Ενοχλημένη βαθύτατα από τις εικόνες της δημόσιας τηλεόρασης, δεν μπορεί, παρά να συμπλεύσω με προτάσεις για την ουσιαστική αναβάθμισή της. Διαβάζω (εδώ), το αίτημα για να γίνει συνδρομητική η δημόσια τηλεόραση, αφού αυτό θα μπορούσε να είναι η ιδανική λύση ώστε να διαμορφωθεί ένα θεσμικό πλαίσιο που θα απέκλειε οριστικά τον έλεγχο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Η σκέψη είναι ευρηματικότατη, και, θα έλεγα, σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, προ πολλού εφαρμοσμένη. Εννοείται, σε μια Πολιτεία, όπου οι πολιτικοί δεν θεωρούν όχημα και φέουδό τους τον δημόσιο βίο ή τις δημόσιες υποδομές, τους θεσμούς και την προοπτική του λαού και της Χώρας. Και, σε μια Πολιτεία που όύτε οι πολίτες θεωρούν τον "εκλεκτό" τους πολιτικό, ως τον απο μηχανής θεό, που θα τους λύσει όλα τα προβλήματα λαθρο-μισθοδοσίας και υπο-απασχόλησης.
Είναι γεγονός: η κυβερνητική προπαγάνδα, ανέκαθεν, πάει κι έρχεται, λες κι εμείς οι τηλεθεατές, ζούμε σε άλλον πλανήτη. Μα τώρα έχει παραγίνει. Η εμφάνιση των κυβερνητικών στελεχών, και-κυρίως- των δημοσιογράφων που προβάλλουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα ως την πανάκεια των τρεχόντων και την αποτροπή εμφανίσεως νέων προβλημάτων, ως μοναδική δυνατότητα αυτής της κυβέρνησης και όχι άλλης, μας φτάνει -δια της ακατάπαυστης επαναλήψεως- στην αναίμακτη και άνευρη λοβοτομή. Σαθροποιεί τον εγκέφαλό μας και παραλύει το νευρικό μας σύστημα, ώστε δια της ακρισίας και της αναισθησίας, να συναινούμε de facto στα τεκταινόμενα και στα ιδιοτελώς προσχεδιαζόμενα, μπας και ξανασυναινέσουμε, χύδην, στην εκ νέου ανάδειξη της ίδιας πολιτικής και εξουσίας.
Το θέμα ιδιωτικοποίησης της δημόσιας τηλεόρασης, είναι εξόχως ενδιαφέρον, αλλά, βλέπετε, το δημόσιο ταμείο, αποφασίζει να παίρνει από όλους αδιακρίτως και να δίνει σε ορισμένους, και ειδικά σε εκείνους που η κυβέρνηση ορίζει, δηλαδή, "στους δικούς της" ανθρώπους!
Οι κύριοι και οι κυρίες της δημόσιας τηλεόρασης, παρουσιαστές κλπ., δεν έχουνε το ήθος του ομιλούντος προς το κοινό, γι' αυτό τους βλέπετε να αλληλοκοιτάζονται και να λένε τις απόψεις (τις δικές τους και της εξουσίας-εντολέως) τους, κι όχι τις ειδήσεις. Χωρίς, ασφαλώς, να είναι αμελητέο το σύνηθες: να μετατρέπουνε σε ειδήσεις, γεγονότα αδιάφορα με την πολιτική επικαιρότητα, αλλά, σχετικά μόνο με την πολιτικο-κομματική προπαγάνδα της κυβέρνησης. Ή να εξαντλούνται στο εγχώριο αστυνομικό δελτίο και στις γαργαλιστικές ιστορίες των φανταχτερών της αλλοδαπής και να παραβλέπουν τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν τον κόσμο και πλανήτη ολόκληρο.
Και μερικοί αμέριμνοι και χαρούμενοι σαν παιδιά, χωρ'ίς ντροπή, μας πλασσάρονται συστηματικά σαν πως "τρία πουλάκια κάθονται", την ώρα που επίκεινται οι μεγαλύτερες περικοπές της ζωής μας από καταβολής της πολιτικής στην ελλάδα.
Το πιο "ωραίο" της δημόσιας τηλεόρασής μας είναι η προώθηση του σεξουαλικού δόγματος.
