Σύριζα στην καρδιά του προβλήματος. Αναλογισμοί

 

Σας γράφω απελπισμένη: 

'Εγινα κι εγώ νεολαία (όπως λεμε ο νεολαίος, η νεολαία κλπ)

και πήγα ΣΥΡΙΖΑ! (στο συνέδριο της νεολαίας)

Και τί δεν άκουσα!

[τα περισσότερα κρίσιμα, σχολιασμένα εδώ:
http://www.logiosermis.net/2017/04/blog-post_8.html#.WOjn_6JRW70]

Αν το καινούργιο πολιτικό ιδανικό είναι η πρόσληψη και η απασχόληση

ή η σπουδή για να γίνουμε χρήσιμοι στην κοινωνία (= στο κόμμα)

κι όχι

η πολιτική, κοινωνική, οικονομική και εθνική ελευθερία,
η αυτάρκεια και ικανότητα της χώρας

η αφάλεια της χώρας και η ασφάλεια των πολιτών στην χώρα τους,

όπου θα μπορούν να δημιουργούν, να παράγουν, 

και να διάγουν εν ελευθερία και δικαιοσύνη 

(που είναι συνταγματικές υποσχέσεις-σκοποί-απαιτήσεις)

αλλά

η πελατοποίηση των νέων

η σοβιετοποίηση της οικονομίας

και η χρησιμοποίηση των πολιτών από τους κυβερνώντες

Ε! τότε σίγουρα, όχι μόνο χάσαμε τον δρόμο, αλλά μάλλον

[και με δεδομένους τους παλαιοπολιτικούς ως ξοφλημένους πλέον]
οι νέοι πολιτικοί ποτέ δεν είχανε δρόμο, ούτε όραμα,
μόνο τυχοδιωκτικά πήρανε την εξουσία
και χειρότερα από τους προηγούμενος την ασκούνε.

Όπως ακριβώς οι πολιτικοί δάσκαλοί τους οραματίζονταν, 

κι επανειλημμένως οι μεγάλοι αρχηγοί τους τόχουν διακηρύξει: 

"Ετούτος ο λαός πρέπει να καταστραφεί!"

κι αυτοί το καταφέρνουν.

Πόσο "ανεπαισθήτως" πέσαμε όλοι έξω!

Όσοι φοβόμασταν γι' αυτά που ξέραμε, 

αποφύγαμε να συμπράξουμε και να συντελέσουμε σε αυτήν την διαδοχή της εξουσίας,
αλλά,
όσοι συμπράξανε, επειδή ελπίζανε χωρίς να ξέρουν 

ή επειδή δεν είχαν καμμιά επιφύλαξη -λόγω της ιστορικής της διαδρομής-

στην νέα εκδοχή της εξουσίας
τώρα λαβαίνουν

-και μαζί τους, αδίκως, κι εμείς- 

τα επίχειρα της αγνοίας τους.

Λυπηρό και τραγικό ως προοπτική και ως ενδεχόμενο,
αλλά, πολύ περισσότερο, ως καθημερινώς βιούμενη κατάσταση.

Τούτο το μάθημα είναι πολύ σκληρό για να βγούμε αλώβητοι. 

Μπορεί όμως να μας τελειώσει ολοκληρωτικά, 

και να πετύχει, χωρίς αντίσταση, ο πόλεμος 

υπέρ της -αποτυχημένης πια- σοβιετοποίησής μας.

Τελικά, οι εξουσίες χωρίς τον άνθρωπο είναι όλες ίδιες. 

Εξουσιάζουν τον άνθρωπο και την κοινωνία υπέρ εαυτών.

Δυστυχώς, από τα σπλάγχνα μας βγήκε και η δημαγωγία,

που πλάνεψε τους αφελείς και  αποπροσανατόλισε τους εύπιστους,. 

Η ανθρωποκεντρική ελληνική κοσμολογία 

υποτάσσεται στην νέα τάξη της εξουσιοκεντρικής κοσμολογίας, 

αφού όποιος έχει την εξουσία και τους κατάλληλους συνεταίρους, 

ελέγχει τους υπόλοιπους, με όποιον τρόπο βρίσκει πρόσφορο. 

Ψεύδος, δημαγωγία, δωροδοκία, εταιρισμό, δορυφοροποίηση, κ.ά.

Αλλά...,  εκείνο το τελευταίο που είπε ο πρωθυπουργός στην νεολαία: 

«Μην χαριστείτε και μην χαρίσετε τη ζωή σας σε κανέναν», 

γιατί το είπε; το εννοούσε άραγε ή μας έκανε πλάκα; 

Γιατί..., αν το εννοούσε, καλώς!

Αν όμως δεν το εννοούσε, 

γιατί μας έλεγε τόση ώρα να χαρίσουμε την ζωή μας στον κανένα;