Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, είναι Βυζαντινός και Αυτοκρατορικός Ναός, που βρίσκεται βορειοανατολικά της Ακροπόλεως των Αθηνών, στην οδό Πρυτανείου 1 (κοντά στο τέρμα της οδού Επιχάρμου), στην περιοχή που, στα βυζαντινά χρόνια, αποτελούσε το αριστοκρατικότερο μέρος της πόλης, κι είναι μία από τις ιστορικότερες και ωραιότερες εκκλησίες στην συνοικία της Πλάκας.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, το όνομα Ραγκαβάς ανήκει σε σημαντική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης και της Αθήνας. Το γνωστότερο μέλος αυτής της οικογένειας ήταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Α’ ο Ραγκαβέ (811-813).
Η εκκλησία χτίστηκε τον ενδέκατο αιώνα (1040-1050) από τον εγγονό του Αυτοκράτορα, Παύλο Ξηροποταμινό, ο οποίος αργότερα ανακηρύχθηκε Άγιος.
Η παράδοση κάνει μάλιστα λόγο, πως κτίτορας μιας πρώτης εκκλησίας που ήταν στο ίδιο σημείο, είναι ο Θεοφύλακτος, γιος και συναυτοκράτορας του Μιχαήλ Α’ του Ραγκαβέ (811-813).
Στον Ιερό τούτο Ναό είναι που τοποθετήθηκε η πρώτη καμπάνα, σε εκκλησία των Αθηνών, μετά την Απελευθέρωση. Αυτή πρώτη και μοναδική, σήμανε το Πάσχα του Απριλίου του 1833.
Ο ναός αυτός είναι παρόμοιος με τον ναό των Αγίων Ασωμάτων στο Θησείο και τον ναό της Μεταμορφώσεως στην βόρεια πλευρά της Ακροπόλεως (βλ. σχετικά εδώ).
Στην ιστορική αυτή Εκκλησιά, μαζευτήκαμε μια βροχερή Γεναριάτικη μέρα, λίγες μέρες μετά τα Χριστούγεννα, και παρακολουθήσαμε μια βάπτιση. Τελικά, συμμετείχαμε σ' ένα Μεγάλο Μυστήριο.
Τα παιδιά κάνανε ταξίδι από την άκρη του κόσμου, φέρανε τον πρωτότοκό τους εδώ, και να, τον βαφτίζουνε σήμερα, παραδοσιακά.
Και τί δεν ακούσαμε από τον Παπα-Κωνσταντίνο! Πόσο ωραία και γλυκά μας εξήγησε την πορεία του Βαπτίσματος, που είναι ένα Μυστήριο, με πολλούς συμβολισμούς. Έτσι, κι εμείς, όσοι είχαμε χάσει πρωτύτερα την ευκαιρία, τώρα, βρέθηκε η ώρα, για να βαθύνουμε την κατανόησή μας και να ουσιαστικοποιήσουμε την συμμετοχή μας στο Μυστήριο της Βάπτισης.
Προηγήθηκε ασφαλώς η Κατήχηση του νέου, και η ένταξή του στο Σώμα της Εκκλησίας. Ο μικρός, ήρθε στο μυστήριο, μέσα στην αγκαλιά της μαμάς αλλά και της νονάς του, για να ακούσει τις προβαπτιστικές ευχές και να βεβαιώσει -μέσω της νονάς του- για την πίστη του. Κι η νονά του, μέσα στην ομορφιά της αγνότητάς της, μας διαβεβαίωσε.
Ακολούθησε ο Αγιασμός του νερού, που συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής, και ο αγιασμός του ελαίου με το οποίο χρίεται όλο το σώμα του βαπτιζόμενου. Το έλαιο αποτελεί όχι μόνο καλλωπιστικό, αλλά και θεραπευτικό μέσο [και μάλιστα σε αντιστοιχία προς τον έλεον (δηλ. την επιείκεια) του Κυρίου απέναντι στα λάθη και τα πάθη μας], και αναμιγνύεται με το αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας, καθώς, πάνω από το αγιασμένο νερό της, αλείφεται σε όλο του το σώμα ο βαπτιζόμενος.
Στην συνέχεια, έγινε ο προβλεπόμενος εμβαπτισμός του στην κολυμβήθρα (τρείς φορές - σε συμβολισμό προς την τριήμερη Ταφή και την ακολουθούσα Ανάσταση του Κυρίου) και μετά, το χρίσμα του. Ο ιερέας χρίει με άγιο μύρο τον νεοφώτιστο, ενώ όλοι, μαζί με τον Ιερέα προσευχόμαστε, ώστε το Αγιο Πνεύμα να τον γεμίσει χαρίσματα και αρετές (να τον μυρώσει), να του στεριώσει την Πίστη και να τον κάνει άξιο τέκνο της Εκκλησίας.
Επί τέλους, ο μικρός μας νεοφώτιστος, στα χέρια της μαμάς του, φοράει την βαφτιστική του φορεσιά. Ολόλευκα ρουχαλάκια πρέπει να του φορεθούν κατάσαρκα, σε ένα συμβολισμό αγνότητας και καθαρότητας, που ο νεοφώτιστος θα πρέπει να κρατήσει στην ζωή του.
Τώρα πια, ανάβεται κι η λαμπάδα του! Αυτή, που συμβολίζει το φώς του Χριστού, που φωτίζει και καθοδηγεί κάθε άνθρωπο, και αμέσως, έτσι σαν αστραπή έρχεται στο νού μου, εκείνο της Προηγιασμένης ακολουθίας το "Φώς Χριστού, φαίνει πάσιν!"
Στην συνέχεια, ο Ιερέας, φόρεσε στον νεοβαπτισμένο,και τον Σταυρό του! Όπλο της νίκης κατά του θανάτου και της αμαρτίας και σύμβολο του μαρτυρίου του Χριστού, που δίνει δύναμη και υπομονή στον κάθε πιστό, για να αγωνίζεται τον αγώνα τον καλόν και για να αντέχει στις δυσκολίες της ζωής του.
Κι εμείς, οι παριστάμενοι, βιώναμε μαζί, κι άλλες, προηγούμενες βαπτίσεις. Θυμόμασταν τα μωρά μας, ή τα βαφτιστήρια μας, τις υποχρεώσεις μας τις ανεκτέλεστες και τις οφειλές μας. Γιατί αν η φυσική γέννησή μας, είναι κάτι σπουδαίο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Αναγέννηση και ο φωτισμός του ανθρώπου είναι η σωτηρία του, είναι η προοπτική του, κι αυτή πραγματώνεται μέσα από την βάπτισή του.
Τελειώσαμε, παίρνοντας τα αναμνηστικά της βάφτισης και τα κεράσματα που επιστέγασαν την χαρά της οικογενείας, αλλά και όλων ημών των παρισταμένων.
Ο μικρός νεοφώτιστος, Πλάτωνα τον είπανε, αναγεννημένος, ξεκίνησε την ζωή του, με την ευχή και την αγάπη όλων μας.
Νά ζήσει, του ευχόμαστε, εν Κυρίω, φωτισμένος κι ευλογημένος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου