H Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων

 

Για την Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.Χ. διαβάζω στον Συναξαριστή:

Την σύνοδο αυτήν, την συγκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος, τὸ εἰκοστὸ ἔτος τῆς βασιλείας του, καὶ εἶχε διάρκεια 3,5 χρόνια.

Σ' αυτήν συμμετείχαν σπουδαίοι Πατέρες, που διακρίθηκαν για την σοφία τους. Μερικές τέτοιες μορφὲς ήσαν ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Ἀλεξανδρείας, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Εὐστάθιος ὁ Ἀντιοχείας, ὁ Μακάριος ὁ Ἱεροσολύμων, ὁ Παφνούτιος, ὁ Σπυρίδων, ὁ Νικόλαος, κ.ἄ.

Ἡ ἕκτη κατὰ σειρὰ Κυριακὴ μετὰ τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἀφιερωμένη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας στὴν μνήμη τῶν 318 Ἁγίων Πατέρων, που καταδίκασαν, στην Α' Οικουμ.Σύνοδο, τὸν Ἄρειο καὶ τὸν Ἀρειανισμό.

Η Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος διατύπωσε τοὺς πρώτους ὅρους ὀρθοῦ Χριστιανικοῦ δόγματος καὶ ἰδιαίτερα τὰ σχετικά με το δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὡς ὁμοούσιον τῷ Θεῷ Πατρί και συνέταξε τὰ πρῶτα ἑπτὰ ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

Τὰ συμπεράσματα της συνόδου ὑπογράφηκαν ἀπὸ περισσότερους ἀπὸ 318, αλλά ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ἐπικράτησε γιὰ συμβολικοὺς λόγους, δεδομένου ότι οἱ ἐπίσκοποι ποὺ ἦταν παρόντες στὴ σύνοδο, συνοδεύονταν ἀπὸ κατώτερους κληρικοὺς, τῶν ὁποίων ὁ συνολικὸς ἀριθμὸς ἀνερχόταν στὸ τριπλάσιο ἢ τετραπλάσιο τῶν Ἐπισκόπων.

Μ' ετούτη τη Σύνοδο απαγορεύτηκε η γονυκλισία στὴ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς καὶ στὴν διάρκεια τῆς Πεντηκοστῆς (Κανὼν Κ).

Ἀπολυτίκιον τῶν Πατέρων. Ἦχος πλ. δ’.
Ὑπερδοξασμένος εἶ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ φωστῆρας ἐπὶ γῆς, τοὺς Πατέρας ἡμῶν θεμελιώσας, καὶ δι’ αὐτῶν, πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας, Πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα, τῇ Ἐκκλησίᾳ μίαν τὴν πίστιν ἐσφράγισαν· ἣ καὶ χιτῶνα φοροῦσα τῆς ἀληθείας, τὸν ὑφαντὸν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας, ὀρθοτομεῖ καὶ δοξάζει, τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον.

Μεγαλυνάριον.
Ὡς Υἱὸν καὶ Λόγον σε τοῦ Θεοῦ, Σύνοδος ἡ Πρώτη, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, ὀρθῶς σε κηρύττει, τὸν δι’ ἡμᾶς παθόντα, καὶ λύει τοῦ Ἀρείου, Σῶτερ τὸ φρύαγμα.