Συναίνεση φιληκά και με τον μπαλτά

 

Παρακολουθώ με αδιάπτωτο ενδιαφέρον την αγωνία του υπουργού παιδείας να μας οδηγήσει σε συγκεκριμένο δρόμο. Ό άνθρωπος αυτός έχει μεγάλη αγωνία για την πραγματοποίηση της απαιδευσίας και της αθεΐας μας. Θα το πετύχει, δεν θα το πετύχει, βρίσκεται σε μια διαρκή απορία και αναζήτηση τρόπων επιτυχίας.

Από τη μια οι δεσμεύσεις προς τους… θεσμούς (!), από την άλλη η αριστερή ατζέντα περί προοδευτισμού εναντίον παράδοσης και ιστορίας, ως του μόνου δρόμου,  τον έχουνε κάνει να χάσει τον ύπνο του.

Και τι δεν ακούσαμε! πως είναι φασίστας όποιος προβληματίζεται και κυρίως όποιος έχει -για το οτιδήποτε- επιφυλάξεις! οχετός συριζαϊκών ύβρεων -κατ' απομίμησιν παλαιοκομμουνιστικών πολιτικών μεθόδων- ξεχύνεται για την επιβολή  της κυβερνητικής, ως της μόνης και ενιαίας πολιτικής άποψης, ωσάν αυτό να συνιστά καθολική δημοκρατική μας υποχρέωση,

Πως είναι ξενοφοβικοί όσοι αντιδρούν. Πως παραβιάζουν την νομιμότητα εκείνοι που δεν συμφωνούν με τον υπουργό, ή δεν διαφωνούν με τους πολίτες που προβληματίζονται.

Πως καταργούμε την εξέταση της Ελληνικής γλώσσας και… όχι πολλά-πολλά με τα θρησκευτικά, για να είμαστε σύγχρονοι και ξεκούραστοι!

Έτσι, που πια ο Κ. Μητσοτάκης, ο επίδοξος πρωθυπουργός, τά ‘χει χάσει. Δεν ξέρει τι να κάνει. Από πού να πιαστεί; Μήπως κι έχει κάτι να προσφέρει; Δεν θέλει να δυσαρεστήσει ούτε έναν ψηφοφόρο. Το κυριώτερο: δεν θέλει και να χάσει, ούτε έναν ψηφοφόρο!

Τι να πεί ο έρημος; Πως θα βάλει όλους τους μουσουλμάνους προσφυγόπαιδες στην τάξη, χωρίς να υπολογίσει συνέπειες; Ή πως δεν θα τους βάλει, οπότε θα φανεί εντελώς συντηρητικός και ντε μοντέ, και θα χάσει προοδευτικούς και νεοφιλελεύθερους οπαδούς και ψηφοφόρους; Είναι κάτι σαν υποψήφιος με αλτσχάιμερ, εγκεφαλικό, χολή, συκώτι και σπασμένο πόδι, λίγο πριν το Μαραθώνιο.

Ας τα δούμε όμως ένα-ένα. Όχι φιληκά και με τον μπαλτά! Αλλά αντικειμενικά, καθαρά και ξάστερα.

Όταν κάνεις μια δουλειά πρέπει να μετράς και το αποτέλεσμα. Να αξιολογείς τα προϊόντα που παίρνεις "από την επιχείρησή σου". (Αυτό θα γίνει, ούτως ή άλλως, θα το κάνουν οι αντίπαλοί σου αν δεν το κάνεις εσύ). Εξ άλλου, αυτό το κάνουμε για τα τούβλα, για τα συρματόσκοινα, για το μπετόν αρμέ, δεν θα το κάνουμε για τους γιατρούς, για τους μηχανικούς, για τους δασκάλους, τους δικαστές και τους οικονομολόγους μας; Δεν θα το κάνουμε για τις δομές και τη λειτουργία τους, για τους υπηρετούμενους σκοπούς και την συνάφειά τους προς τους (ήδη ή μη εισέτι) επιτευχθέντας, ή ολοσχερώς ματαιωθέντας, ή για την απόκλισή τους από τους σσκοπούς αυτούς;

Έτσι είναι. Εμείς εδώ, ποτέ δεν μετρήσαμε το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής μας δουλειάς. Ή κι αν (είπαμε πως) το μετρήσαμε, δεν το λογαριάσαμε ποτέ, ούτε προσπαθήσαμε να το βελτιώσουμε. Γιατί, κάτι η προσωπικότητα και τα δικαιώματα του παιδιού, κάτι η προσωπικότητα και τα δικαιώματα του εργαζόμενου, ποτέ δεν μας επέτρεψαν να αξιολογήσουμε την ανάγκη της κοινωνίας και των ιδίων των ενδιαφερομένων για ουσιαστική δράση κι ένα ουσιαστικό εκπαιδευτικό αποτέλεσμα. Ούτε κάναμε απολογισμό της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, ή της κατά κεφαλήν παραγωγικότητας ή ικανότητας. Κάναμε μονάχα υπολογισμό μικροπολιτικού τακτικισμού.

Αν η κατά κεφαλήν καλλιέργεια αναζητηθεί μέσω του σεβασμού που εξωτερικεύει και των αξιών που εκφράζει και υπερασπίζεται κάθε πρόσωπο ορισμένου μορφωτικού επιπέδου, θα αιφνιδιαστούμε από τις μετρήσεις.

Εγκεφαλικό μπορεί να πάθουμε αν μετρήσουμε τον αυτοέλεγχο των λεγομένων και την συνέπεια λόγων και έργων για κάθε πρόσωπο ορισμένου μορφωτικού επιπέδου, ιδιαίτερα για πρόσωπα από εκείνα της πολιτικής σκηνής και ζωής και των ρυθμιστικών του βίου μας εξουσιών. Τα πράγματα είναι χειρότερα όταν εξετάσουμε την συνειδητότητα των πολιτικών αποφάσεών τους που αφορούν όλους εμάς, και των εκ διαμέτρου αντίθετων αποφάσεών τους σε αναφορά προς τις ιδιωτικές αυτών υποθέσεις.

Με βάση αυτά που φαίνονται στις δράσεις τους, είναι προφανές, ότι μάλλον έχουν άγνοια των όρων: διαφάνεια, καλή χρήση της εξουσίας, χρηστή διοίκηση, δημόσιο συμφέρον, δεοντολογία, κλπ. Δεν είναι οι πρώτοι, ακολουθούν την πεπατημένη οδό, την οδό που επί μακρόν πορεύτηκαν και οι προηγούμενοι. Δεν μας παραξενεύει αυτό, μόνο μας παραξενεύει το γεγονός πως είπαν ψέμματα, ότι αυτοί είναι αλλιώτικοι.

Φιληκά ακούσαμε ότι αυτός που δεν (διδάσκεται να) προσεύχεται χριστιαανικά, δεν σημαίνει πως δεν θα γίνει και χριστιανός. Αυτό δεν (μπορεί να) το λέει σε άλλους που προσεύχονται μερικές φορές τη μέρα, γιατί όταν αυτοί θα του πούνε ότι πρέπει να το θεσπίσει αυτό στα σχολεία, δεν θα μπορεί να τους ειπεί όχι! Και τούτο, επειδή τους έδωσε ήδη την ευκαιρία να επιβάλουν ό,τι θέλουν, ή ό,τι αυτοί χρειάζονται, παραγνωρίζοντας ότι ο ίδιος είναι δικός μας υπουργός παιδείας, στη χώρα μας, κι όχι στην δική τους.

Το ίδιο Φιληκά ακούσαμε πως η διδασκαλία των αρχαίων νοημάτων σε νεοελληνική μετάφραση, δεν μας αποστερεί από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Κι ακόμη, (μας είπε ο κ. υπουργός) πως αν δεν διδαχτεί ο νέος την αρχαία γλώσσα, δεν σημαίνει πως αυτός ο νέος δεν ξέρει να μιλάει.

Ξεχνάει ο κ. υπουργός, πως όταν πρόκειται να κάνει κάποιος μια δουλειά, πρώτα μαθαίνει τα εργαλεία με τα οποία θα δουλέψει. Και δεν είναι τυπικό πράγμα η γλώσσα για τον μαθητή. Για τον γλωσσολόγο, μάλιστα, είναι η ζωή του. Και για τον επιστήμονα είναι το εργαλείο του, με το οποίο θα διατυπώσει τα ερωτήματα και τα συμπεράσματά του. Όπως και για τον λογοτέχνη, που είναι το «νυστέρι» του. Το νυστέρι, με το οποίο θα σχίσει τα σκότη της ψυχικής πώρωσης των φαύλων, και η σμίλη, με την οποία θα εξαλείψει την πνευματική αναισθησία των βαρβάρων.

Το ίδιο συμβαίνει και με την λογική. Όποιος την έχει αποκτήσει, και την χειρίζεται καλά, μάλλον ξέρει τι λέει. Ακόμη κι όταν θέλει να κάνει το κακό, βρίσκει έναν τρόπο για να σε πείσει. Είναι πολύ κακό να μιλάς με κάποιον και να καταλαβαίνεις πως συστηματικά σε κοροϊδεύει, πως σου λέει κάτι, ενώ κάνει κάτι άλλο.

Η εποχή μας είναι γεμάτη λεκτικούς και πνευματικούς νεολογισμούς.

Μ’ ετούτα και μ’ εκείνα, ο υπουργός μας, με ανάγκασε να ψάξω και να βρώ τίνος είναι οι σοφίες που κάθε τόσο εξαγγέλλονται για την «αληθινή παιδεία»! Ασφαλώς, έπεσα από τον ουρανό σαν είδα πως, έχουμε κλεισθεί έξω από την ζωή και το μέλλον μας, ως λαός και ως χώρα! Ανυποψίαστοι, έχουμε αποκλεισθεί με τείχη δυσθεόρατα -και ασφαλώς άπαρτα χωρίς «πόλεμο»- και μάλιστα «χωρίς ν’ ακούσουμε κρότον κτιστών ή ήχον»!

Η πολιτεία μας, κυοφόρησε και έτεξε εδώ και μια πενταετία «το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής»! Ένα σωματείο, έναν σύλλογο, μια ομάδα, μια εταιρία ιδιωτών, που της δόθηκε ξαφνικά η εξουσία, επί της οργάνωσης και της υλοποίησης καθολικών στόχων για όλους μας, αφού οι αποφάσεις και οι προτάσεις της αφορούν την μαθητιώσα και την σπουδάζουσα νεολαία, δηλαδή το αύριο της χώρας και της πολιτείας μας. Προφανώς, ανάμεσα στις αποφάσεις αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνονται και κάποιες σαν αυτές που λίαν προσφάτως, φιληκά και με τον μπαλτά, ξεστόμισε ο υπουργός μας.

[ Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) ιδρύθηκε το 2011 με τον Νόμο 3966 (ΦΕΚ Α΄ 118/24-05-2011, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει). Είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος ως επιτελικός επιστημονικός Φορέας, που υποστηρίζει το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με κύριο σκοπό την επιστημονική έρευνα και μελέτη θεμάτων τα οποία αφορούν την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τη μετάβαση από τη Δευτεροβάθμια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, καθώς και τη διαρκή και τεχνική υποστήριξη του σχεδιασμού και της εφαρμογής της εκπαιδευτικής πολιτικής στα θέματα αυτά.]

Δεν είναι πια ακατανόητη η πρεμούρα τους με την κατάργηση της ελληνικής γλώσσας και την κατάργηση (της διδασκαλίας, όπως και της προσευχής) θρησκευτικών διεργασιών για την κατάρτιση των νέων. Ήτανε πλάνο παλαιόθεν οργανωμένο, κι αυτοί που κάποτε τόσο εξώθησαν στην θέσπισή του (βλ. ρεπούσεια ρήματα κλπ. ιστορικές ασυναρτησίες), τώρα το υλοποιούν. Και αυτό δεν είναι υπόθεση συνωμοσιολογίας.

Μην παραξευτείτε επίσης, για το καινούργιο πρόγραμμα των σχολείων για τα θρησκευτικά: Δεν γνωρίζει ο δεξιός τους οφθαλμός τι διαβάζει  ο αριστερός τους, και τί ψηφίζει η χέρα τους! καθώς αναφέρεται ότι "επιδιώκεται ένα μάθημα των θρησκευτικών στο οποίο η συμμετοχή όλων των παιδιών είναι αυτονόητη  και αναγκαία χωρίς καμμιά διάκριση και ανεξάρτητα από την θρησκευτική ή μη δέσμευσή τους, κλπ". Ας μη μιλήσουμε για τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες που ήδη έχουμε (!) και που προωθείται η εμβαθυνσή τους(!), ή για τη σχολική θρησκευτική εκπαίδευση που πρέπει να υπερβαίνει την τοπική παράδοση (...) και να προωθεί την αλληλοκατανόηση την θρησκευτικότητα, κλπ -ασυνάρτητα προς την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική αποθρησκευτικοποίησης των ελληνοπαίδων ως προς την παράδοσή τους, αλλά την θρησκευτικοποίησή τους μέσα από τη διδασκαλία άλλων δοξασιών και την ανάμειξή τους με αλλόθρησκους για ένα ... καλύτερο μέλλον! τίνος άραγε;

Και η ασυναρτησία πάει σύννεφο! Αφού,  πέρα από τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες ο άλλος σταθερός άξονας είναι "τα σαφή εκπαιδευτικά κριτήρια και οι συνακόλουθοι εκπαιδευτικοί στόχοι", όπως η ευαισθησία, ο σεβασμός, η ανοχή, η ενσυναίσθηση, η κατανόηση, η κριτική στοχαστικότητα και η ευρύτητα των οριζόντων του μαθητή! Μα ποιες σταθερές ευρωπαϊκές αξίες νοηματοδοτούν ολόκληρη την Ευρώπη; Και,  μπορεί άραγε η πολιτική μετάλλαξης των χαρακτηριστκών των λαών να χαρακτηριστεί σαφές εκπαιδευτικό κριτήριο;

www.dikaiologitika.gr

επιδιώκεται ένα σχολικό ΜτΘ, στο οποίο η συμμετοχή όλων των παιδιών χωρίς καμιά διάκριση και ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη δέσμευσή τους θεωρείται αυτονόητη όσο και αναγκαία

www.dikaiologitika.gr

επιδιώκεται ένα σχολικό ΜτΘ, στο οποίο η συμμετοχή όλων των παιδιών χωρίς καμιά διάκριση και ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη δέσμευσή τους θεωρείται αυτονόητη όσο και αναγκαία

www.dikaiologitika.gr

επιδιώκεται ένα σχολικό ΜτΘ, στο οποίο η συμμετοχή όλων των παιδιών χωρίς καμιά διάκριση και ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη δέσμευσή τους θεωρείται αυτονόητη όσο και αναγκαία

www.dikaiologitika.gr

(δείτε εδώ: http://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/paideia/122185/to-neo-programma-spoudon-gia-ta-thriskeftika).

Και για περαιτέρω, διευκρινιστικές, πληροφορίες επί των τεκταινομένων και της μεθοδολογίας σχετικά με την ανάπτυξη βαθμίδων ενδο-εξουσιαστικών κέντρων, εν είδει ιδιότυπων ΜΚΟ- λίαν προσφάτως, από την «Ομάδα Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων» του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, εκδόθηκε ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (Αθήνα, 28-7-2016), με το εξής αξιοπρόσεκτο, αξιοπερίεργο, έως και νομικά παράδοξο, περιεχόμενο:

Το Δ.Σ. του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής αποτιμώντας τον, μέχρι πρότινος ισχύοντα, τρόπο οργάνωσης του προέβη σε αλλαγές στη δομή του. Σκοπός της αλλαγής της υπήρξε η αποτελεσματικότερη λειτουργία του φορέα και η ενίσχυση της ικανότητάς του να επιτελεί το, από τον ιδρυτικό νόμο, ορισμένο έργο του.
Το νέο οργανόγραμμα χαρακτηρίζεται, πέρα από την ύπαρξη των πέντε υφιστάμενων Γραφείων, από τη λειτουργία 12 Επιστημονικών Μονάδων Εργασίας. Οι οκτώ από αυτές (Α’ Κύκλος) αφορούν σε εκπαιδευτικά ζητήματα-άξονες:

1) Ειδική Αγωγή, 2) Προσχολική Αγωγή, 3) Εκπαίδευση και Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών, 4) Εκπαιδευτική και Σχολική Δημοκρατία και Καινοτόμα και Ολοκληρωμένα Προγράμματα, 5) Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης και της Εκπαιδευτικής Εργασίας, 6) Αξιολόγηση και Ανατροφοδότηση και Παρακολούθηση Δεικτών, 7) Μειονοτική, Διαπολιτισμική και Ομογενειακή Εκπαίδευση, 8) Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση.
ενώ οι υπόλοιπες τέσσερις (Β’ Κύκλος) αφορούν σε επιστημονικές περιοχές:
1) Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Φιλολογία, 2) Φυσικές Επιστήμες και Μαθηματικά και Πληροφορική, 3) Κοινωνικές Επιστήμες, 4) Τέχνες.
Η νέα αυτή δομή του Ινστιτούτου αποσκοπεί στην ενίσχυση του επιστημονικού-ερευνητικού χαρακτήρα του Ινστιτούτου: τα μέλη του Ι.Ε.Π. εντάχθηκαν σε κάθε Μονάδα με κριτήριο το επιστημονικό προφίλ της, την αντίστοιχη εξειδίκευσή της και την περιοχή στην οποία έχουν αφιερωθεί στο χώρο της εκπαίδευσης.
Τα πλεονεκτήματα του νέου οργανογράμματος θα μπορούσαν να περιγραφούν ως εξής: αρχικά, με τη νέα δομή προάγεται η συλλογική δράση των επιστημονικών συνεργατών του Ι.Ε.Π., ευνοούνται οι πρωτοβουλίες, αξιοποιείται η επιστημονική-ερευνητική σκευή των μελών του Ινστιτούτου, αναπτύσσονται σχέσεις συνεργατικότητας-συναδελφικότητας. Τα παραπάνω οδηγούν: στη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών (οι επιστήμονες του Ι.Ε.Π. εμπλέκονται σε επιστημονικό έργο, στο οποίο έχουν εξειδικευτεί). Της, με το νέο τρόπο λειτουργίας οι επιστήμονες καλούνται, σε περιβάλλον ισοτιμίας και συνεργασίας, να αναγνωρίσουν το έργο της ως ένα επιστημονικό-ερευνητικό έργο και να αναλάβουν της αντίστοιχες πρωτοβουλίες. Συνεκδοχικά, καλύπτονται με πληρέστερο τρόπο οι λειτουργικές ανάγκες του φορέα καθώς ενισχύεται η αποτελεσματικότητα των συνεργατών του (στο βαθμό που η δράση της εξειδικεύεται στον πλέον ενδεδειγμένο κάθε φορά επιστήμονα και ενισχύεται το κίνητρο της για την προσφορά έργου).

Τέλος, για την ενίσχυση του συντονισμού και της συνοχής χρήσιμο είναι να τονισθεί η, σε τακτά χρονικά διαστήματα, συνεδρίαση των Μονάδων, η οποία είναι σε θέση να εξασφαλίσει διαρκή εποπτεία, ισχυρό συντονισμό, αποτελεσματικό προγραμματισμό. [http://www.iep.edu.gr/index.php/el/.]

Το χειρότερο, δεν είναι η ύπαρξη αυτού του δεσποτάτου εντός των τειχών μας, που αποφασίζει δεσμευτικά (και χωρίς νόμιμο έρεισμα της ύπαρξης και της σύστασής του), για τα δικαιώματα και την δράση των μελών του, με συνέπειες που εκτείνονται και αφορούν την ζωή και το μέλλον μας, κι όλα αυτά χωρίς ποτέ τα μέλη του να εκλεγούν από εμάς, χωρίς ποτέ να επιλεγούν για την αξιοσύνη τους από ένα δημόσιο όργανο, και που ασφαλώς πληρώνονται με χρήματα που προέρχονται από τους φόρους μας, σαν να είναι αυτοί η εξουσία, που έλαβε την εντολή μας.

Ντροπή, για τον συνεταιρισμό των πολιτικών που θέσπισε αυτό το εξάμβλωμα, και όνειδος σε όλους μας που ανεχόμαστε τέτοια ντροπή!

Ντροπή για την λογική μας, για το φιλότιμό μας και για την δημοκρατική μας ευαισθησία, που παθητικά κι αδιάφορα ανέχεται την ανατροπή του Συνταγματικού μας Χάρτη, και την μεθόδευση του ολέθρου μας.

Αυτοί είμαστε, αυτοί μας αξίζουν.