Στην αγκαλιά μου κουρνιασμένο
βρέθηκες άπλερο πουλάκι
τρεμάμενο και πονεμένο
Κι εμέ, λαχτάρησε η καρδιά μου
στο φτερούγισμά σου.
Με προσευχή μονάχα
η ψυχή της μάνας
θα κάνει το νανούριμά σου
"Δός μου Χριστέ τα Χέρια Σου,
να 'ναι ζεστά, να 'ναι φωλιά,
το μικροπούλι να σταθεί,
να γείρει ν'αποκοιμηθεί.
Πόνος και φόβος και ντροπή
να φύγει, να χαλάσει
Μην του βαραίνει την ψυχή
τι είναι στη στράτα μοναχό
κρυώνει, θα βραδυάσει
Η δόλια η μάνα του, εγώ,
μικρή κι αδύναμη είμαι,
Κυρά και Δέσποινά μου
μέσα στα μάτια σε κοιτώ
και σε καλώ κοντά μου
για ικεσία στο Χριστό:
Αν η δικιά μου η φωνή
δε φτάσει μέχρι το Σταυρό
να φτάσει η δικιά σου.
Πολλά γαρ ισχύει δέησις μητρός
προς ευμένειαν Δεσπότου .
λέει μια προσευχή...
Γιατί, δυο μάνες σαν προσεύχονται
ακούει ο Χριστός, κι οι συνδρομές Του έρχονται.
Σημείωση: Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου