Με βρήκε να διαβάζω εδώ το αναλυτικό και διεξοδικό -αληθώς, εξαιρετικά σπουδαίο και προφητικό, αν και παλαιότερο (του 2012) - άρθρο του κ. Γκότοβου «Πώς και γιατί η Γερμανία επιτέθηκε εναντίον των Ελλήνων».
Εννοώ, (με βρήκε) η αγόρευση της Γερμανίδας Καγκελαρίου στη Γερμανική Βουλή. Η κ. Μερκελ, ανάμεσα στα τόσα σημαντικά που είπε, μίλησε και για τον «καλό ευρωπαίο»!
Για τον καλό ευρωπαίο που πρέπει να έχει συναίσθηση πότε βαρύνει τους άλλους ευρωπαίους, και για την βαθειά συναίσθηση -αυτού του καλού ευρωπαίου- πως (αυτό το κακό πράγμα) πρέπει (συστηματικά να το αποφεύγει και) να προσπαθεί να μην γίνεται βάρος στους συνευρωπαίους συμπολίτες του!
Εννοεί ασφαλώς, (και προφανώς αναφέρεται μόνο) σε ζητήματα εμπορικής και οικονομικής δοσοληψίας. Γιατί, για τα προηγούμενα, μη εμπορικά, που της είχαν -άλλοτε- τεθεί, σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις λόγω του πολέμου, είχε απαντήσει πως αυτά τα ζητήματα είναι εκτός κουβέντας και πως για τα ηθικά θέματα δεν τίθεται θέμα αποζημίωσης (κι έτσι ξεμπλέξαμε και με όλες τις επόμενες ατιμίες μας. Μ'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!)!
Εννοεί επίσης, πως η παράδοση των εγκληματιών (των υπαλλήλων και διαχειριστών γερμανικών συμφερόντων που είναι και ένοχοι για δωροδοκία ελλήνων -παραγόντων και αξιωματούχων- που έβλαψαν το ελληνικό δημόσιο) ασφαλώς και δεν συγκαταριθμείται ανάμεσα στα καθήκοντα του καλού ευρωπαίου, γιατί εδώ πρόκειται για... δικονομικές ευχέρειες (των γερμανικών βιομηχανικών συμφερόντων)!
Εννοεί ακόμη, πως για να «περάσει» τις μεθοδεύσεις της εναντίον της Ελλάδας μπορεί να επιστρατεύει ακόμη και χώρες με ιστορία και οικονομία πεταλούδας, ως δορυφόρους των επιχειρημάτων της, και να τις συγκαταριθμεί ως συνοδοιπόρους στους τακτικισμούς και τις στρατηγικές της.
Εννοεί, και μάλιστα αναντιρρήτως, πως η ενωμένη ευρώπη είναι ένωση συμφερόντων και όχι ένωση λαών, αφού ο Τύπος της χώρας της, εδώ και καιρό, συστηματικά και οργανωμένα, βρίθει δημοσιευμάτων, στρατευμένων στην εθνοτική αποδόμηση των Ελλήνων, σε κάθε επίπεδο.
Από την άλλη πλευρά, εμείς εδώ -που βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλί της ένδειας και της ανάγκης- έχουμε την πολιτική και οικονομική ελίτ και την μείζονα αντιπολίτευση, που αντί να συνδράμει στην ανόρθωση, στην ανασύνταξη των δυνάμεων και στην αντιμετώπιση του αδιεξόδου, τί κάνει; πλειοδοτεί στην έχθρα και την επιθετικότητα, και προκαλεί περισσότερη σύγχυση και διχασμό, επιβεβαιώνοντας την προτίμηση του λαού στην αηδία για όλους! Και κυρίως, για όσους μας έφεραν εδώ, για να μην ειπώ και στην απαίτηση για την τιμωρία τους.
Όσο δε για την ελάσσονα αντιπολίτευση, αυτοί που αποτυχημένα κυβέρνησαν ήδη, τέως και νύν, όλοι τους, θα πρέπει να σιωπούν από ντροπή. Για τη μέχρι σήμερα πολιτεία τους. Γιατί και με την αρνητική τους σύμπραξη φτάσαμε ως εδώ. Κι όχι να επιτιμούν, να προκαλούν, να απειλούν και να διχάζουν.
Όσοι, μέχρι σήμερα δεν κυβέρνησαν, έχουν μια ευκαιρία: Να Μάθουν. Γιατί καμμιά δουλειά δεν γίνεται χωρίς προπαίδευση.
Κύριοι της κυβέρνησης,
Ακόμη κι αν δεν αμφισβητούμε την αφοσίωσή σας, υπάρχει πρόβλημα με τη μεθοδολογία σας, τη ρητορική, τη συνέπεια και την αποτελεσματικότητά σας.
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος πάσχει. Και δεν χρειάζομαι δικηγόρους, Δικαστήρια και διεθνές δίκαιο γι' αυτό. Το ζήτημα είναι προφανές. Οι ολιγογράμματοι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε καν να αναγνώσουν το ερώτημα. Και δεν ψηφίζουν μόνο πτυχιούχοι. Κι ο σεβασμός μου σε (όλους, και σ') αυτούς, δεν μου επιτρέπει να ειπώ, «κλείστε τους μέσα για να μην ψηφίσουνε».
Ο μόνος λόγος για να ψηφίσουμε ΟΧΙ, είναι:
Για να εκφράσουμε στους πιστωτές μας την αποδοκιμασία μας για το δεσποτισμό, την επιμονή και την αλαζονεία τους προκειμένου να μας επιβάλλουν την αρεστή σ' αυτούς Κυβέρνηση, πράγμα που καταμαρτυρεί η προσχηματική κωλυσιεργία τους να συμβληθούν με την κυβέρνηση που έχουμε σήμερα.
Ένα ΝΑΙ (αλλά-με το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο/ερώτημα- σε τί;) έχει τη δυναμική ότι επιθυμώ να είμαι ενταγμένος πολιτικά στην Ευρώπη της δημοκρατίας και στην Ευρώπη της ελευθερίας να θρησκεύομαι, να εργάζομαι και να εκφράζομαι.
Σε μια Ευρώπη που αναδεικνύει σε αξία την ευρυθμία και την ευμάρεια των κοινωνιών, καθώς και την ασφάλεια των πολιτών.
Σε μια Ευρώπη που δεν περιγελά τον Χριστιανό, και μάλιστα τον Ορθόδοξο, ευλαβούμενη μάλιστα τον Πάπα, και ευτελίζοντας άλλα θρησκεύματα, θεοποιώντα μάλιστα την ελευθερία κάθε σεξουαλικού προσανατολισμού, ακόμη κι ως εκεί που ο ο σεξουαλισμός αποκτηνώνει τον άνθρωπο (Γνωστή η λειτουργία οίκων ελεύθερης κτηνοβασίας, στη Γερμανία, ή μήπως όχι;).
Σε μια Ευρώπη όπου δεν (φέρομαι έτσι, ώστε δικαίως να) με θεωρούν απατεώνα και τεμπέλη, κουτοπόνηρο και δόλιο.
Σε μια Ευρώπη, όπου δεν επιτρέπω στους συμπολίτες μου αυτής της Κοινοπολιτείας να με δωροδοκούν για να διευκολύνω τις πωλήσεις των προϊόντων τους επιβαρύνοντας αλόγιστα, σπάταλα και ιδιοτελώς τα πάτρια ταμεία!
Σε μια Ευρώπη στην οποία προσφεύγω για να δανειστώ στην απόλυτη ανάγκη μου, κι όχι για να διευκολυνθεί η αύξηση της εκλογικής μου πελατείας, ή η πολυτελής διαβίωση του περιγύρου μου!
Σε μια Ευρώπη που οι εγκληματίες πολιτικοί θα τιμωρούνται για τη ζημία που θα επιφέρουν στη χώρα τους, που τους εμπιστεύτηκε. Κι όχι σε μια Ευρώπη που το έγκλημα του «λευκού περιλαιμίου» θα παραμένει ιερό, και απαραβίαστα ατιμώρητο, και μάλιστα σε αγαστή σύμπνοια πάντων των υπευθύνων για τη θέσπιση και την επιβολή της τιμωρίας!
Σε μια Ευρώπη όπου οι επιχειρήσεις θα υφίστανται τα ρίσκα του επιχειρείν και δεν θα τα μετατοπίζει στους ώμους των λαών!
Σε μια Ευρώπη όπου η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων δεν αποβαίνει σε βάρος της ποιότητας της ζωής των πολιτών της Ευρώπης.
Σε μια Ευρώπη όπου τα φορολογικά βάρη τα σηκώνουν όλοι, κατά τις δυνάμεις τους.
Σε μια Ευρώπη που δεν έχει παραδείσους χωρίς φορολογική συνδρομή (δηλαδή θέσεις εργασίας χωρίς φορολογική υποχρέωση)!
Σε μια Ευρώπη που η αλληλεγγύη δεν καταβάλλεται εντόκως, από τοκογλύφους.
Σε μια Ευρώπη όπου δεν κλέβουνε, ούτε χρησιμοποιούνε, οι ισχυροί τους ανίσχυρους, αλλά τους σέβονται και τους βοηθούνε.
Σε μια Ευρώπη όπου η τιμωρία δεν αποτελεί όπλο εξόντωσης, αλλά τρόπο συναίσθησης, ντροπής, συστολής και προσπάθειας αυτοβελτίωσης.
Αλλά... τί να λέμε τώρα!
Ότι ούτε οι όροι του ΟΧΙ, ούτε και οι όροι του ΝΑΙ συντρέχουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου