Μια καλοδεμένη γραβάτα σου δίνει στυλ. Κι εκείνος ο κόμπος, βρε παιδί μου, κάτι υποδηλώνει. Είναι σαν το «έρκος οδόντων»!
Το φράχτη, που εμποδίζει τις ανοησίες να ξεπορτίζουνε ανεξέλεγκτα. Παλιά ιστορία!
Σημειολογικά, να το πάρεις το πράγμα. Η καλοδεμένη γραβάτα υποδηλώνει ότι προηγήθηκε μια διαδικασία, μια φροντίδα, μια σκέψη. Δεν έγιναν όλα σε μια στιγμή, όπως-όπως, χωρίς καμμιά προηγούμενη σκέψη, γνώση, κρίση, απόφαση!
[Κατ' αρχήν, βεβαίως. Γιατί υπάρχει και το άλλο άκρο: Να κάθεσαι και να μελετάς πώς να δέσεις και ποιά γραβάτα να φορέσεις, ίσα-ίσα για να σε πάρουνε στα σοβαρά! Κανένα άκρο δεν είναι προτιμητέο. Η μέση, είναι πάντα η χρυσή οδός. Μεσότης ίσον αρετή].
Αυτό σημαίνει πως κι οι εκδηλώσεις, κι οι δηλώσεις μας, που αφορούν τον κόσμο και την κοινωνία, πρέπει να είναι ειδικά μελετημένες, να έχουμε πολύ καλή γνώση του αντικειμένου που πραγματευόμαστε και όλων των στοιχείων που το συνθέτουν.
Το χρέος μας αυτό, είναι τόσο πιο επιτακτικό, όσο η ευθύνη μας οφείλεται σε εξουσία και εμπιστοσύνη που μας ανατέθηκε, και μάλιστα μετά από υποσχέσεις που εμείς δώσαμε. Αλλιώς, μιλάμε για καταδολίευση ψήφου, και για εξαπάτηση ψηφοφόρων. Θα μου πείτε, συνηθισμένο πράγμα στην Ελλάδα! Θα σας πώ, δεν είναι το ίδιο τούτη τη φορά, γιατί οι νέοι, υποσχέθηκαν πως δεν θα κάνουν εκείνα που έκαναν οι προηγούμενοι!
Υπάρχει ο τύπος των πραγμάτων. Που πρέπει να τηρείται για την τάξη των πραγμάτων. Για φαντάσου, να πάς στην αστυνομία, και να βρεις έναν ξεκούμπωτο και ξεστηθιασμένο «αξιωματικό υπηρεσίας», που σε υποδέχεται στην είσοδο, και σου μιλάει μασώντας την τσίχλα του (γιατί είναι και «αντισυμβατικός»), κι εσύ να μην καταλαβαίνεις λέξη απ' ότι σου λέει!
Ή το άλλο, να πας στο νοσοκομείο, και να βρεις να γίνεται η εξέταση και η παρακολούθηση των ασθενών, από άτομα χωρίς την περιβολή που σηματοδοτεί και την ιδιότητα εξετάζοντος ως μέλους του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Μπορεί, άραγε, ένας ανθρωπος με σφυρίχτρα στις κεντρικές αρτηρίες και διασταυρώσεις της πρωτεύουσας να κάνει τον τροχονόμο, αν δεν είναι; Μπορεί κάποιος να κάνει τον Δικαστή σε ένα πεζοδρόμιο (λόγω που είναι άνοιξη και προτιμάει τον ήλιο και τα λουλούδια ή γιατί δεν του αρέσει να κλείνεται μέσα), ή αν δεν ικανοποιεί τα ουσιαστικά εχέγγυα του δικαιοδοτείν;
Μπορεί ο πρόεδρος της δημοκρατίας να υποδέχεται με σαγιονάρες και σορτσάκι (λόγω καύσωνα!) τους ομολόγους του των άλλων χωρών;
Νομίζω πως παρατράβηξε η ελευθεριότητα στο ντύσιμο, κι έγινε πια φετίχ το χύμα. Η έλλειψη της γραβάτας, συνιστά -ολοφάνερα πια- έλλειψη συνεκτικής και δομημένης πρότασης, έλλειψη δέσμευσης, έλλειψη αποτελεσματικότητας, έλειψη πλάνου, μελέτης και προετοιμασίας, έλλειψη αξιών πολιτικής και διακυβέρνησης και έλλειψη στοιχειώδους ευσυνειδησίας και συνέπειας προς τα προεκλογικώς υπεσχημένα! Εξακολουθούμε να είμαστε επαναστάτες από κεκτημένη επαναστατική ταχύτητα.
Κι ο «γόρδιος κόμπος» της ανύπαρκτης γραβάτας, τώρα το ξέρουμε καλά, δεν συνιστά το απόλυτο δείγμα της ανυπόταχτης σκέψης και της δυναμικής δράσης, αλλά την πλήρη και αναπόδραστη απόδειξη ονειροφαντασιάς και ασυναρτησίας. Γιατί, πάντα κάτω από ένα -ακόμη και ενδυματολογικό- ύφος, λανθάνει ένα αντίστοιχο ήθος. Και, δυστυχώς, αυτό επαληθεύτηκε πλήρως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου