Το ερώτημα του δημοψηφίσματος της περασμένης Κυριακής δεν είχε, στην ουσία, κανένα νόημα από νομική σκοπιά, ούτε και καμμία νομική κανονικότητα. Δεν θα μπορούσε να έχει νόημα ούτε από την άποψη των οικονομικών εσόδων. 'Εξοδα δημιούργησε μόνο.
Το ερώτημα στο δημοψήφισμα, είχε μόνο πολιτικό νόημα. «Να δεχτούμε ό,τι μας λένε οι εταίροι μας; Να κάνουμε ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι πολιτικοί μας; Εδώ που είμαστε τί νομίζετε πως πρέπει να κάνουμε;»
Κι ο λαός, με μια μυριόστομη κραυγή, απάντησε:
«Αντισταθείτε! Δεν θέλουμε πολιτική σαν τις προηγούμενες, ατελέσφορές πολιτικές! Δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τις προηγούμενες πολιτικές!»
Οι 'Ελληνες δεν είναι αντιευρωπϊστές. Νιώθουμε την Ευρώπη, πραγματικά, από πνευματική σκοπιά, σπίτι μας, αν και ξέρουμε ότι πολλά πράγματα, οι άλλοι Ευρωπαίοι, τα βλέπουνε λίγο διαφορετικά. Ωστόσο, όλοι -κι εμείς, και αυτοί- καταλαβαίνουμε και ζούμε υπό ένα λίαν περεμφερές -τουλάχιστον- σύστημα αξιών, αιτίων και λογικής.
Σ' εμάς αρέσει και η θέα έξω από το παράθυρο. Πάντα όμως θέλουμε να γυρίζουμε στην εστία μας.
Οι άλλοι Ευρωπαίοι, σαν που αρέσκονται, ζούν στο απόρθητο φρούριο του παλατιού τους, μ' όλα κανονισμένα, προϋπολογισμούς, υπηρέτες, αξιωματούχους, στρατιώτες, συνεργάτες, εργάτες.
Οι τελευταίοι, βγαίνουν έξω από τα παλάτια τους για περιοδεία στον κόσμο, και για κατακτήσεις, ενώ εμείς βγαίνουμε για περιπλάνηση στον κόσμο. Δεν βγαίνουμε κονκισταδόρες, αλλά πλάνητες, ταξιδευτές. (Βγήκαμε αποικιστές), έμποροι, καραβοκύρηδες και τουρίστες.
Από τότε που οι Ευρωπαίοι οραματιστήκανε μια μεγάλη Ευρώπη, και συμφωνήσανε πολλές χώρες σε τούτο το όραμα, βάλανε κάποιους κανόνες για να συνεννοούνται. Μαζί τους κι εμείς.
Αργότερα αποφασίσανε και την οικονομική τους ένωση. Και βάλανε αντίστοιχους κανόνες. Μαζί τους, πάλι, κι εμείς.
Εμείς, εδώ, όχι μόνο στην καθημερινή μας ατομική ζωή, αλλά και στην πολιτική μας ζωή, δεν πάμε πάντα με τον κανόνα. Δυστυχώς. Και γι' αυτό ακριβώς, έχουμε κάνει -κατά την ιστορική μας διαδρομή- πολλά λάθη.
Και καλά, να μην πηγαίνουμε πάντα με τον διαδικαστικό κανόνα. Αλλά σε μια ένωση, τα μέλη δεν θα πρέπει να παραβιάζουν τον κανόνα δεοντολογίας και ηθικής. Και τούτο είναι ζητούμενο να το κάνουμε πάντα, για τον διπλανό μας και για την ένωση. Να τηρούμε τον κανόνα. Αυτό πρέπει να το κάνουν όλοι, για τη χώρα τους, την ένωση και τους συμπολίτες τους.
Ετούτοι οι κανόνες, μας δυσκολεύουνε, γιατί μας περιορίζουνε την «ελευθεριότητα να αθετούμε τις υποχρεώσεις μας έναντι των άλλων», χάριν μιας ατομικής μας επιλογής.
Αλλά, σε όσους πολιτικούς μας, μας διδάξανε τον ατομισμό, με τούτο το δημοψήφισμα, αρνηθήκαμε τούτο τον παλαιό πολιτικό τρόπο.
Κι απαιτούμε, η πολιτική τους να ασκείται για τους πολίτες και την εν χρηστή πολιτεία ζωή τους, κι όχι για την πολιτική επικράτηση και διαιώνιση των διαγκωνιζόμενων πολιτικών στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου