Διαβάζω στην aixmi.gr το "Mήνυμα Τούρκου δημοσιογράφου σε Ερντογάν: Η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική", και χαίρομαι για τούτο το άρθρο. Γιατί μια τέτοια ομολογία του Τούρκου δημοσιογράφου, στην ουσία της, είναι μια ορθολογική τοποθέτηση. Και σημαίνει πως οι έντιμοι άνθρωποι δεν προσπαθούν με στρεβλώσεις της αλήθειας, να υποκινήσουν πολέμους, καταστροφές, εισβολές και συρράξεις στον κόσμο. Ο λόγος τους, πρέπει να μπορεί να αποτρέπει εκείνους τους ηγέτες και τις δυνάμεις ενός τόπου, που διακινδυνεύουν την εμπλοκή του λαού τους σε πόλεμο, και των γειτόνων τους σε ταλαιπωρία και δεινά, κινούμενοι από την φιλοδοξία τους -ή από πλεονεξία και επεκτατισμό- για να κερδίσουν εφήμερη δόξα, και για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη της στιγμής, σε βάρος πολλών και ανυπαίτιων άλλων.
Γιατί γνωρίζουμε καλά τον πολιτισμό των πλεονεκτών. Έχει παντού τα ίδια χαρακτηριστικά και η επίδειξή του συνοδεύεται από την αδιαφορία τους για την μεγάλη οδύνη των λαών, και από τα αμέτρητα κέρδη τους, πάνω σε τούτη την οδύνη. Το συγκλονιστικό αυτό άρθρο, έχει ως εξής:
"Με τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου σχετικά με τη συνθήκη της Λωζάννης και τα σύνορα της «καρδιάς» του Ταγίπ Ερντογάν, ασχολείται σε σημερινό του κείμενο (04/11) ο έγκριτος δημοσιογράφος της εφημερίδας Χουριέτ, Μπουράκ Μπεκντίλ. Σύμφωνα με το pontiki.gr, το κείμενό του με τίτλο «Άρα, η Κωνσταντινούπολη είναι ελληνική;» ο δημοσιογράφος- γνωστός για την καυστική πένα του κατά των πολιτικών του Ερντογάν- γράφει:
«Ορισμένοι παρατηρητές συμβουλεύουν τις ξένες κυβερνήσεις να μην ανησυχούν και πάρα πολύ για τις επιθετικές αλυτρωτικές δηλώσεις της Τουρκίας ( μέσω του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) , καθότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και όχι για να ακουστούν προς τα έξω. Λοιπόν, και ναι και όχι.
Είναι γεγονός πως η αναθεωρητική / εθνικιστική ρητορική «πουλάει» πολύ καλά στην ιδεολογική αγορά της Τουρκίας (και όλο και περισσότερο και σε άλλες χώρες). Είναι, επίσης, αλήθεια ότι τα σχόλια του κ. Ερντογάν στοχεύουν κυρίως το κοινό που μπορεί να πείσει πιο εύκολα, τον μέσο Τούρκο ψηφοφόρο τον οποίο μπορεί να πείσει πιο εύκολα με αλυτρωτική ρητορική η οποία περιλαμβάνει δηλώσεις όπως «το ένδοξο παρελθόν μας», « η μεγάλη αδικία που υπέστει το έθνος μας έναν αιώνα πριν», «κάποια ημέρα θα αναβιώσουμε την αυτοκρατορία μας». Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την ρητορική «είμαστε οι πιο ευσεβείς Μουσουλμάνοι», τότε δεν κερδίζεις απλά έναν ψηφοφόρο αλλά έναν πιστό οπαδό που θα είναι διατεθειμένος να σκοτώσει για εσένα.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η ομάδα στην οποία απευθύνεται ο κ. Ερντογάν είναι ο μέσος Τούρκος ψηφοφόρος δεν αλλάζει το δεδομένο ότι ο ίδιος πιστεύει ολόψυχα σε αυτά που λέει, ή ότι θα μπορούσε να μετατρέψει την ρητορική σε μία παράλογη δράση κάποια μέρα εάν νομίζει, σε μία στιγμή λανθασμένου υπολογισμού, ότι η Τουρκία είναι αρκετά ισχυρή ώστε να διορθώσει «την λάθος ροή της ιστορίας», σύμφωνα και με τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου.
Επιπλέον, τροφοδοτώντας με τέτοια συνθήματα μία κοινωνία γνωστή για την ξενοφοβία της, με νοοτροπία αυτο-απομονωτισμού και συλλογική επιθυμία να επιστρέψει στις ημέρες της δόξας, είναι κάτι το οποίο μακροπρόθεσμα μπορεί να αποβεί πολιτικά επικίνδυνο δεδομένου ότι ένας 18χρόνος σημερινός «στρατιώτης» του κ. Ερντογάν πολύ πιθανόν να γίνει, σε μερικές δεκαετίες, ένας Τούρκος ηγέτης- ένας άλλος και πολύ πιο άγριος Ερντογάν.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η ρητορική του κυρίου Ερντογάν δεν στερείται μόνο του απλούστερου κανόνα της λογικής, αλλά είναι επίσης και ασυνεπής. Ξεχάστε την τελευταία αλυτρωτική του ομιλία όπου υποτίθεται ότι η Τουρκία θα μπορούσε να είχε σήμερα 3,5 με 4 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα γης αντί για τα 780 χιλ. τετραγωνικά χιλιόμετρα. Θα μπορούσε να έχει. Αλλά δεν έχει. Γιατί στο μυαλό των ισλαμιστών, έχει σημασία το μέγεθος; Είναι η Τουρκία, με οποιοδήποτε αξιόπιστο διεθνές κριτήριο, μία καλύτερη χώρα, ας πούμε, από την Ελβετία – η οποία εκτίνεται σε 41.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ή στο 5% της τουρκικής γης;
Στην ίδια ομιλία, ο κ. Ερντογάν αναφέρθηκε στα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος. «Αυτά τα νησιά κάτω από την μύτη μας ήταν δικά μας» είπε. «[Σε αυτά τα νησιά] υπάρχουν μνημεία μας, η ιστορία μας, τα τζαμιά μας…». Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά εφαρμόζοντας την ίδια λογική σε αυτό που είναι σήμερα η Τουρκία, μπορεί κανείς να οδηγηθεί σε αξιώσεις που σίγουρα δεν θα αρέσουν στον κ.Ερντογάν.
Εάν το «έχουν χώρους λατρείας, ιστορία και μνημεία [από το παρελθόν]» σε χώρες του εξωτερικού μπορεί να δώσει το δικαίωμα σε ξένες χώρες το δικαίωμα να διεκδικούν εδάφη, τότε εμείς οι Τούρκοι θα πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματά μας και να υπομείνουμε τις δυσκολίες ενός ανεξάντλητου ταξιδιού σε κάποια μακρινή στέπα.
Ξεχάστε τα αμέτρητα μνημειακά και ιστορικά σημάδια στα εδάφη της Ανατολίας που ανήκουν στην προ-τουρκική εποχή, σημειώστε μόνο ότι η πατριαρχική μητρόπολη των Ελληνορθόδοξων στην Κωνσταντινούπολη που οι οπαδοί του κ. Ερντογάν με τόσο πάθος θέλουν να μετατρέψουν σε τζαμί, χτίστηκε το 537 μ. Χ., ή 816 χρόνια πριν χτιστεί το πρώτο τζαμί στην πόλη και δεύτερον, επειδή ο κ. Ερντογάν μιλά συχνά για τον «στόχο 2071» , συνδιάζοντας το με το 1071το έτος που οριοθετείται η έλευση των Τούρκων στις περιοχές της Ανατολίας, παραδέχεται ουσιαστικά ότι υπήρχαν μη τουρκικοί πολιτισμοί, τόποι λατρείας και ιστορίας στα εδάφη που είναι σήμερα η Τουρκία.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως εκείνοι οι μη τουρκικοί πολιτισμοί έχουν σήμερα κάποια νόμιμη διεκδίκηση πάνω στα τουρκικά εδάφη. Όπως ακριβώς η οθωμανική ιστορία ή τα τζαμιά σε γειτονικές χώρες δεν θα έπρεπε να δώσουν νόμιμη αξίωση για την Τουρκία να διεκδικεί αυτό που σήμερα είναι ξένη χώρα.
Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται πως παρέχει μαθήματα ιστορίας σε όλους. Πρέπει πρώτα να μάθει την ιστορία ο ίδιος, και η ιστορία δεν ξεκίνησε το 1071 ή το 1453»".
Σημείωση: Είναι πολύ χρήσιμο να διαβάσουν το άρθρο αυτό και οι δικοί μας πολιτικοί, γιατί -καμμιά φορά- διαπιστώνουμε να τους λείπουν(;) επιχειρήματα, καθώς διαπραγματεύονται ή "συνεργάζονται" με την γείτονα και με άλλες πολιτείες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου