Η 28η Οκτωβρίου σε τρεις γραμμές!

Όλη η 28η Οκτωβρίου σε τρεις γραμμές: Επιστολή πατέρα προς το στρατιώτη γιό του!!!

Μια επιστολή ενός πατέρα προς τον γιό του που πολεμούσε στο μέτωπο στις 25 Νοεμβρίου 1940, δείχνει το αστείρευτο πάθος των Ελλήνων να πολεμήσουν για την Πατρίδα μέχρι "τελευταίας ρανίδος". Οι Έλληνες Στρατιώτες, για άλλη μια φορά στην Ιστορία, έπεσαν "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι"

Είναι μια επιστολή-απάντηση στον γιό του που του ζητά σε ποια διεύθυνση να στείλει γράμμα στον αδελφό του που πολεμούσε κι αυτός σε άλλο σημείο του μετώπου.

Η απάντηση συγκλονιστική:

"Παιδί μου μου ζητάς τη διεύθυνση του αδελφού σου.
Σου τη γράφω ”Πάνθεον Ηρώων”. Σφίξε την καρδιά σου.
Σε φιλώ
Ο πατέρας σου"

Πηγή

Μια τέτοια μέρα, ας προσευχηθούμε, για όσους αφιερώθηκαν στην Πατρίδα, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας για τη θυσία τους, κι ας ζητήσουμε από τον Παντοδύναμο Κύριο, όπως «τας ψυχάς των ευκλεώς αγωνισαμένων και ηρωϊκώς πεσόντων εν τη χορεία των εκλεκτών του κατατάξη» και παρηγορήσει εκείνους που τους έλαχε μια τέτοια απώλεια.

«Τούτων γαρ τα πνεύματα ως νέφος ημίν περίκεινται και των οστέων αυτών οι τύμβοι τα όρια της πατρίδος γής φυλάττουσι, τα δε αυτών τίμια αίματα της ελευθερίας ημών το δένδρον αρδεύουσιν.

Ώσπερ εν τη γή την φάλαγγα των επιλέκτων απετέλεσαν, ούτω και εν τω ουρανώ στρατιά αγίων συγκροτήσωσαν.

Και ώσπερ παρ' ανθρώποις τίμιοι γεγόνασιν, ούτω και παρά σοί, τώ Θεώ άγιοι έστωσαν.

Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσαντο και τον δρόμον οι γενναίοι αθληταί νικηφόρως ετέλεσαν, απόδος ουν αυτοίς, ο δίκαιος Κριτής, τον της δικαιοσύνης στέφανον.

Ημίν δε τοις τω εκείνων θανάτω ελεύθεροις νύν ζώσι, παράσχου, ο Θεός, αεί μνημονεύειν της υπερόχου αυτών θυσίας και αναθεωρούντας την έκβασιν αυτών της αναστροφής, μιμείσθαι την ανδρείαν..... ».
Σημείωση:
Ετούτη τη δέηση υπέρ των εν πολέμω πεσόντων, τη θυμάμαι ακαταλαβίστικη, σαν μικρό παιδάκι, εκεί κάτω από τη Σημαία του σχολειού, τη μέρα της Γιορτής και της μνήμης της θυσίας.

Μα τώρα που μεγάλωσα και έχω πολλές αγαπημένες ψυχές, χαμένες, άλλες στη ζωή κι άλλες στον πόλεμο, νιώθω πως είναι ζωή να τις θυμάσαι, κι είναι διδαχή ο λόγος της απώλειάς τους.

Όμως πάνω από όλα, θαρρώ πως για 'κείνους που μένουν μετά από μια τέτοια θυσία, όπως αυτή που γιορτάζουμε σήμερα, η ζωή συνεχίζεται, μονάχα σαν η μνήμη της θυσίας είναι ζωντανή. Γιατί η ζωή δεν είναι δύναμη που την αποκτάμε επειδή το θέλουμε, αλλά είναι δωρεά και οφείλουμε να την τιμούμε.

Αυτό λέει με άλλα λόγια κι η παραπάνω ευχή και προσευχή για τους πεσόντες. Λέει «πως οι σκέψεις κι οι ψυχές τους σαν νέφη μας περιβάλλουν και οι τύμβοι από τα λείψανά τους έγιναν φράχτες των συνόρων της πατρίδας μας. Λέει πως τα αίματά τους ποτίζουν το δέντρο της λευτεριάς μας. Κι ακόμη -ευγνωμόνως ζητείται- όπως σε τούτη εδώ τη ζωή υπήρξαν σπουδαίοι, έτσι και στον ουρανό ως άγιοι να καταμετρηθούν. Κι όπως για όλους εμάς προσέφεραν τη ζωή τους, γι' αυτό ακριβώς και ενώπιον του Θεού, να κριθούν: γιατί προσέφεραν εαυτούς θυσίαν.

Έδωσαν τον αγώνα που τους ζητήθηκε, και σαν σαν γενναίοι αθλητές νικηφόρα τον έφεραν σε πέρας, γι' αυτό αξίζουν -Κύριε, να τους δώσεις- τον στέφανο της δικαιοσύνης.

Κι εμάς Κύριε, που σήμερα ελεύθεροι ζούμε χάρη στον δικό τους το θάνατο, κάνε να μην βρεθούμε αγνώμονες, αλλά να μνημονεύουμε τη ανιδιοτελή τους θυσία και υπερβαίνοντας τους φόβους μας να μιμούμεθα την ανδρεία τους...»