Με τα μάτια ενός παιδιού: Πώς να μας βλέπουν τ' αστέρια...

Σαν φωτεινό ποτάμι
την αγάπη μας
και σαν μεγάλες
πόλεις τις καρδιές μας
που λάμπουν
με τα φώτα τα μεγάλα τους
για να μην κρύψουν τις χαρές μας

Σαν νά 'ναστε μικρές κουκίδες φώς

αν η καρδιά μας
ανοιχτή 'ναι και φιλόξενη

Μα σαν κλειστή 'ναι
και στενόχωρη
φαινόμαστε μια τρύπα μαύρη
με στόμα μόνο για να τρώει
και για να χάσκει σαν σκοτάδι

έτσι θαρρούν τ' αστέρια
την στεγνή καρδιά
που κανενός δεν δίνει χάδι.




Σημείωση:
Aφιερωμένο στα μικρά μου
τα μικρο-ανηψάκια
και σε και ψυχές
 που
νοσταλγούνε κάτι βραδιές, στην ποδιά της μαμάς
όταν βλέπαν και ρωτούσαν τ' αστέρια
για τον κόσμο