(...) Τὴν ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία προωθοῦνταν τὸ μονοτονικό, ἐπικρατοῦσαν ἀπόψεις, ποὺ ἔφταναν ὣς καὶ τὴν πρόταση λογοκρισίας κατὰ τοῦ πολυτονικοῦ καὶ ὅσων ἐπέμεναν σὲ αὐτό! Ἔτσι, σὲ ἐρώτηση ποὺ ὑποβλήθηκε στὸν διευθυντὴ τοῦ Ἰνστιτούτου Νεοελληνικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Β. Φόρη, σὲ δημόσια συζήτηση στὴν Ἀθήνα τὸ 1979, ἐὰν ὁ λογοτέχνης ἢ οἱ κληρονόμοι τοῦ λογοτέχνη δὲν ἐπιτρέπουν νὰ τυπωθοῦν τὰ κείμενά τους μὲ τὸ μονοτονικὸ στὰ σχολεῖα, ἐκεῖνος ἀπάντησε:
«Κανονικὰ δὲν θὰ διδαχτοῦν αὐτὰ τὰ κείμενα ὅσο οἱ ἴδιοι οἱ λογοτέχνες ἢ οἱ κληρονόμοι τους ἐξαρτοῦν ἀπὸ τὶς δασεῖες καὶ τὶς περισπωμένες τὴν ἀξία τῶν πνευματικῶν τους προϊόντων» (Ἀπὸ ἄρθρο τοῦ Φόρη, στὴν ἐφ. «Ο ΧΡΟΝΟΣ» τῆς Κοζάνης, 1 καὶ 8 Ὀκτωβρίου 1984).
Τέτοιο ἦταν τὸ ἦθος τῆς «πρωτοπορίας», ποὺ κυριαρχοῦσε ἐκεῖνα τὰ χρόνια - καὶ κυριαρχεῖ παραλλαγμένη ἀκόμη. Τὸ ἀστεῖο τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὅτι οἱ μονοτονιστὲς παριστὰνουν τοὺς "διωκόμενους", ἐνῶ εἶναι τὸ κατεστημένο πλέον, καὶ ὅτι παριστάνουν τοὺς ἁγνοὺς δημοκράτες και πολέμιους τῶν "φασιστῶν" πολυτονιστῶν. Ποιὸς εἶναι ὁ δημοκράτης καὶ ποιὸς ὄχι, ποιὸς ζῆ ἀκόμη στὸ 1950 καὶ ποιὸς σήμερα, εἶναι προφανές.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου