Αποδημητικά πουλιά

Εδώ και δέκα χρόνια,
μια έρχεστε μια φεύγετε!

'Ερχεστε, μα ποτέ για να μείνετε
Ίσα-ίσα για να βαφτιστείτε στο φώς,

μ' αγαπημένους και φίλους  να σμίξετε
 στης γονικής αγκαλιάς την αγάπη να φωλιάσετε
σε φροντίδας νερά  να βουτήξετε
 κύματα υπερβολής να παλέψετε
 γονική στοργή να χορτάσετε
και να νιώστε ζεστή την πνοή μας
καθώς, στης ζωής τους ουρανούς,

 σας κόβει το πέταγμα!

Σαν έρχεστε, φρέσκες μας φέρνετε ιδέες,
και πριν να φύγετε πάλι,
εκσυγχρονίζετε τις λειτουργίες μας
και μας βάζετε στόχους καινούργιους!

Μας αναθέτετε κι εργασίες
ανανέωσης σκέψης και ζωής,
μήπως,
και μας κρατήσετε νέους και δημιουργικούς!

Θα σας ακούσω!
Θα είμαι εδώ μέχρι να ξανάρθετε,
Θα έχω κάνει όσα μου μάθατε!
κάθε φορά και πιο...μικρή,
σαν που εσείς μεγαλώνετε...

Αλλά κάθε που φεύγετε
η αγκαλιά μου ανοιχτή, αδειανή και μετέωρη
πάντα θα μένει
ώσπου νά 'ρθει καινούργια μια άνοιξη
τη φωλιά σας, το λίκνο, να βρείτε
Πασχαλιά, καλοκαίρι, για καταχείμωνο
ειναι η μέρα σα 'ρθείτε.