Κατάργηση πολυτονικού συστήματος: Όπως κάθε κατεδάφιση, είναι μια επαναστατική πράξη. Είναι όμως και δημιουργία;

 

Στη  μάχη που δόθηκε κατά των τόνων, ο Υπουργός της Παιδείας, με την εισήγησή του, είπε ότι

• «Το μονοτονικό σύστημα είναι ένας τρόπος δραστικής απλοποίησης στο θέμα των τόνων και των πνευμάτων. 
•  Η ανάγκη για την καθιέρωση τού μονοτονικού προέκυψε πρωταρχικά από τη διαπίστωση ότι τα πνεύματα και οι τόνοι, χωρίς να εξυπηρετούν κάποια πραγματική γλωσσική απαίτηση, 
•  γίνονται αιτία καταταλαιπώρησης όσων γράφουν την Ελληνική, ιδιαίτερα των μαθητών, και τροχοπέδη στις προσπάθειές τους για κατάκτηση τής γλώσσας και για ουσιαστική μόρφωση. (...) 
• Η ουσία τής μεταρρύθμισης πράγματι βρίσκεται στο γεγονός, ότι μετά από δύο χιλιάδες χρόνια, με μια εξαίρεση παλαιότερα, τής εποχής τού Ελευθερίου Βενιζέλου, σε σχέση με τη δασεία, δεν έχει αποτολμηθεί μια τόσο δραστική μεταβολή και τονική απλοποίηση εις τα δεδομένα τού τονισμού... 

• Βεβαίως γνωρίζουμε αυτό το οποίο υποστήριξε ο κύριος Γλέζος, λέγοντας ότι ίσως το σωστότερο σύστημα θα ήταν το ατονικό. Δεν θα θελήσω να τοποθετηθώ πάνω σε αυτή τη θέση. 
• Θα ήθελα πάντως να υπογραμμίσω το ότι, αυτή η δραστική μεταβολή πάνω στην τονική σήμανση είναι πράγματι -όπως δέχονται πολλοί και όχι από αυτούς που εισάγουν την μεταρρύθμιση αυτή- είναι πράγματι εξ αιτίας και τής ιστορίας τής μεταβολής, μια επανάσταση στα χρονικά και γλωσσικά δεδομένα τής ελληνικής γλώσσας. 
• Δεν θα αναφερθώ ειδικότερα στα πλεονεκτήματα ή και τις αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις οι οποίες διατυπώνονται από τους όλο και λίγους "γλωσσαμύντορες" τής ήδη δεδομένης οπτικής αποτύπωσης τής νεοελληνικής γλώσσας. 
• Αλλά, πράγματι όσο περνάει ο καιρός, διαπιστώνεται, ότι όλο και λιγότεροι επιμένουν εις την αποτύπωση όπως την γνωρίζουμε και την έχουμε διδαχθεί εμείς οι παλαιότεροι.

• Και είναι γενικότερα αποδεκτή η αλήθεια ότι χωρίς μεταβολή εις την πολιτιστική και γλωσσική κληρονομιά, 
• μπορεί κανείς να προχωρήσει σε αυτήν την απλοποίηση την οποία εισάγει σήμερα η κυβέρνηση και κάνει δεκτή η Βουλή, 
• ακόμη και από της πλευράς των απόντων, όπως διετυπώθει τουλάχιστον από τους αρχηγούς και εκπροσώπους της, 
• και η οποία πραγματικά θα βελτιώσει σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επίπεδα τα συναφή, τα γλωσσικά δεδομένα, 
• χωρίς να βλάψει καθόλου την πολιτιστική και γλωσσική μας κληρονομιά
•  για την οποία βεβαίως η κυβέρνηση έχει πρώτιστο ενδιαφέρον".

..................................

Η παραπάνω εισήγηση, είναι τόσο επιφανειακή επί της ουσίας [γιατί είναι ολοσχερώς ψευδής, ασυνάρτητη και αυθαίρετη],  ώστε καταρρέει καθ'ολοκληρίαν, αυθωρεί και με την πρώτη ματιά,  όπως προκύπτει από το νοηματικό της περιεχόμενο, που παρατίθεται  σε  αυτοτελείς (φράση-φράση),  ενότητες, το οποίο σχολιάζεται στη συνέχεια.

Η μάχη δεν ήταν μεγάλη. Δόθηκε απροειδοποίητα, και τεχνηέντως χωρίς αντιρρήσεις και χωρίς αντιπάλλους. Και οι παριστάμενοι, ελάχιστοι "γλωσσαμύντορες" λιποτάκτησαν, συναινώντας δια της φυγής τους. Επικρατούντος μάλιστα σκότους βαθέος. Κανείς δεν είδε το έγκλημα εν τη τελέσει του. Μόνο οι αποδεχόμενοι το εγκληματικό αποτέλεσμα.

Αξιολογώντας την εισήγηση αυτή, σημειώνουμε ότι:

• Είναι βαρβαρισμός η δραστική απλοποίηση του να μην ξέρεις γιατί λές αφαίρεση και όχι απαίρεση.  Αυθαιρεσία και όχι αυταιρεσία.
• Και είναι αυθαιρεσία  να βαφτίζεις τη θέση του επιστημονικού σου αντιπάλου ανύπαρκτη και να διαγράφεις την ιστορία, επειδή σου δημιουργεί δυσκολίες...(Δεν σκοτώνουμε τη μάνα που στενοχωρεί με τις συμβουλές και τους περιορισμούς που βάζει στο παιδάκι της, ούτε σκοτώνουμε το γιατρό που μας ανοίγει το απόστημα...)
• Το αν οι τόνοι και τα πνεύματα εξυπηρετούν γλωσσική ανάγκη δεν μπορεί να το ορίζει ή να το καταργεί μια κυβέρνηση, με νόμο. Μια κυβέρνηση μπορεί μόνο να προστατεύει με νόμο την προσβολή της γλώσσας της έννομης τάξης/Χώρας που διαφεντεύει. Αυτό το ορίζουν εκείνοι που πλάθουν τη γλώσσα που τη δημιουργούν, τη γεννούν και τη δοξάζουν. Σε αυτούς ανήκει η γλώσσα. Όλοι οι άλλοι τη χρησιμοποιούν, όσο καλύτερη, ακριβέστερη, πλουσιότερη, δυνατότερη, ευρύτερη ή βαθύτερη γίνεται.
• Όποιος δυσκολεύεται να μάθει τη γλώσσα, θα γίνει επιμελέστερος και περισσότερο φιλόπονος. Οι δυσκολίες είναι κίνητρα για την όξυνση της σκέψης. Αυτό μαρτυρεί η ύπαρξη σήμερα γλωσσών με πολλύ περισσότερα γράμματα από τη δική μας. Αυτό μαρτυρεί κι η διατήρησή τους. Ενώ, λειψή θα μάθει την Ελληνική γλώσσα εκείνος που θα αποτραπεί από τη γνώση της παραγωγής λέξεων, αφού καταργούνται οι δομές στις οποίες εδράζεται η σύνθεσή τους. [Ανάμεσα στις δομές αυτές συγκαταρισθμούμε την δασεία, καθώς και τα πάθη των συμφώνων και των φωνηέντων].
• Ναι πράγματι: η ουσία αυτής της μεταρρύθμισης είναι το θράσος, είναι η αποκοτιά να καταστρέψεις μια συνεχή διαδρομή χιλιάδων χρόνων! Είναι το ασυγχώρητο διάβημα να κάψεις το σπίτι σου! Να κόψεις τη γλώσσα σου, να κάψεις το στόμα σου, να ευνουχιστείς, να εξορύξεις τα μάτια σου. 
• Και είναι μεγαλύτερο θράσος, που μαρτυράει ηλιθιότητα και βλακεία, ή δόλο, έχθρα και δολιοφθορά, όταν ισχυρίζεσαι -μετά από όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα- ότι αυτό είναι μια επαναναστατική μεταρρύθμιση!
• Αναντίρρητη η «σοφή» περί ατονίας πρόταση! Οποίον μαχητικόν φρόνημα! (Τώρα που κυριεύθηκε το φρούριο, χωρίς να μας πάρουνε είδηση, θέλεις και να ανοίξουμε παραπανίσιες κουβέντες;) Αλήθεια, αμφιβάλλει κανείς για την σκοπιμότητα με την οποία εισήχθη μες στα μεσάνυχτα, σαν παρονυχίδα, ένα τέτοιο σημαντικό νομοθέτημα;
• Πόσο ειρωνική ηχεί η περιφρόνηση των γλωσσαμυντόρων που όλο και λιγοστεύουν και των αντιρρήσεων που όλο και αραιώνουν!
• Πόσο προκλητική είναι η δήλωση που μαρτυρεί έλλειψη επιγνώσεως (μήπως, πράγματι δεν ξέρει τί λεει;)  του εισηγητή Υπουργού ότι  αυτή η μεταρρύθμιση [που διετάραξε τη συνέχεια της χρήσης γλώσσας σε βάθος αιώνων] δεν συνιστά επέμβαση στην πολιτιστική κληρονομιά μας
• και που, επί πλέον, εικάζει ότι σε τούτο  συμφωνούν εκ του ασφαλούς και οι απόντες βουλευτές (γιατί με την απουσία τους δεν διατυπώνουν αντιρρήσεις!) 
• καθώς κι ότι τώρα, με την ευκολία που παρέχεται, θα βελτιωθούν «σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επίπεδα τα συναφή, όλα τα γλωσσικά δεδομένα». Δηλαδή, πίστευε ο Υπουργός πως με μια νομοθετική ρύθμιση ήρθε το φώς, κι η λύση; Ο πλούτος και η άνεση; Ότι, όλοι θα μιλάνε πια σωστά τη γλώσσα, κι εύκολα θα τη μαθαίνουν; Πόσο ψέμμα αποδείχτηκε τούτο στο χρόνο που πέρασε!

Αυτή η μεταρρύθμιση, είναι πια γεγονός, πως έβλαψε, όχι μόνο την πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά έβλαψε και την εθνική μας ταυτότητα.

Κι όσο για το πρώτιστο ενδιαφέρον της κυβέρνησης [εκείνης και όσων άλλων ακολούθησαν}, γνωρίζουμε πως δεν ήταν ούτε η πολιτιστική μας, ούτε η γλωσσική μας κληρονομιά.

Περί άλλα τυρβάζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις: Περί την πολιτική τους επιβίωση, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, που θα το πληρώσει ο λαός και η προοπτική της Χώρας. Ακόμη και σήμερα!