Το Κρυφό Σχολειό είναι κλειστό

 

Απέξω λαμπερή αμορφωσιά

άγνοιας πυκνής, κατάμαυρο σκοτάδι

και μέσα στης βουλής μας τον ναό

αυτόν πού ‘ναι φωλιά φιδιών

και κάποιων ασυνείδητων πατέρων,

το μέλλον του λαού πάντοτε παίζεται

και τρέμει ονειρευόμενο, τη ζήση

μα τίποτε δεν αναμένεται

γιατί οι ψυχές έχουν ολότελα σκοτίσει.

Εκεί καταδιωγμένη κατοικεί

κάθε πατριώτη αλυσόδετη η ελπίδα

βραχνά ο Έλληνας, και ο πιστός, εκεί,

μιλάει για την πατρίδα

με λόγια πονεμένα, μαγικά.

Εκεί η ψυχή, ήχο αγάπης δεν γροικά

δεν μάχεται, δεν εγγυάται και δεν στέργει

Ούτε που σκέφτεται,

Τί έχασε τί έχει τί της πρέπει.

Μόνο, στοχάζεται, πώς θα  πουλήσει τα ασημικά

Και πώς θα κάνει την Ιστορία

και την παράδοση, αχρείαστη να τρέχει.

Και την Εικόνα του Χριστού, από ψηλά,

Αν δεν κατέβηκε ακόμα,

Πολλοί ‘ναι που το προσπαθούν,

για να τη ρίξουνε κι αυτή, κάτω, στο χώμα.

Έκλεισαν το κρυφό σχολειό.

Ήτανε μύθος, λέει, ήταν παραμύθι

για να παρηγορούνται οι φτωχοί τω πνεύματι

και να ξεχνιούνται τα αμόρφωτα τα πλήθη.

Όμως, απ’ τον κατήφορο αυτόν, από το τίποτα που γίνεται,

από την άγνοια, την κενότητα, το πουθενά

που οι ταγοί μας μας πηγαίνουνε,

μια σπίθα τρώει τα σωθικά μας:

Θα τους αφήσουμε, απολέμητους

Όλους αυτούς τους αδαείς, τους έωλους,  

μηδενιστές και μισθοφόρους της φθοράς,

της σήψης και της αγοράς,

να μας ξεράνουνε

κάθε ικμάδα του μυαλού, κάθε ρανίδα του υγρού

που πότισε τα σπλάγχνα

άλλοτε, των αγωνιστών και των πατέρων;

Και τί ζωή, χωρίς ψυχή,

θα ζήσουμε, αμαχητί νεκροί,

συρόμενοι θριαμβευτικά, σαν τρόπαιο,

πίσω από το άρμα των αγωνιστών του μηδενισμού;

Αυτών,  που διαλαλούν

με σοφιστείες και με ψέμματα, 

προς εαυτούς και άλλους

πως τάχα ευαγγελίζονται  καλλίτερο το αύριο,

πως τάχα εμείς τους εμποδίζουμε 

να φέρουν το καλό στον κόσμο,

Αυτών που ισχυρίζονται 

πως είναι δίκαιο να μας εξαφανίσουν

και πως για τούτο θα το κάνουνε και πράξη.

Σαν που το χρωστάνε στην ιστορία τους.

Κι ύστερα, μετά από καιρό

αναρωτιέμαι,

όταν το κάθε τί Ελληνικό 

στον τόπο αυτόν θά 'χουν ξεκάνει,

όλοι αυτοί 

που έτσι  "μαρτυρούν" για να μας εξαφανίσουν,

δεν θα έχουν άραγε αποκάμει,

και δεν θα σκέφτονται, με κάποια θλίψη

πως χάσαν την ζωή τους ολόκληρη 

μονάχα για να καταστρέψουν;

και ποιά θά λένε πως είναι  η δική τους η ταυτότητα 

τί θα κομίζουνε στον κόσμο για δικιά τους σημαία

ποιάς ρίζας είναι άραγε βλαστοί 

και τί καρπούς μπορεί να δίνουν

οι χυμοί του ολέθρου και της άρνησης;