Αύριο είναι Κυριακή. Αλλά σήμερα, Σάββατο, έχουμε να μιλήσουμε για κείνο που μας αποκαλύφθηκε χθες βράδυ, ΣΤΑ ΑΚΡΑ.
Η κρατική τηλεόραση, μέρες προπαγάνδιζε τούτη την εκπομπή. Προπαγάνδιζε, μ' ένα απόσπασμα, που παραποιούσε και παραμόρφωνε τον λόγο του Καθηγητή κ. Χ. Σταμούλη, και παραπλανούσε τους υποψήφιους ακροατές.
Γιατί με «δυο γραμμές απόσπασμα» από τον λόγο του κ. Σταμούλη, η κρατική τηλεόραση χρησιμοποίησε τις εκκλησιαστικές και δογματικές θέσεις που διατύπωσε ο Καθηγητής, ως επιχείρημα, υποστηρικτικό για τις έωλες -κι εθνικά ερασιτεχνικές- πολιτικές της κυβέρνησης.
Η εξαμβλωματική αυτή διαφήμιση, «σκόνη έγινε» φυσικά, μέσα από την όλη παρουσία και τον λόγο του κ. Σταμούλη, ο οποίος ήταν χείμαρρος.
Με ένα λόγο πυκνό, με συνέπεια και με πλήρη ενότητα, παρέθεσε τις θέσεις του, τις απόψεις του, τις διδαχές των πατέρων (και την σημασία της προσφυγής στα έργα αυτών). Μίλησε για τις συνεργασίες του και την δημιουργική δράση του (Μουσική και συγγραφή) και πρότεινε παιδαγωγικές μεθόδους που οδηγούν στην ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των νέων, και στην δημιουργία κοινωνικής συνοχής μέσα από την συνεργασία και την δημιουργική σύμπραξη. Με λίγα λόγια, είχε έναν λόγο θαυμαστό και εξαίσιο.
Τέτοιον λόγο, όπως του Καθηγητή κ. Σταμούλη, λίγες φορές αξιωνόμαστε να ακούσουμε στην κρατική τηλεόραση, από πνευματικούς ανθρώπους. Εξόν από κάτι φορές που μας μιλάνε σπουδαίοι, για να μας πούνε πόσο ρηξικέλευθα περιφρονούνε όλους τους άλλους, και πόσο σπουδαίοι είναι μονάχα οι ίδιοι. Που μας μιλάνε για να μας πούνε πόσο δεν αντέχουνε τις αντιδράσεις στις προτιμήσεις τους και πόσο βλάκες και φασίστες είναι όσοι δεν τους έχουνε πρότυπα, αυτούς και τους φίλους τους.
Ξέρω, η κρατική τηλεόραση, με την διαφήμισή της, τον αδίκησε τον κ. Σταμούλη. Γιατί μας προιδέασε αρνητικά. Αλλά, ευτυχώς, η εκπομπή παίχτηκε, κι όσοι δεν ξέραμε τον κ. Σταμούλη και καθήσαμε για να ακούσουμε τα ... παράξενα (που μέρες πριν διαφημίζονταν), ακούσαμε λόγο ζωής!
Είναι γεγονός πως ανάμεσα στα καθήκοντα του χριστιανού είναι και ο κάθε (και ο πρόσφυγας) συνάνθρωπός του, αλλά η άθεη εξουσία πρέπει να γνωρίζει ότι καθήκον δικό της είναι πρωτίστως η χώρα που διαφεντεύει και οι πολίτες της.
Εξάλλου, η εξουσία αυτή, ως άθεη, δεν έχει νόημα να «φροντίζει» για τα δικά μας συνειδησιακά καθήκοντα εκ πίστεως, την οποία (πίστη μας), η ίδια λοιδορεί, όταν δεν την βολεύει. Τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, η γνώση και η εκπλήρωσή τους, είναι προσωπικό ζήτημα εκάστου πιστού και της Εκκλησίας του, και πάντως, όχι θέμα πολιτικής. Η πολιτική εξουσία (και μαζί οι μηχανισμοί της) δεν έχουν καμμιά αρμοδιότητα να μας κάνουν, άμεσα ή έμμεσα, συστάσεις για το περιεχόμενο και τις εκδηλώσεις της πίστης μας. Μήπως, διαρκώς δεν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την αποχή της Εκκλησίας από την πολιτική; Πώς λοιπόν, μπαίνουν στα χωράφια της θρσκευτικότητας του πολίτη και της Εκκλησίας; Δεν είναι προφανές πως αυτή η στάση και η δράση τους είναι αντιφατική και ιδιοτελής;
Θέμα πολιτικής, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πίστη ή έλλειψη πίστης, είναι -ανάμεσα σε πολλά άλλα- να εκπληρώνει η πολιτική εξουσία τα καθήκοντά της και τις ευθύνες της απέναντι στην χώρα και τους πολίτες. Γιατί αυτό υποσχέθηκε ότι θα κάνει.
Έξω από το να φροντίσει για τη χώρα και τους πολίτες, η εκάστοτε πολιτική εξουσία οφείλει να μεριμνήσει και για την διαχείριση και την αντιμετώπιση όλων των άλλων διεθνών ζητημάτων που αναστατώνουν και διαταράσσουν την κοινωνική πραγματικότητα στο εσωτερικό της χώρας. Και μάλιστα, να φροντίσει για τα θέματα αυτά από κοινού με την διεθνή κοινότητα, κι όχι ξοδεύοντας για τα εξωγενή προβλήματα όσα θα έπρεπε να διαθέτει για τον λαό και την χώρα. Η κάθε κυβέρνηση πρέπει να μην τα φορτώσει στους πολίτες, τους οποίους, πρωτίστως, οφείλει να φροντίσει και να προστατέψει.
Σημείωση: Δείτε τον εξαιρετικό κ. Σταμούλη ΣΤΑ ΑΚΡΑ της 25-11-2016, με την κ. Φλέσσα, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=cQSjaNUJmks
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου