Η Κοινή λογική, η πολιτική ορθότητα και οι νομικές ταυτότητες των πραγμάτων, κόντρα στην πραγματικότητα και την επιστήμη.

 
Διαβάζω στους protagon πως "Σε μια συμφωνία αυτής της μορφής, που γίνεται σε περίοδο ειρήνης, κανένας δεν βγαίνει θριαμβευτής ούτε και ταπεινωμένος. Γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις".

Και το ξαναδιαβάζω. Αναλύω λοιπόν αυτήν την τοποθέτηση,  στις εξ ων συντίθεται θέσεις:

• Συμφωνία αυτής της μορφής
• που γίνεται σε περίοδο ειρήνης
• κανείς δεν έχει έξοδο θριαμβευτή
• ούτε έξοδο ταπεινωμένου
• πρέπει να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις

Κι αναρωτιέμαι: Μπορεί, άραγε, όλα τα θέματα να αποτελούν αντικείμενο συμβάσεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων;

Εγώ θα 'έλεγα πως όχι, δεν μπορεί. Και δεν είναι θέμα άποψης. Είναι θέμα αρχής και αξιών. Φρονώ, ότι δεν μπορούμε να μπούμε σε διαπραγματεύσεις και να παραχωρήσουμε την ουσία της ύπαρξής μας, το νόημα της ζωής μας, την προσωπική μας οντότητα, και του παιδιού μας, των γονέων, της πατρίδας μας. Δεν συμφωνούμε να σκοτώσουμε λιγάκι το παιδί μας ή να κάψουμε λίγο το σπίτι μας. Να προδώσουμε λίγο. Να δωροδοκηθούμε λίγο, κ.ο.κ. Όλα αυτά ή θαρρούμε πως γίνονται, ή πιστεύουμε πως δεν πρε΄πει να γίνονται, γιατι είναι εγκληματικά!

Η εποχή μας, όμως, φαίνεται πως λέει, "ναί"! Όλα γίνονται, αρκεί να το θέλουμε και να "μπορούμε" να το επιβάλλουμε.

Σύμφωνα με τους νεωτερικούς καιρούς που ζούμε, στην επιστήμη και στον πολιτικό κενολόγο βερμπαλισμό που αποσκοπεί στην αλλαγή της τάξης του κόσμου (για την ευχερέστερη χειραγώγηση των ανθρώπων και την εκμετάλλευσή τους από τις εξουσίες και τα συνασπισμένα συνφέροντα), αυτό, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Επικουρείται μάλιστα από την θεωρία (και τα συνεπικουρούντα αυτή την θεωρία) αξιώματα, κυρίως αυτό για την "πολιτική ορθότητα" που, πλέον, καταδυναστεύει την ζωή μας και ευνουχίζει κάθε άρνηση και αντίστασή μας.

Φαίνεται, λοιπόν, πως μπορείς να "συμβάλλεσαι", υποχωρώντας στις όποιες πιέσεις και εκβιασμούς, ακόμη και τις απειλές, αν, μάλιστα, οι πολλοί και οι ισχυροί θέλουνε εκείνο που "έχεις", γιατί αυτοί έχουνε τον τρόπο να σε κάνουνε να υποχωρήσεις και να συναινέσεις. Ίσως, και γιατί εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα με τις κυβιστήσεις επί θέσεων και αξιών....

Σε τούτη την στάση, σε βοηθάει πολύ η "πολιτική ορθότητα". Δεν πρέπει να φαίνεσαι κακός! Δεν πρέπει να είσαι ο κακός. Πρέπει να υποχωρείς για να μην δυσαρεστείς τους άλλους! Δεν πρέπει να είσαι αμετακίνητος, από τις αρχές και τις απόψεις σου. 

Αμετακίνητοι είναι μόνο εκείνοι που σε πιέζουν, και μάλιστα παντοιοτρόπως. Με υποσχέσεις, με ανταλλάγματα, με φιλοδωρήματα, με δόξα και φήμη ανάμεσά τους, με εύγε και χτυπηματάκια στην πλάτη, με χαμόγελα, και με την είσοδο -που σου υπόσχονται- στο κλάμπ των ισχυρών, των δυναμικών, και των συνεργάσιμων για τις "υψηλές αξίες" που "θα σώσουν" τον κόσμο!

Η πολιτική ορθότητα είναι το όπλο με το οποίο υποδεικνύεται απειλητικά η απώλεια της κοινής λογικής (δείτε εδώ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο).

Η πολιτική ορθότητα, η πολιτική της μη δυσαρέσκειας, [δηλαδή μια  πρακτική προς επιδίωξη και εφαρμογή πολιτικών επιδιώξεων κι όχι ένα μοντέλο νοήματος της ζωής των πολιτών, των ανθρώπων εν γένει] είναι ο δούρειος ίππος για την επίτευξη των αθέμιτων, ανόητων, εξωπραγματικών και χωρίς δημιουργική προοπτική επιδιωκόμενων στόχων. Τόσο γι' αυτούς που την ευαγγελίζονται ως πανανθρώπινο δόγμα που -ασφαλώς- αφορά τους ίδιους προσωπικά, όσο και γι' αυτούς εναντίον των οποίων απευθύνεται, ως μέσον ελέγχου και υποταγής τους.

Είμαστε ακόμη στην αρχή, αλλά έχουμε ήδη αργήσει, προκειμένου να κατανοήσουμε επί της ουσίας την "πολιτική ορθότητα". Αν είναι δύναμη ή αν είναι ένα αθέμιτο επιθετικό όπλο, όπως τα πυρηνικά και οι φούρνοι του Άουσβιτς. Αλλά, ας αφήσουμε την θεωρία, κι ας πάμε στην πράξη. Πως, δηλαδή, με όρους πολιτικής ορθότητας, παραχωρήσαμε  ό,τι είχαμε και δεν είχαμε, στους Σκοπιανούς και στους υψηλούς έντιμους φίλους μας, για μερικά πρόσκαιρα κι ανέξοδα πολιτικά εφύμνια.


Εν κατακλείδι, επί του σκοπιανού, έχουμε μια συμφωνία [εκ μέρους μας] στα εξής:

• πως οι σλάβοι, είναι πια με την συναίνεσή μας Μακεδόνες, πως μιλάνε την Μακεδονική γλώσσα και πως έχουν Μακεδονική ιθαγένεια. Κι αφού βρίσκονται βόρεια, τους λέμε "Βόρεια Μακεδονία".
• Με την ευκαιρία που δεν διακινδυνεύουμε τίποτε, αφού είναι περίοδος ειρήνης, προσφέρουμε εκουσίως, γήν και ύδωρ. Για να μην στενοχωρούνται οι γείτονες.
• Και μάλιστα, κόντρα στην επιστήμη, συμφωνήσαμε και νομοθετούμε, για την προέλευση της γλώσσας και της ιθαγένειας (δείτε για την τεκμηρίωση, άρθρο του καθηγητή κ. Γ. Μπαμπινιώτη), (δείτε και το σχετικό βίντεο, για τις σκοπιμότητες του Κοτζιά). Γιατί, τώρα πια, από εδώ και στο εξής, για λόγους πολιτικής ορθότητας, ακόμη και τα επιστημονικά θέματα, θα ρυθμίζονται με νόμο, για να μην λέει ο καθένας ό,τι θέλει.
• Επίσης, νομοθετούμε, σε σχήμα κατά το νοούμενον [δηλαδή μη αναφέροντας τίποτε, ρητώς, σε αυτήν την συμφωνία], πως αυτοί, οι αντισυμβαλλόμενοι  δεν θα έχουν ενεργές ή/και  λανθάνουσες αλυτρωτικές προθέσεις και διαθέσεις  έναντι της βόρειας Ελλάδας και της Μακεδονίας μας, και πως δεν θα σκέφτονται άσχημα και επιθετικά για εμάς και για την χώρα μας.
• Έτσι, όλοι θα καθήσουμε στ' αυγά μας, για λόγους πολιτικής ορθότητας, αφού "κόψαμε την ζωή μας στα δύο", για να την μοιραστούμε με τους αντισυμβαλλομένους μας, ώστε κανείς να μην κρατάει τον θρίαμβο πλήρη: Ούτε εμείς που δεν τους στείλαμε από εκεί που ήρθαν, ούτε αυτοί που θέλανε αμέσως κι απροκάλυπτα να βγούνε στο Αιγαίο, χωρίς καμμιά δική μας αντίρρηση, απλά τους δώσαμε μια ελπίδα, για ΑΟΖ στο Αιγαίο!

Από εδώ και στο εξής, όλα με νόμους και με συμφωνίες! Κι αν συμφωνηθεί ρητά και ξάστερα, πως είμαστε για πούλημα, το πολιτικώς ορθό, είναι να μην φέρουμε αντιρρήσεις γιατί θα φανούμε κακοί και θα πληγώσουμε τις εξουσίες!

Οι νομικές ταυτότητες των πραγμάτων, τελικά έχουνε πέραση! Συναινέσαμε στην ανάδειξη της νομικής ταυτότητας της γλώσσας των Σκοπιανών, υποκαθιστώντας την επιστημονική τεκμηρίωση περί  της φυσικής της ταυτότητας! Κι ανοίξαμε αμέτρητες κερκόπορτες...

 Και για να τελειώνουμε με τα -παραβολικά κι ακροθιγώς- λεγόμενα τα δικά μου, διαβάστε κι εδώ, πως δεν υπάρχει πια καμμιά δικαιολογία, γι' αυτήν την συμφωνία!