Με τον Αντρέα, είχαμε για μια δεκαετ΄'ια (ή μήπως περισσότερο)ένα σεξολόγο, που -από τηλεοράσεως- μας έβαλε στον κόσμο της ακτάσχετης σεξουαλικότητας των υπερηλίκων, σαν να είχανε λύσει όλα τα σημαντικά προβλήματα! Στην πρώτη δεκαετία, ετοιμαστήκαμε για την επόμενη φάση: πέρα από το σεξ και την εξουσία, δεν υστερήσαμε στην άγρα οικονομημένων (ανδρών) ή ευσταλών (γυναικών) συζύγων. Και γεμίσαμε αταίριαστους "γάμους" και προκλητικά κι απροκάλυπτα ζευγαρώματα πολιτικών και πολιτικάντηδων, που η πολιτική, τους έδωσε τα οικονομικά μέσα για να παριστάνουνε τους σουκλτάνους και τους κροίσους, τους αζημίως δωρητές, ιδρυματούχους και μεγαλοκληρονόμους.
Ο γιος του Αντρέα, ο Γιωργάκης, μας απασχόλησε με τα ελαφρά ναρκωτικά, τις διεθνείς σοσιαλιστικές προεδρίες του, τις πρωτοβουλίες του, καστελλόριζά του, τα διαζύγιά του, τις γυμνάστριες κις μην παραλείψουμε την-με με την πρωθυπουργική του πρωτοβουλία- αχρείαστη υποταγή μας στο εξωτερικό δίκαιο με τους ακατονόμαστους και ανεξέλεγκτους υπερ-δανεισμούς. Και σήμερα ακόμη, έχει λόγο στην εκκολαπτόμενη νεοπασοκική μεταμ'ορφωση, που δεν θυμάμαι το όνομά της, κι απορώ που δεν έχει χαθεί από πολιτική ντροπή.
Σήμερα, από την ηλεόραση του ΣΥΡΙΖΑ μάθαμε για την ιστορία του σεξ και των διαστροφών. Τώρα, επίσης, ξεριζώνονται και 'όλα τα υπόλοιπα που χαρακτήριζαν (ακόμη) την κοινωνία μας, και μαζί με στρατευμένους "επιστήμονες", μας ωθούν να δεχτούμε πως η οικογένεια είναι αγαθό που μπορεί να το έχουνε όλοι::: ακόμη κι αυτοί που αρνούνται τον ρόλο του φύλου ως δημιουργού της οικογένειας. Κάτι σαν παιχνίδι να πούμε, που το ζητάει επιμόνως ο μικρός. Αφού, μάλιστα, το υπογράφουν οι ειδικοί, έτσι θα πρέπει να είναι (δείτε σχετικά εδώ).
Ασφαλώς, μπορούνε -δυνάμει- να το δημιουργήσουνε όλοι αυτό το αγαθό, αλλά όχι και να το "αγοράσουνε"! Δεν αγοράζονται οι θεσμοί!!!! Ή μήπως αγοράζονται;;; Ούτε δωρίζονται! Δεν κάνεις δώρο ένα παιδί! Αλλά, τί να λέμε..., το δίκαιο έχει πολλούς τύπους συμβάσεων, και κάποιον θα βρούν για να βολέψουν τα απίθανα. Ή στο τέλος-τέλος, θα επινοήσουν ένα καινούργιο τύπο συμβάσεως, βρε αδερφέ, δεν χάθηκε κι ο κόσμος!
Τελικά, η δικηγορία δεν είναι ο μόνος τρόπος υπε΄ρασπισης μιας αξίωσης. Γιατί ευάριθμοι επιστήμονες, τιτλούχοι διαφόρων ειδικοτήτων, θασπεύσουν να υιοθετήσουν μια αξίωση μέρους πολιτών, αρκεί να την ασπάζονται ως πολιτικό αίτημα, ή να δέχονται να την υποστηρίξουν με την αυθεντία και το κύρος τους, συχνά μάλιστα, αζημίως...
Ένας ειδικός, ως σύμβουλος,, είναι σε θέση να βρεί, να επινοήσει και να καλοπαρουσιάσει το ο,τιδήποτε. Είναι θέμα marketing. Στην εποχή μας, μάλσιτα, το marketing είναι ειδικότητα μεγάλου κύρους. Με τέτοια ικανότητα, -με ή χωρίς την αντίστοιχη περγαμηνή-, οι ειδικοί μπορούν κάθε αυθαίρετη και εξωπραγματική αξίωση, ακόμη κι αν είναι το μεγαλύτερο ψέμμα, να την προβάλουν ως δίκαιη, εύλογη, αζημία για τρίτους, λογική, νόμιμη και ηθική, καλώς τεθειμένη, αβλαβή για την κοινωνία, ωφέλιμη, δικαιωματική του πρεοσώπου, ακόμη και προοδευτική. Αρκούν γι' αυτό, μερικές υπογραφές των "ειδικών" (*) Ενώ, η παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που εξέφρασαν την θέση τους για εθνικά μας ζητήματα απαξιώθηκε και λοιδορήθηκε. O tempora, o mores!
Τελικά, η δημόσια τηλεόρασή μας, είναι η εικόνα της πολιτικής στην χώρα μας.
Τώρα, περιμένουμε τον επόμενο διαχειριστή της δημόσιας τηλεόρασής μας. Τί άργε θα μας πεί ο επόμενος;
(*)
Εκείνο που βασανίζει το μυαλό μου, είναι αν η "επιστημοσύνη" με την οποία οι ειδικοί τοποθετούνται για ανθρώπινες (και μάλιστα για ψυχικές) καταστάσεις, τάσεις και εντάσεις είναι αντίστοιχη με εκείνη που απαιτείται όταν πρόκειται να αποφανθούμε για δοκιμές σε υλικά, για την αντοχή των υλικών, για τις ιδιότητες των υγρών και λοιπών μορφών της ύλης, για χημικές αντιδράσεις ή για φυσικά φαινόμενα. Και με προβληματίζει ετούτο το πράγμα, πολύ, γιατί η εσωτερική ζωή του ανθρώπου, σε αντίθεση με τον φυσικό κόσμο, τα φυσικά φαινόμενα ή τις χημικές διεργασίες, είναι αδύνατο να προβλεφθεί και να σταθμιστεί στο σύνολο των αντιδράσεων που μπορεί να παρουσιάσει και των επιδράσεων που μπορεί να δεχθεί!
Το πρόβλημα υπάρχει, νομίζω, στην αρχική σύλληψη της έρευνας, δηλαδή στην μεθοδολογία της. διότι αν μοντελοποιούμε την φύση προκειμένου να την μελετήσουμε, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να μοντελοποιήσουμε και τον ανθρώπινιο ψυχισμό, προκειμένου να λάβουμε απαντήσεις στο ερώτημα της έρευνάς μας, σχετικά με κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά, γενικότερα. Έτσι, για τον άνθρωπο, τελικά, στατιστικοποιούμε τις συμπεριφορές. Αλλά ο άνθρωπος ως πνευματική καθόλου ύπαρξη, δεν είναι νούμερο. Είναι ζώσα και αγωνιώσα ψυχή, κι αυτήν την ψυχή, δεν την καθρεφτίζει καμμιά στατιστική και κανένα νούμερο. Ίσως, μονάχα για μιά κάποια στιγμιαία αντίδραση ή συμπεριφορά της.
Μήπως, οι αθρόες θεωρίες και η κατευθυνόμενη διάχυση ειδικών "πληροφοριών" για τους ανθρώπους, τις συμπεριφορές και τις προτιμήσεις τους, είναι έωλες και ιδιοτελέστατα υποβολιμαίες;θεωρούν όχημα και φέουδό τους τον δημόσιο βίο, ή τις δημόσιες υποδομές, τους θεσμούς και ... την προοπτική του λαού και της Χώρας. ...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2018/04/blog-post_29.html#.WuyzV5dRW70
Η ιδιωτικών συμφερόντων
δημόσια τηλεόρασή μας
Image result for εικόνες τηλεόραση
Ενοχλημένη βαθύτατα από τις εικόνες της δημόσιας τηλεόρασης, δεν μπορεί,
παρά να συμπλεύσω με προτάσεις για την ουσιαστική αναβάθμισή της.
Διαβάζω (εδώ) το αίτημα για να γίνει συνδρομητική η δημόσια τηλεόραση,
αφού αυτό θα μπορούσε να είναι ιδανική λύση ώστε να διαμορφωθεί ένα
αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που θα απέκλειε οριστικά τον έλεγχο της δημόσιας
ραδιοτηλεόρασης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Η σκέψη είναι ευρηματικότατη, και, θα έλεγα, σε μια ευνομούμενη
Πολιτεία, προ πολλού εφαρμοσμένη. Εννοείται, σε μια Πολιτεία, όπου οι
πολιτικοί δεν θεωρούν όχημα και φέουδό τους τον δημόσιο βίο, ή τις
δημόσιες υποδομές, τους θεσμούς και ... την προοπτική του λαού και της
Χώρας. Και, σε μια Πολιτεία, που ούτε οι πολίτες θεωρούν τον "εκλεκτό"
τους πολιτικό, ως τον από μηχανής θεό, που θα τους λύσει τα προβλήματα
λαθρο-μισθοδοσίας και υπο-απασχόλησης.
Είναι γεγονός: η κυβερνητική προπαγάνδα, ανέκαθεν, πάει κι έρχεται, λές
κι εμείς οι τηλεθεατές ζούμε σε άλλον πλανήτη. Μα τώρα έχει παραγίνει. Η
εμφάνιση των κυβερνητικών στελεχών και -κυρίως- των δημοσιογράφων που
προβάλλουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα ως την πανάκεια των τρεχόντων και
την αποτροπή εμφανίσεως νέων προβλημάτων ως μοναδική δυνατότητα αυτής
της κυβέρνησης κι όχι άλλης, μας φτάνει -δια της ακατάπαυστης
επαναλήψεως- στην αναίμακτη και άνευρη λοβοτομή. Σαθροποιεί τον εγκέφαλό
μας και παραλύει το νευρικό μας σύστημα, ώστε δια της ακρισίας κα...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2018/04/blog-post_29.html#.WunluZdRW70
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2018/04/blog-post_29.html#.WunluZdRW70
Η ιδιωτικών συμφερόντων
δημόσια τηλεόρασή μας
Image result for εικόνες τηλεόραση
Ενοχλημένη βαθύτατα από τις εικόνες της δημόσιας τηλεόρασης, δεν μπορεί,
παρά να συμπλεύσω με προτάσεις για την ουσιαστική αναβάθμισή της.
Διαβάζω (εδώ) το αίτημα για να γίνει συνδρομητική η δημόσια τηλεόραση,
αφού αυτό θα μπορούσε να είναι ιδανική λύση ώστε να διαμορφωθεί ένα
αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που θα απέκλειε οριστικά τον έλεγχο της δημόσιας
ραδιοτηλεόρασης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Η σκέψη είναι ευρηματικότατη, και, θα έλεγα, σε μια ευνομούμενη
Πολιτεία, προ πολλού εφαρμοσμένη. Εννοείται, σε μια Πολιτεία, όπου οι
πολιτικοί δεν θεωρούν όχημα και φέουδό τους τον δημόσιο βίο, ή τις
δημόσιες υποδομές, τους θεσμούς και ... την προοπτική του λαού και της
Χώρας. Και, σε μια Πολιτεία, που ούτε οι πολίτες θεωρούν τον "εκλεκτό"
τους πολιτικό, ως τον από μηχανής θεό, που θα τους λύσει τα προβλήματα
λαθρο-μισθοδοσίας και υπο-απασχόλησης.
Είναι γεγονός: η κυβερνητική προπαγάνδα, ανέκαθεν, πάει κι έρχεται, λές
κι εμείς οι τηλεθεατές ζούμε σε άλλον πλανήτη. Μα τώρα έχει παραγίνει. Η
εμφάνιση των κυβερνητικών στελεχών και -κυρίως- των δημοσιογράφων που
προβάλλουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα ως την πανάκεια των τρεχόντων και
την αποτροπή εμφανίσεως νέων προβλημάτων ως μοναδική δυνατότητα αυτής
της κυβέρνησης κι όχι άλλης, μας φτάνει -δια της ακατάπαυστης
επαναλήψεως- στην αναίμακτη και άνευρη λοβοτομή. Σαθροποιεί τον εγκέφαλό
μας και παραλύει το νευρικό μας σύστημα, ώστε δια της ακρισίας κα...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2018/04/blog-post_29.html#.WunluZdRW70
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2018/04/blog-post_29.html#.WunluZdRW70
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου