Υπάρχουν άνθρωποι που η γνώση κι η δύναμη του λόγου τους, τρυπάει τα σκοτάδια.Ένας από αυτούς είναι και ο Γιώργος Κεντρωτής. Εδώ θα αναφερθούμε σε ένα άρθρο του σχετικά με τη νομοθετική ρύθμιση του μονοτονικού, πράγμα που αποτελεί το αντικείμενό μας, τούτες τις μέρες. Το άρθιρο του επιγράφεται «Το μονοτονικό σύστημα στην υπηρεσία του πολυεθνικού κεφαλαίου», (κι εύκολα ανιχνεύεται στο διαδίκτυο με αυτόν τον τίπλο).
Ο Κεντρωτής, βλέπει τη γλώσσα σκαρί, για να διασχίζει τις θάλασσες της σκέψης. Σήμερα, είναι σκαρί κουρσεμένο, που σκίσαν τα πανιά του, πειρατές.
Ο Γιώργος Κεντρωτής έχει ειπεί για την «γλωσσική μεταρρύθμιση» του 1982:
«Το μονοτονικό σύστημα επιβλήθηκε με νόμο του κράτους· δεν ήταν αποτέλεσμα εξελίξεως στη γλώσσα, ουδέποτε κατέστη «χρήση».
Το ψευδεπιχείρημα, που επιστρατεύθηκε για την αναγκαστική εφαρμογή του, συνίστατο όλο και όλο στην (υποτιθέμενη) δυσκολία που αντιμετώπιζαν οι μαθητές, ιδίως της στοιχειώδους εκπαίδευσης στο να μάθουν τους κανόνες τονισμού. Συνοδεύθηκε δε από τον σφαγιασμό της ιστορικής ορθογραφίας, πράξη που θεμελιώθηκε στο εντελώς αντεπιστημονικό επιχείρημα της «απλοποίησης».
Όλα αυτά (τα ολίγα) τα επίστευσαν πλείστοι όσοι αφελείς, που δεν είδαν και δεν εννόησαν τον ένα και μοναδικό λόγο του συντελεσθέντος εγκλήματος. Ευχαριστούνταν, μάλιστα, που τα παιδιά δεν θα έσπαζαν πλέον τα κεφάλια τους με τους κανόνες τονισμού.
Προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου στον εκδοτικό τομέα με την «εξοικονόμηση» εργατοωρών σφαγιάστηκε η ελληνική ορθρογραφία. Οι τόνοι και τα πνεύματα χαρακτηρίστηκαν (και μάλιστα από συντηρητικούς πολιτικούς, που έδρασαν αντιθέτως των πολιτικοκοινωνικών επιλογών τους) ως «ιδεογράμματα» και ως «περιττά μπιχλιμπίδια».
Από τον λαϊκιστικό λόγο των επινοητών του μονοτονικού παρασύρθηκε και η –θεωρητικώς οφείλουσα να αγρυπνά– Αριστερά, καθιστάμενη ταυτόχρονα και «ουραγός» και «πρωτοπορία» ενός συστήματος που λειτούργησε και εξακολουθεί να λειτουργεί υπέρ του Κεφαλαίου.
Διότι άλλο, φέρ’ ειπείν, από τη μιά μεριά το άτονο άλφα μαζί με το μονοτονούμενο άλφα, και άλλο από την άλλη μεριά το άλφα με οξεία, το άλφα με βαρεία, το άλφα με περισπωμένη, το άλφα με ψιλή, το άλφα με ψιλή και με οξεία ή βαρεία ή περισπωμένη, το άλφα με δασεία και με οξεία ή βαρεία ή περισπωμένη, και όλα τα ανωτέρω με υπογεγραμμένη. Αν σε αυτή την ποικιλία προστεθούν και τα λοιπά φωνήεντα (όπου, βεβαίως, επιτρέπεται γραμματικώς) αλλά και τα κεφαλαία γράμματα, βλέπουμε ότι ο ορθός τονισμός των ελληνικών λέξεων αποτελούσε ανασχετικό παράγοντα στην «ταχύτητα» μεταφοράς των γλωσσικών μηνυμάτων.
Η απλοποίηση και του τονικού και του εν γένει ορθογραφικού συστήματος αποτέλεσε το δέλεαρ. Τα «πληκτρολόγια» των εκδοτών διέδωσαν αυτή την δήθεν φιλική προς τον χρήστη της ελληνικής ρύθμιση, κι έτσι βρέθηκαν δια μιας τα ελληνικά πάγγυμνα παντού στον γραπτό και στον ηλεκτρονικό τύπο χάριν της ωφελείας του κεφαλαίου. Λιγότερη δουλειά στη «στοιχειοθεσία», λιγότερη δουλειά στη «διόρθωση», λιγότερες οι απαιτήσεις, οι ίδιες ώρες εργασίας, μεγαλύτερο το κέρδος των κεφαλαιοκρατών. Τα βιβλία και οι εφημερίδες εκδίδονται πλέον «εύκολα».
Και εν μια νυκτί το μονοτονικό –χάριν της περαιτέρω απλοποιήσεως– μετατρέπεται σε ατονικό· και όταν μαζί με την εισβολή των ηλεκτρονικών υπολογιστών εμπεδώνεται και η κυριαρχία των πάσης φύσεως γραπτών μηνυμάτων τα μονοτονικά / ατονικά ελληνικά γίνονται πλέον φρικτά ελληνώδη, τουτέστιν γκρίκλις.
Η εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου είναι κατόπιν τούτων «λογική» και «αναπόδραστη» συνέπεια. Χάριν τίνος; Χάριν εκείνου που κερδοφορεί και από το τίποτα.
Χάριν εκείνου που τα θέλει όλα όμοια και μισεί τη διαφορά, διότι του τρώει «χρόνο» και, άρα, «χρήμα». Χάριν εκείνου, βεβαίως, που για τους λίγους «σαλούς» και «ξεροκέφαλους» φρόντισε να φτιαχτούν και πολυτονικά πληκτρολόγια, για να μη χάσει από πουθενά και από κανέναν. Χάριν εκείνου που τα παίρνει από όλους. Το όνομά του: πολυεθνικό κεφάλαιο.
Για άλλες ενδιαφέρουσες απόψεις του Κεντρωτή, εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου