Μια αλλιώτικη ευχή: Στον άγνωστο νέο, που εμφανίστηκε απόψε...

 

Καλώς ήρθες, καινούργιε χρόνε!

Καλώς να μείνεις και να περάσεις μαζί μας.

Μείνε,

και κάνε

να δούμε, έστω, το χιόνι

σαν άσπρη μέρα.

Γιατί εμείς εδώ,

δεν έχουμε αύριο,

δεν έχουμε ελπίδα,

φως,
 δεν υπάρχει στο δρόμο μας.

Κι η φιλοξενία μας θα είναι φτωχική.

Συχνά, νύχτα είναι η κάθε μέρα μας,

κι η ερημία είναι η συντροφιά μας.

Τα παιδιά μας φευγάτα,

και τα γηρατειά μας

στερημένα από την αγάπη τους.

Η πατρίδα μας δυστυχεί,

κι η δικιά μας ευτυχία,

εδώ, δεν μπορεί πια να σταθεί,

να ζήσει, να υπάρξει.

Οι φροντιστές μας δεν ευκαιρούν

ν' ασχοληθούνε μαζί μας.

Έχουνε πολλές έγνοιες,

για τα εισοδήματά τους,

για την θέση τους στην εξουσία,

για τα προνόμια,

και για τις τιμές που απολαμβάνουν.

Αυτές τις τιμές, που τις καρπώνονται χωρίς κόπο

και χωρίς έργο.

Βλέπεις,

οι ανέκοπες απολαβές τους

είναι απόκτημα,

που δύσκολα κανείς αποχωρίζεται

εκούσια.

Γι' αυτό, εσύ τουλάχιστον,

κοίταξε να είσαι ανεκτικός μαζί μας,

ελεήμων και διδακτικός.

Φρόντισε

να μας δώσεις την ευκαιρία,

να μην είμαστε τόσο χαλαροί

στην ανοχή του ανοίκειου,

στην πράξη και την σκέψη,

όχι μόνο των αλλων,

αλλά και τη δική μας.

Με το φορτίο

των περασμένων και των αποτυχιών

που σέρνεις,

κάνε μας να δούμε 

αυτά που δίνουν την πείρα και την φρόνηση.

Μπορεί, κι εμείς,

 ν' ανοίξουμε

τα μάτια της ψυχής μας,

και να σκίσουμε τον πέπλο

της νύχτας,

της σκλαβιάς και της φτώχειας,

και της υποδούλωσης στην εξάρτηση,

που μας σκεπάζει.

Κι Ελευθερία ή Θάνατος,

να φωνάξουμε πάλι,

πιστεύοντας κι ελπίζοντας

πως η σπίθα που ασκητικά σιγοκαίει

θα φλογίσει τα σπλάγχνα μας,

τον κόσμο, ανάποδα, να γυρίσουμε

για να βγούμε και πάλι στο φώς.

Μακριά από χρώματα και κόμματα,

μακριά από έωλες εξουσίες

κι επαναστατικές ανοησίες

αλλαγής των άλλων.

[Γιατί εμείς μοναχά, πρέπει να αλλάξουμε!]

Κι έτσι,

Ν' αρματώσουμε το καράβι της ζωής μας

με φρόνηση, πίστη και όραμα.

Ακούραστοι να βάλουμε πλώρη για το ταξίδι μας,

μ' οδηγό την αγάπη και την  δική μας ευθύνη για την πορεία του,

μακριά από κηδεμόνες, αφέντες, καταχτητές 

και ατιμώρητους ή απολέμητους δολιοφθορείς.