Ο έρωτας κι ο θάνατος

 

Μια μονάχα φορά ερωτεύεσαι,
για ζωή και για θάνατο!
μια και μόνο φορά!
για να ζήσεις!

Αυτός είναι για μένα ο ρόλος του έρωτα στη ζωή του ανθρώπου: ώθηση για δημιουργία, γι' αυτό ο άνθρωπος νιώθει τόσο «αθάνατος» όταν είναι ερωτευμένος και τόσο έτοιμος για θάνατο όταν νιώθει πως έχει ζήσει το απόλυτο του έρωτα. Αυτό είναι η σφραγίδα του έρωτα. Και είναι ανεξίτηλη. Δεν μπορείς να ερωτεύεσαι καθε μέρα κι άλλο πρόσωπο. Αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα, και δεν αξίζει να γίνεται κάθε μέρα.

Απλώς Δεν Γίνεται.

Είναι σαν τη μαρμελάδα: είναι υπέροχη, αλλά η πολλή σε σκοτώνει.
Είναι σαν την ελευθερία, που όταν την έχεις αποκτήσει με αγώνες, τη φυλάς σαν θησαυρό, κι είναι λόγος να επαναστατείς στην κατάργησή της. Αλλά όταν την έχεις δεδομένη και ανεξέλεγκτη πεθαίνεις από πλήξη. Και διαρκώς θέλεις άλλα...

Ο απόλυτος έρωτας, ως βίωμα, αλλάζει τον άνθρωπο: του γίνεται modus vivendi, και δεν έχεις πια γι' αντικείμενο του έρωτά σου, ένα μονάχα πρόσωπο. Η αίσθηση μετουσιώνεται σε μνήμη και ικανότητα «πνευματικής και ψυχικής αθανασίας» και δημιουργικής πνοής. Κι όλα αυτά, θέλεις να τα διατηρήσεις και να τα διαφυλάξεις, γιατί αξίζουν κάθε κόπο και κάθε" θυσία" του στιγμιαίου θέλω σου.

Και γιατί πια -από εκεί και μετά- ερωτικά δρας, ζείς, αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, και «περιποιείσαι» τη δημιουργική πνοή, χαρίζοντάς της τη δική σου βοήθεια, τον δικό σου "τρόπο", για να εξακολουθήσει να τρέφει τον κόσμο και σένα τον ίδιο.

Ο έρωτας σε αλλάζει και σε μαθαίνει να ζεις και να δημιουργείς, άλλιώς δεν έζησες ποτέ κανένα έρωτα.

Έρωτας είναι ο τρόπος να βλέπεις και να χαίρεσαι τη ζωή, γνωρίζοντας τα όριά της (ετούτο είναι το πρώτο μας «μάθημα» στην ξενητεία).

Ερωτας είναι η αγάπη του Χριστού. Ερωτας είναι η προστασία του Δημιουργού για τα πλάσματά του: «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον,  ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».

Έρωτας είναι να δέχεσαι άνευ όρων τη δωρεά, και να ευχαριστείς για την τιμή να τη λάβεις! Τί κοσμογονία αν αξιωθούμε όλοι να να γίνουμε ευγνώμονες και δωρητές χαράς!