(...) «Μὰ τὸ πολυτονικὸ εἶναι οἰκονομικᾶ ἐπιβαρυντικό», θὰ ποῦν ἄλλοι.
Ἡ γλώσσα μας δὲν εἶναι μπακαλοτέφτερο νὰ τὴν καταστρέφουμε, ἐπειδὴ μὲ τὸ μονοτονικὸ θὰ γλιτώσουν κάποια ἑκατομμύρια τὸ χρόνο οἱ ἰδιοκτῆτες ἐφημερίδων καὶ οἱ ἐκδότες βιβλίων.
Αὐτοὶ καὶ οἱ ἑταιρεῖες ὑπολογιστῶν ἦταν ποὺ ὑποστήριξαν τὸ μονοτονικό. Οἱ ἐκδότες και οι ἰδιοκτῆτες, διότι θὰ εξοικονομούσαν, χρησιμοποιῶντας λιγότερο μελάνι, καὶ οἱ ἑταιρεῖες ὑπολογιστῶν, διότι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ δὲν εἶχαν ἀναπτύξει ἀκόμη προγράμματα πολυτονικῶν ἐπεξεργαστῶν κειμένου καὶ συνεπῶς δὲ θὰ μποροῦσαν νὰ πουλήσουν τὰ προγράμματά τους στοὺς Ἕλληνες. «Γιὰ τὰ φράγκα» λοιπὸν καταστρέψαμε τὴ γλώσσα μας. Τώρα ὅμως ὑπάρχουν προγράμματα πολυτονικὰ καὶ δὲν ὑπάρχει ἡ δικαιολογία ποὺ ὑπῆρχε τὴ δεκαετία τοῦ ’80.
Ὅτι ἡ ἀντιπολυτονικὴ μανία τῶν μονοτονιστῶν εἶναι περίεργη, ἀπατεωνίστικη καὶ ὑποκριτικὴ φαίνεται ἀμέσως ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις τους ἐναντίον τοῦ ἀτονικοῦ συστήματος ποὺ γιὰ περισσότερη «κονόμα» χρησιμοποιοῦν οἱ ἀγράμματοι τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν: εἶναι ἀνύπαρκτες.
Κάνουν τὴν πάπια, ὅταν παρουσιάζονται τὰ φαινόμενα τοῦ ἀτονικοῦ στὸν γραπτὸ λόγο.
Εἶναι προφανὲς γιατί τὴν κάνουν: διότι ἡ ἐμφάνιση, σὲ σημαντικὴ ποσότητα, ἀτονικῶν κειμένων στὴν τηλεόραση ἢ ἀλλοῦ ἀποδεικνύει ὅτι οἱ "ἀνυπόστατες φοβίες τῶν γλωσσαμυντόρων", πὼς τὸ μονοτονικὸ θὰ φέρει (ὡς συνειρμὸ τουλάχιστον) τὸ ἀτονικό, τὴ φωνητικὴ καὶ τέλος τὴ λατινικὴ γραφή, δὲν εἶναι ἀνυπόστατες - τουλάχιστον τόσο ἀνυπόστατες, ὥστε νὰ μὴν προβάλλονται ἀπὸ τηλεοπτικοὺς (καὶ τοὺς κρατικοὺς) σταθμοὺς καὶ ἀπὸ διάφορους συγγραφεῖς.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου