Σε τούτη τη χώρα όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτικοί πάσχουν να μας πείσουν ότι είναι άμωμοι. Oτι είναι εκείνοι που θα κάνουν τα πράγματα καλά, αφού όλοι οι προηγούμενοι, εκτός που ήταν αμφιβόλου ηθικής, ήταν και αναμφίβολης αναποτελεσματικότητας! Κι επί πλέον, κάθε καινούργιος, σαν ένας νέος σωσίας, θα εξοβελίσει όλους τους προηγούμενος, ως άχρηστους!
Έτσι άρχισε κι η τελευταία κυβερνητική περίοδος. Με τη διακήρυξη της νομιμότητας και της ηθικότητάς της. Μας είχανε ειπεί οι προηγούμενοι ότι το να ενεργείς στις παρυφές του νόμου δεν έχει ψόγο. Μας είχανε ειπεί και το άλλο για το δωράκι στον εαυτό τους, μας το είπανε και με την ηθική της νομιμότητας.
Τό 'χαν ακούσει τούτο το παράδοξο οι κυβερνητικοί, και βαλθήκανε -άμα γίναν εξουσία- να κάνουνε χρήση, της παλιάς και συνηθισμένης μεθόδου. Έτσι, έγινε η αρχή.
Η έλλειψη ήθους και αρετής είναι λεπτό πράγμα. Δεν αίρεται η έλλειψη, ούτε αποκαθίσταται η τρώσις της ηθικής, επειδή κάποιος φωνάζει.
Η αρετή του προσώπου δεν φρουρείται από τρίτους, αλλά διαφυλάσσεται από τον φορέα της. Ούτε φυλακίζεται, γιατί η αρετή είναι ελευθεριότης της ψυχής.
Δεν διακηρύσσεται γιατί είναι ταπεινή και αποφεύγει την αγορά. Δεν καταδιώκεται, γιατί υποτάσσεται εκουσίως στο χρέος της.
Η προσωπικότητα με ήθος προκαλεί και προσελκύει το σεβασμό, ακόμη και στο λάθος της από αμέλεια.
Αντίθετα, ο πολιτικός που κάνει τον ανήξερο για το στραβοπάτημά του, αυτός προκαλεί τη χλεύη και την ειρωνία, πολύ περισσότερο σαν προσπαθεί να επιβάλει μέτρα και θυσίες που ο ίδιος προσπάθησε να αποφύγει.
Γιατί η νομιμότητα δεν είναι πάντα ηθική. Είναι επιβεβλημένο κατώφλι ανοχής.
Το ηθικό πλεονέκτημα δεν μπορεί να είναι ρήση κενή περιεχομένου, γιατί τότε είναι βόμβα στα θεμέλια της εμπιστοσύνης, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στην ηγεσία και στο λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου