Η αλλαγή φύλου, στην πρεμούρα της νομοθεσίας για τα βιώματα!

 

Σήμερα στάθηκα να παρακολουθήσω (από την τηλεόραση) την επιτροπή της Βουλής, να συνεδριάζει επί του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης με θέμα: "Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου- Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού". Ουφ! Τόσα πολλά λόγια για να περιγράψουν μια πολιτική κούφια, άδεια από κάθε νόημα και μακριά από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Αλλη μια φορά η αριστερή μας κυβέρνηση "προστατεύει δικαιώματα".

Είπε ο υπουργός πως το νομοσχέδιο είναι τόσο σημαντικό, γιατί μας παραχωρεί νομική αναγνώριση βιωμάτων! Δηλαδή, των βιωμάτων, εκείνων των ανθρώπων που άλλοτε αισθάνονται άνδρες, άλλοτε γυναίκες, κι άλλοτε ό,τι άλλο θέλουν ή προκύπτει!

Πόσο βαρειά φιλοσοφία, και πόσο ισχυρό επιχείρημα για να μας πείσει η κυβέρνηση, ότι αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας σήμερα!

Μα είμαστε σοβαροί; Και τί θα γίνει με τα δικά μας τα βιώματα, που βλέπουμε σήμερα να μας περνάνε για χαζούς καθώς μας λένε για δικαιώματα που μπορούμε να ασκούμε, και την επομένη μας δημιουργούνε καταστάσεις απαγορευτικές για να ζήσουμε; Με ποιό νομοθέτημα θα μας προστατέψουν; Ή μήπως εμείς δεν χρειαζόμαστε προστασία από την πολιτική αχρειότητα, την δημαγωγία και την πολιτική ανικανότητά τους; Ή μήπως νομίζουν πως ο απροσανατόλιστος πολιτικός λόγος θα χαθεί κάτω από τον ακατάσχετο και άσχετο βερμπαλισμό;

Κύριε υπουργέ,
στην Ελλάδα η προσωπική ελευθερία, αναγνωρίζεται (με το άρθρο 5 του Συντάγματος) στον καθένα, και του επιτρέπει να αισθάνεται στην προσωπική του ζωή όπως θέλει, και να φέρεται όπως επιθυμεί, Κι αυτή η προστασία είναι πράγματι μοναδική. Άλλο είναι το θέμα!

Η  ελευθερία ιστορείται  ως εδώ εδρεύουσα,  μονίμως και από αρχαιοτάτων χρόνων. Και μάλιστα ως προστατευομένη από τον καθένα μας. Εδώ, για την ελευθερία μας, πεθαίνουμε. Εδώ, για την ελευθερία μας, πολεμάμε.

Προφανώς το ζήτημα είναι άλλο. Το ζήτημα είναι η αποχαύνωση, η αποδυνάμωση της κριτικής στάσης και ικανότητας των πολιτών, και γι' αυτό ξεκινάει από τα 15 η επιχείρηση. Για να ακινητοποιήσουμε κάθε αντίδραση στα επερχόμενα, κι αυτό θα το πετύχουμε αν χτυπήσουμε στο ξεκίνημα. Από γεννησιμιού του ανθρώπου, λοιπόν!

Δεν πληρώνω, είμαι αγανακτισμένος, διαδηλώνω για ό,τι φανταστείς, κλείνω τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, μπαχαλεύω την πόλη και σοβιετικοποιούμε το κράτος. Αυτά είναι τα πεπραγμένα σας.

Σήμερα νομοθετείτε για την "δημοσιοποίηση και επιβολή κάποιων βιωμάτων"! Μήπως αύριο θα νομοθετήσετε για την επιβολή κάποιων ψυχικών καταστάσεων ή συναισθημάτων; Είναι άραγε αυτή η "δουλειά" του νόμου; Μπορεί ο νομοθέτης να θεσπίζει ως ρυθμιστικό της κοινωνίας κανόνα τον τρόπο βίωσης και έκφρασης των συναισθημάτων, των βιωμάτων ή των διαθέσεων των πολιτών;

Μάλλον, χάσατε τον μπούσουλα!