Καθώς φτάνεις στο σπίτι που γεννήθηκες, κι ο κάματος του ταξιδιού και της ημέρας χαλαρώνει τους ρυθμούς σου, σ' εκείνο το σπίτι νιώθεις πως η γαλήνη σε περιμένει και θρόνος είναι η ζεστή αγκαλιά.
Οι γονείς και οι συνοδοιπόροι μας, τ'αδέρφια μας, θα είναι πάντα εκεί. Μέσα από τις μνήμες μας, μέσα από την αγάπη μας και την αναζήτησή μας. Μεγάλη η χαρά μας κάθε που ανταμώνουμε, και δύσκολος κάθε φορά ο αποχωρισμός μας.
Μα τούτα τα συναισθήματα κι οι μνήμες, άσβεστα μένουν, γιατί η καρδιά μας τα κρατά ζωντανά, και για πάντα θα πάλλεται μαζί τους.
Σαν σκεφτούμε τις μνήμες που γενήσαμε εμείς, με τα έργα, την αγάπη και την στοργή μας, στις καρδιές των αγαπημένων μας, έχουμε τον καιρό να τους δώσουμε τη χαρά, οι μνήμες τους να είναι σημαντικές γι' αυτούς.
Κι ετούτες θα είναι η αγάπη μας κι η ζωή μας μαζί τους, η αγκαλιά μας, που κράτησε τις μικρές ψυχούλες που ήρθανε και γεμίσανε την ζωή μας με τις ανάγκες τους, και οι δυνάμεις μας που για χάρη τους μεγαλώσανε, θεριέψανε τόσο που αλλοίωσαν τον μικρό κι άπειρο εαυτό μας, και τον έκαναν ικανό, υπεύθυνο και σπουδαίο. Και τούτο φαίνεται από όλα τα καλά που οι δικοί μας μπορούνε και θέλουνε. Κι ακόμα φαίνεται από κείνα τα μικρά, συνεχόμενα, δόκιμα κι αδόκιμα που κάνουνε και μας πειράζουνε και μας κουραζουνε. Γιατί άμα, μας ήταν αδιάφοροι, τίποτα δεν θα μας πείραζε. Και γιατί άμα, τους αγαπάμε, όσο και να μας κουράζουνε, αυτό είναι η ζωή μας, μαζί. Είναι ο συντροφεμένος δρόμος, είναι κι οι καταθέσεις μας σε αλληλέγγυο λογαριασμό αγάπης και μέριμνας.
Η μέριμνα στους κόλπους της φωλιάς μας, δεν αξιολογείται πάντα ως η καλλίστη, αλλ' ως η διαρκής. Η αδιάπτωτος. Η συμφυής με τη ζωή και την καρδιά μας. Γιατί η τελειότης της μέριμνας, αρμόζει στο Θεό, κι η ματαιότης του θελήματος αρμόζει στον άνθρωπο.
Η ανθρώπινη πορεία, η αλληλεπίδραση με τους αγαπημένους μας, η προσωπική και ψυχική παντοτινή σχέση, χτίζεται στα μικρά και τα μεγάλα όνειρα, στους μικρούς και τους μεγάλους στόχους. Χτίζεται στην κουραστική μας καθημερινότητα και στην αναζήτησή της όταν μας λείψει. Χτίζεται στην καθημερινότητα της παρουσίας, την οικείωση και την εγγύτητα.
Γιατ' είναι σίγουρο, πως για όλους μας θά 'ρθει η μέρα που κάτι πολύτιμο θα μας λείψει, θα τ'αποζητήσουμε και θα το βρούμε στη μνήμη μας. Ή θα μας βρούνε στη μνήμη τους. Κακό πράγμα η καρδιά να είναι ένα άδειο κουτί.
Η μνήμη σώζει εκείνα που έκαναν οι αγαπημένοι μας για μάς, εκείνα που δεν ξέχασαν, ακόμη κι αποκαμωμένοι να μας δώσουν, να μας προσφέρουν και να μας αναπαύσουν. Σώζει και την ευγνωμοσύνη μας, και αποδίδει την νοσταλγία μας. Η μνήμη των έργων και της παρουσίας μας, μας δίνει λόγους να γίνουμε καλύτεροι, ευγενέστεροι και στοργικώτεροι. Να γίνουμε άξιοι μνήμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου