Ελευθερία και ευγένεια. To πρόσωπο και το άτομο

Η ελευθερία είναι ο τρόπος να υπάρχει ο άνθρωπος. Γιατί δεν νοείται να υπάρχεις καθ' υπαγόρευσιν, ή καθ' υποβολήν. Δέσμιος ή χειραγωγούμενος.

Ο άνθρωπος υπάρχει όταν νοιώθει πως θέλει, αλλά και όταν δημιουργικά αρνείται, όταν δημιουργεί κι έχει πρωτοβουλίες, ευθύνες. Όλη αυτή η εσωτερική πληρότητα και δύναμη της θέλησής του καθρεφτίζεται και προς τα έξω.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος είναι πρόσχαρος, και γι' αυτό ευειδής, προσηνής, ευτυχής, μεγαλόθυμος, συγχωρητικός, ευγνώμων, στοργικός, αλληλέγγυος, υπεύθυνος. Και ευγενικός. Ανεξαρτήτως μορφώσεως και πανεπιστημιακών διπλωμάτων. Είναι ένας άνθρωπος με συναισθηματική νοημοσύνη.

Ο ελεύθερος άνθρωπος, ακόμα κι όταν είναι μόνος του, ξέρει καλά πως δεν έχει να κάνει μόνο με τον εαυτό του. Αλλά, μέγιστη φροντίδα του είναι η σχέση του με τους άλλους, το ίδιο όπως και η ευθύνη του απέναντί τους. Γιατί, ελευθερία χωρίς σχέσεις και ευθύνη δεν υφίσταται.


Στον αντίποδα του ελεύθερου ανθρώπου στέκεται το "απελευθερωμένο άτομο".  Και τούτο, γιατί στην περίπτωσή του δεν συντρέχουν οι ίδιοι όροι. Εδώ, δεν μιλάμε για πρόσωπο.

Ένα απελευθερωμένο άτομο, είναι ευτυχισμένο όταν συντρέχουν όσα θέλει. Αλλιώς, είναι δυσαρεστημένο, και η δυσαρέσκεια αυτή διαποτίζει ό,τι βρίσκεται κοντά του. Το άτομο αυτό, είναι κατά κανόνα εγωκεντρικό. Έχει απαιτήσεις από όλους τους άλλους, και για κάθε δική του υστέρηση, [φταίνε άλλοι, αλλά στην εσχάτη των περιπτώσεων που δεν βρίσκεται κάποιος άλλος να φταίει], το άτομο αυτό βρίσκει πάντα (τις κατάλληλες και αθωωτικές) δικαιολογίες.

Το απελευθερωμένο άτομο, (θεωρεί πως) έχει πάντα δικαιώματα και ποτέ υποχρεώσεις. Για ευθύνες δεν γεννάται λόγος! Οι σχέσεις του είναι πάντα σχέσεις δοσοληψίας και τα λογιστικά του ισοζύγια είναι στην πρώτη γραμμή.  Δεν επιθυμεί να υστερεί σ' εκείνα που λαμβάνει, έναντι εκείνων, των ολίγιστων, που προσφέρει, ή αναγκάζεται να ανταποδώσει.

Οι σχέσεις του (απελευθερωμένου ατόμου) διατηρούνται μόνο για όσο χρόνο τις χρειάζεται, και βιάζεται να απομακρυνθεί από αυτές όταν εξαντληθούν οι εξ αυτών "εισροές".

Γι' αυτό και δεν του περισσεύει ευγένεια. Η ευγένειά του εξαφανίζεται και εμφανίζεται μόνο όπου υπάρχει ανάγκη. Δεν είναι εγγενής, ούτε επίκτητη ιδιότητα. Είναι εργαλείο, και χρησιμοποιείται κατά περίπτωση.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος είναι πηγή χαράς και γνώσης. Η σχέση μ' έναν τέτοιον άνθρωπο είναι εμπειρία ζωής.

Στον αντίποδα, η συντροφιά μ' ένα απελευθερωμένο άτομο, είναι μια τραυματική εμπειρία, γιατί σε κάνει να νοιώθεις πόσο ξερή και στερημένη από ανθρωπιά, διδαχή, αγάπη, δημιουργικότητα, αλληλεγγύη, κατανόηση και σχέση με τον πλησίον,  μπορεί να είναι μια ψυχή που, αγαπώντας αποκλειστικά τον εαυτό της, έχει αποκλείσει  όλους τους άλλους, και ζεί στην (ατέλειωτη, έως θανάτου μοναξιά, ερημία και) αυτοπάθεια, ακόμη κι αν χιλιάδες "χρειαζούμενοι" γύρω του συνωστίζονται, που σίγουρα, κι αυτούς θα τους σχολάσει όταν τελειώσει η παράσταση.