Περάσαν κιόλας τριάντα χρόνια! Έφυγα στα 18 μου από κοντά σου, για να σπουδάσω και για ν' ανοίξω τα φτερά μου στην ζωή, και δεν ξαναγύρισα στην αγκαλιά σου. Όμως, ετούτη η αγκαλιά σου, η στοργή σου, η φροντίδα, και η αγάπη που στα λόγια σου κρυβόταν, ήταν η κινητήρια δύναμη της ζωής μου. Με τούτα έζησα, με την αγωνία και την ευχή σου, ίσαμε σήμερα.
Τί πατέρας! Η τρυφερότητά σου, πρωτοφανής, η ηπιότητα του τρόπου σου καινοφανής, η παιδαγωγική σου δύναμη σπάνια και η πειθώ του επιχειρήματός σου ακαταμάχητη.
Πόσο θυμάμαι, εκείνη τη φορά, που μ' αναζήτησες, να 'ρθώ, με την οικογένειά μου, να καθαροδευτεριάσουμε μαζί, να είμαστε όσο πιο πολλοί, με όλα τα μωρά! Πόσο θλιμμένος έγινες, σαν πήρες την απάντηση πως τούτη τη φορά δεν γίνεται, γιατί οι δουλειές...
Αχ! μπαμπά, και γύρισες στο σπίτι. Και δεν μας ξαναμίλησες πιά!
Αχ! μπαμπά, και ήρθαμε! Αφήσαμε όλοι τις δουλειές μας, και ήρθαμε, να σε ξεπροβοδίσουμε.
Ένιωσα πως ο κόσμος μου όλος, έχασε το στυλοβάτη του. Και πως τούτα τ' άγια γενέθλια χώματα, δεν θά 'ταν πια ίδια, όπως πρώτα.
Ο καιρός, ο πανδαμάτωρ χρόνος, ετούτη την αίσθηση της φωτιάς και του γκρεμού, την άλλαξε. Κι έγινε η φωτιά του αφανισμού σου, θέρμη επωάσεως όλων των καλών κελευσμάτων που έσπειρες στην ψυχή μου. Και η αίσθηση του πανικού και του γκρεμού που η αιφνίδια απώλειά σου μας άφησε, έγινε σιγά-σιγά απέραντος ορίζοντας ελευθερίας, συναίσθησης, χρέους τιμής, αγάπης. Κι όλα τούτα ριζωμένα στα χείλη σου, παρακαταθήκες χρυσές, διάφανες, άφθαρτες. Περίλαμπρες, που νοηματοδοτούν την ζωή.
Ο αέρας που φύσηξε κι ο ήλιος που φώτισε τις χαρακιές της ψυχής, έδειξε του ανθρώπου τ' αχνάρι, που μένει, ανάλογο με το πέρασμά του.
Και το δικό σου τ' αχνάρι πατέρα, είναι σφραγίδα, είναι μύηση, είναι βάπτισμα πυρός, και όρκος και αφοσίωση, είναι τιμή και τάμα και όραμα.
Σ' ευχαριστώ για την οικογένεια που στους κόλπους της μεγάλωσα. Σε ευχαριστώ για το πρότυπο γονιού, ανθρώπου και συζυγίας που μου έδωσες.
Αιωνία σου η μνήμη Πατέρα, και μην ξεχνάς, να πρεσβεύεις στον Κύριο για τα παιδιά σου και τις οικογένειές μας.
Έχεις την παρρησία ενώπιόν του, γιατί έχεις δοξολογικά και αδιαμαρτύρητα καταβάλει βαρύ το τίμημα της ζωής σου, σε κόπους, θανάτους, ατυχίες, εμπόδια, ξενητειά και μοναξιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου