Για τούτο το σημείωμα βασανίστηκα, αν έπρεπε να το δημοσιεύσω. Όμως θεωρώ πως το απροχώρητο χάλι που ζούμε, απαιτεί μια τέτοια δημοσίευση.
Περπατώντας στους δρόμους, μια περίεργη, πνιγηρή, απεχθής οσμή αναδύεται από παντού γύρω, σαν να περπατας σε μια υπαίθρια τουαλέτα. Σαν σε περιοχή εκτεθειμένων περιττωμάτων! Βρωμιά και δυσωδία επικρατεί παντού.
Συνειδητοποιώ πως κάποιοι ζωόφιλοι φίλοι μας, περιφέροντας τα ζωάκια τους για την καθημερινή τους βόλτα και ... φυσική εκτόνωση, γεμίσανε τα πεζοδρόμια με τα περιττώματα των ζώων τους. Άλλοι, φέρανε κι από το σπίτι, όλα τα αγαθά που κόπρισε η γατούλα τους στο κουτί με την άμμο, και τα εναπόθεσαν στις ρίζες των άτυχων δένδρων που σκιάζουν, τρομάρα μας την πόλη. Των δέντρων που προσπαθούν να δροσίσουν αυτήν την πόλη όταν επικρατεί καύσωνας και να την τροφοδοτήσουν με οξυγόνο καθώς το τεράστιο σώμα της, με τις δραστηριότητές του, χρειάζεται ζωογόνα πνοή για να ζήσει.
Κάποιοι ζωόφιλοι φίλοι μας, όλα όσα δεν θέλουνε μέσα στο σπίτι τους, αποφάσισαν, για να μην... πηγαίνει χαμένη τόση οργανική ύλη (!), να την χώσουνε κάτω από τα ρουθούνια μας, για να εισπνέουμε όλοι μαζί την βρωμιά της αποσύνθεσής της. Κι ωστόσο μέχρι το τελικό στάδιο αφομοίωσης, να προσκαλούνται και μυριάδες έντομα, προς συγκατοίκηση μαζί μας. Ας μην μιλήσουμε για την ανάδειξη της οδυνηρής οσμής των περιττωμάτων που έφερε η πρώτη βροχή!
Εν ολίγοις, κάποιοι ζωόφιλοι φίλοι μας, αυτά που δεν έκαναν στο σπίτι τους, αυτά που δεν θέλανε να έχουνε στο σπίτι τους, τα πέταξαν στα μούτρα μας. Και μας βρώμισαν όλους, και τον εαυτό τους μαζί, καθαρίζοντας τάχα τον χώρο τους. Ενώ θα έπρεπε να φροντίσουν για την καθαριότητα της πόλης μας και του περιβάλλοντος φυσικού χώρου, απορρίπτοντας τα περιττώματα όπως πρέπει, ή αν ήθελαν ανακύκλωση, θα έπρεπε να έχουν φροντίσει να μάθουν τον σωστό τρόπο. Κι επί τέλους ας δοκιμάσουν από την τοποθέτηση των περιττωμάτων των ζώων τους στις γλάστρες που έχουν στα μπαλκόνια τους! [Ασφαλώς δεν περιμένουμε από τα ίδια τα ζωάκια μας να καθαρίζουν και να απομακρύνουν τις βρωμιές! Είναι σαφές πως εμείς έχουμε την ευθύνη για όλα όσα αφορούν την υγεία, την ζωή και τις συνέπειες της ζωής των ζώων μας!]
Μ' όλη τούτη την απαίσια και πνιγηρά ενοχλητική κατάσταση, αισθάνομαι ντροπή για λογαριασμό τους. Ντροπή που η αγάπη τους για το ζώο, τους απαμβλύνει την ανθρωπιά μέχρις εσχάτων. Μέχρι του σημείου να επιλέγουν να ζουν και να κινούνται ανάμεσα σε περιττώματα.
Και καλά, αυτοί το διάλεξαν για τον εαυτό τους, δεν είναι όμως απροκάλυπτος φασισμός να εξαναγκάζεις -και μάλιστα αναπότρεπτα- τους άλλους, αναίτιους κι αγνώστους, γνωστούς και εναντίους να συμμορφωνονται προς τις δικές σου επιλογές; Και μάλιστα σε επιλογές συμπλεγματικές, κακές, αισθητικά απωθητικές, βρώμικες, επικίνδυνες για την δημόσια υγεία και προσβλητικές.
Ποιός άνθρωπος, υγιής ψυχικά και πνευματικά, θα διάλεγε εκουσίως και ευχαρίστως να ζεί ανάμεσα σε περιττώματα, αντί για ένα ολοκάθαρο περιβάλλον, ευωδιαστό από τα αρώματα της φύσης και λαμπερό από την φροντίδα και την μέριμνά του; Ποιός ισορροπημένος κοινωνικός άνθρωπος επιλέγει την βρωμιά αντί για την καθαριότητα;
Ποιός δεν προσβάλλεται όταν τον αναγκάζουν να ζει ανάμεσα σε περιττώματα, και πως η ανάγκη του για ευπρέπεια, καθαριότητα και υγεία δεν είναι τίποτε μπροστά στο «έτσι θέλω τώρα» κάποιου, ή το «σου βρωμίζω την πόρτα» καποιου άλλου, ή το αντικοινωνικό κι εγκληματικό «αδιαφορώ για το περιβάλλον και τους κοινόχρηστους χώρους της πόλης και καταστρέφω τους όρους διαβίωσης μέσα σ' αυτό»;
Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας τέτοιων ανθρώπων είναι και το πραγματικό περιστατικό όπου κάποιος προκλητικός και αναιδής ζωόφιλος, μές στα μεσάνυχτα, περπατάει χαλαρά στο δρόμο κρατώντας το σκυλάκι του από το λουρί, κι αίφνης του επιτρέπει να σταθεί και να ουρήσει στα σκαλάκια της εισόδου ενός σπιτιού. Κατά τύχην, πάνω στην ώρα, έχει καταφθάσει και σταθμεύει παραπλεύρως κάποιος γείτονας, που τον παρατηρεί σχετικά, εμφανώς ενοχλημένος. Η απάντηση του ζωόφιλου; Αφασική ανοησία που αποτελεί πλήρη περιφρόνηση στην κοινή λογική και την ύπαρξη του άλλου ανθρώπου! «τί να πώ στο ζωάκι...»!
Κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν την ευκαιρία να μάθουν, πως δεν υπάρχει μονάχα η δική τους αλλοπρόσαλλη απάντηση. Υπάρχει αντίστοιχη κι εύλογη, έστω και εξίσου παράλογη κι ανόητη, απάντηση, σε τούτη την ανεύθυνη και αντικοινωνική τους στάση.
Έτσι κι έγινε. Ο άλλος, απάντησε με τον τρόπο του, καθώς ο ζωόφιλος έφευγε, νά πώς: Περπάτησε κάμποσο δίπλα του, κι όταν ρωτήθηκε πού πάει, του είπε, «μαζί σου, για να μάθω που μένεις, ώστε, όταν θα το χρειασθώ, να 'ρθώ να κατουρήσω κι εγώ στα δικά σου τα σκαλοπάτια, για να ιδείς πώς είναι», κι εξακολούθησε να βαδίζει δίπλα του.
Εδώ, θορυβήθηκε ο προκλητικός ζωόφιλος: αυτό δεν γίνεται! λέει εναντιούμενος σθεναρά σε τούτη την πρόθεση ανταπόδοσης.
Μα ο άλλος είχε δηλώσει, πως εκτός από την ανοχή στην ενοχλητική και προσβλητική ανοησία, υπάρχει και η απρόβλεπτη αντίδραση σ' αυτήν!
Αλλά, ο παραλογισμός δεν είναι η λύση στα προβλήματα που δημιουργούνται από την συμπεριφορά των ανθρώπων.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου