει για τους άλλους!