Πολυτονικό εναντίον μονοτονικού. Ένας «κήπος» με επιχειρήματα, αντεπιχειρήματα και...μονοτονικές μικρότητες! (I)

Σε τούτη την ενότητα ἐξετάζονται ὁρισμένα ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν μονοτονιστῶν.

1. «Τὸ πολυτονικὸ εἶναι συντηρητικό».

Γιατί τότε μὲ πολυτονικὸ ἔγγραφαν ἀριστεροὶ ὅπως ὁ Καστοριάδης, ὁ Βρεττάκος, ἡ Ζωγράφου καὶ ὁ Ρίτσος, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ μονοτονικοῦ; Γιατί οἱ τρεῖς πρώτοι ἐναντιώθηκαν δημόσια στὸ μονοτονικό, ἂν καὶ Ἀριστεροί; Ἡ ἀπάντηση εἶναι μία: οἱ μονοτονιστὲς εἶναι συκοφάντες, γιατὶ, ἐνῶ ἡ πραγματικότητα δείχνει τὸ ἀντίθετο, ἰσχυρίζονται ὅτι ὅσοι ζητοῦν τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ μονοτονικοῦ εἶναι εἴτε (ἀκρο)δεξιοὶ εἴτε κατὰ βάθος ὁπαδοὶ τῆς καθαρεύουσας, τὴν ὁποία μὴ μπορῶντας δημόσια νὰ ὑπερασπιστοῦν, τάσσονται ὑπὲρ τοῦ πολυτονικοῦ, στὴν πραγματικότητα μὲ σκοπὸ ἀπώτερο νὰ ἐπανέλθει ἡ καθαρεύουσα. Τοὺς συμφέρει νὰ τσουβαλιάζουν τοὺς πολυτονιστὲς καθαρευουσιάνους μὲ τοὺς δημοτικιστὲς πολυτονιστές.

Η προσπάθεια νὰ ἐμφανιστεῖ τὸ μονοτονικὸ ὡς ἡ ἀναπόφευκτη ἢ λογικὴ συνέχεια τῆς δημοτικῆς καὶ τῆς μεταρρύθμισης του 1976 εἶναι συνεπῶς ἀβάσιμη. Οἱ δημοτικιστὲς ποιητὲς καὶ λογοτέχνες τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ καὶ τοῦ τέλους τοῦ 19ου αἰ. δὲν ὑποστήριζαν τὸ μονοτονικό, ἀλλὰ ἔγραφαν τὴ δημοτικὴ στὸ πολυτονικό.

Τὸ μονοτονικὸ καὶ τὸ πολυτονικὸ εἶναι τονικὰ συστήματα, ενώ ἡ καθαρεύουσα κι ἡ δημοτικὴ είναι μορφὲς τῆς ἑλληνικῆς. Τὸ ἀντίθετο τοῦ πολυτονικοῦ δὲν εἶναι ἡ δημοτική, λοιπόν (ἀφοῦ δημοτικιστὲς ἔγραφαν καὶ γράφουν στὸ πολυτονικό), ἀλλὰ τὸ μονοτονικό. Ἀγνοοῦν ἠθελημένα ἐπιπλέον ὅσοι προσδίδουν στὴν δημοτικὴ τῆς Μεταπολίτευσης (καὶ τῆς Δημοκρατίας) ἀντιπολυτονικὸ χαρακτήρα ὅτι πρὶν τὸ 1982 ὁ Ριζοσπάστης καὶ ἡ Αὐγὴ τυπώνονταν μὲ πολυτονικὸ καὶ ὄχι μὲ μονοτονικό.

Φυσικὰ οἱ συκοφάντες μονοτονιστὲς δὲν πρόκειται νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ παραμύθι τους "πολυτονικό = καθαρεύουσα" (ὅλοι τὸ ἴδιο ἀκριβῶς λὲν... ἴσως ἔχουν κοινὸ ἰνστρούχτορα καὶ βγαίνουν ὅλοι φτυστοί), διότι ἡ παραδοχὴ ἐκ μέρους τους τῆς ἀβασιμότητάς του θὰ κονιορτοποιοῦσε ἕνα κλασσικὸ ἐπιχείρημά τους, ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ δημοκράτες, οἱ φιλολαϊκοί.

Ὅτι μετὰ τὴν καθιέρωση τῆς δημοτικῆς καθιερώθηκε τὸ μονοτονικό, εἶναι ἕνα ἐπιχείρημα ἐκ τῶν ὑστέρων: δὲν ἀποδεικνύει τὴν ἐσωτερικὴ διασύνδεση δημοτικῆς καὶ μονοτονικοῦ οὔτε ἀποδεικνύει ὅτι ἅπαξ καὶ καθιερώθηκε ἡ δημοτική, τὸ μονοτονικὸ ἦταν πρὸ τῶν θυρῶν ἢ (ἀκόμη πιὸ μεταφυσικὴ ἀντίληψη) ἀναπόφευκτο.

Πηγή