Διάβασα για το θεατρικό "ο χορός του θανάτου". Παίζουν μεγάλοι καλλιτέχνες! Μεγάλος κι ο Θεατρικός συγγραφέας. Μεγάλο και το θέμα: η συζυγική σχέση ως μέτωπο ενός πολέμου, και οι συνέπειες της στέρησης της "προσωπικής ελευθερίας".
Αλοίμονο όταν μέσα στις διάφορες σχέσεις μας συζητάμε μόνο για την προσωπική μας ελευθερία!
Οι σχέσεις είναι εκχώρηση μέρους της προσωπικής μας ελευθερίας, για την ολοκλήρωσή μας ως προσώπων.
Η προσωπική μας ελευθερία, όταν σκεφτόμαστε κι επιδιώκουμε "όλα για τον εαυτό μας, όλα για το άτομό μας!" είναι το εργαλείο για την απομόνωσή μας, αν εμείς τσιγκουνευόμαστε να δώσουμε.
Στο χορό του θανάτου, ο καθένας μας μπαίνει, άθελά του ή ηθελημένα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να καταλάβει ότι πρέπει να βγεί από αυτόν τον χορό, χωρίς νεκρούς, αλλά με γιατρεμένους.
Πώς θα σταματήσει ο "φαύλος κύκλος"; Ερώτημα που τίθεται σε όλους. Η απάντηση, ή η μη απάντησή του, είναι η προσωπική πορεία του καθενός μας. Ο φαύλος κύκλος δεν γίνεται να σπάσει χωρίς να σταθούμε ως άνθρωποι που γνωρίζουμε τη φθαρτότητα, τη μοναξιά, τη δυσκολία και την ανάγκη που έχουμε όλοι μας. Πρέπει, λοιπόν, να βρούμε το δρόμο, τον τρόπο δηλαδή, την μεγαλοψυχία και την αγάπη για να συναντήσουμε τον άλλο στον κοινό αγώνα. Να περιχωρήσουμε την αδυναμία του, και να καλύψουμε τις ανάγκες του. Να τον γιατρέψουμε, να τον συντροφέψουμε.
Η αρχή είναι πάντα μια μητρική αγκαλιά. Αυτή η αγκαλιά είναι που κάνει την ανθρώπινη ψυχή να λουλουδίζει. Είναι φυσικό, ο ψυχικά αναπαυμένος να νιώσει ευγνωμοσύνη, και ν' ακτινοβολεί από τη χαρά του και την ευγνωμοσύνη του. Τώρα πια, ξέρει. Μόνο η αγάπη, μπορεί να σταματήσει το χορό του θανάτου.
Αυξέντιος Καλαγκός: Παιδο-καρδιοχειρουργός. Μια οικουμενική καρδιά, που στα χέρια του κρατάει χιλιάδες άλλες καρδιές, θεραπευμένες, από την αγάπη του στον άνθρωπο, κι από τη συναίσθηση του δικού του χρέους προς τον άνθρωπο. Ό,τι και να πούμε γι' αυτόν θα είναι λίγο. Δείτε τον σπουδαίο άνθρωπο, τον σπουδαίο γιατρό, τον σπουδαίο Έλληνα εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου