Κι εγώ θέλω να ζήσω!

Ξανάρθαν στη γωνιά μου,
να με πληγώσουν,
η έγνοια κι η αγάπη μου γι' αυτούς,
δε φτάσανε, για να με νιώσουν,
να μ' αγαπήσουν, να με σεβαστούν.
Να νιώσουν, πόσο χρειάζομαι κι εγώ
τη μαμά και το μπαμπά μου.
Γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος
να ζεί χωρίς τις ρίζες του!

Πληγές ανοίξανε καινούργιες,
και πώς να κλείσουν οι παλιές;
Με σκέψεις μέσα τους πανούργες
ήρθαν να δώσουν μαχαιριές.
Αφήστε με! να ζήσω τη ζωή μου,
στο σπίτι μου στο μαγαζί μου,
χωρίς μαμά, χωρίς μπαμπά,
χωρίς αδέρφια,
αφού και τούτα μου στερήσατε. 

Ήρθατε στη γωνιά μου και με βρήκατε,
και πάλι στη φωτιά με ρίξατε!
κι εγώ εφώναζα στα σκοτεινά
σαν κάθε τέτοια μέρα!
Θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω!
Κι εσύ μ' απειλούσες με θάνατο
σαν ο δικός μου ο θάνατος
ζωή να σού 'δινε, πατέρα!

Τί φριχτή 'ναι η ώρα που βραδυάζει στις καρδιές των ανθρώπων, και ξένοι απογίνουνται, από πάθος, που κόβει τα σωθικά στα δυο. Που χωρίζει τους ανθρώπους κι εμποδίζει την κοινωνία τους.

Πόσο σκληρό να αποδιώχνεις, να ματώνεις το σπλάχνο σου! Πόσο φριχτό ατόπημα ο γονιός να σε αρνείται!

Η ελευθερία είναι καθήκον της ψυχής. Η αγάπη είναι το άλλο. Κι ο Χριστός ελεύθερους, ελευθέρως αγαπώντες ήθελε να δέχονται το κήρυγμά του.

Μια ψυχή δεν εξουσιάζεται. Μια κακή πράξη εμποδίζεται. Δεν μπορεί να βεβηλώνεις τις σχέσεις, κυρίως αυτές που είσαι προορισμένος να προστατεύεις.

«Δεν ξερω πως νιώθω... Λίγο μουδιασμένα, λίγο στενοχωρημένη αλλά και αρκετά ελεύθερη... λίγη χαρά γιατί αντιστάθηκα επιτέλους, αλλά και λύπη για τον πατέρα μου...Απο την μια θέλω να φωνάξω ότι είμαι ελεύθερη επιτέλους (γιατί έτσι ένιωσα αρχικά), απο την άλλη θέλω να κλαίω γιατί πλήγωσα έναν άνθρωπο ... αλλά έτσι έπρεπε να γίνει..Και αυτό πονάει πολύ...αλλά εγώ... γιατί πονάω... Γιατί η καρδιά μου πονάει και κλαίει;»

Γιατί θα ήθελες να μην συμβαίνει...

Καλή δύναμη, κοριτσάκι!

Ξέρω, ότι δεν θέλεις κανενός το κακό, παρά μονάχα την ελευθερία σου, και -σαν παιδί- θέλεις κι εσύ την αναγνώριση από τους γονείς σου, τώρα μάλιστα που εδώ και χρόνια ζεις και λειτουργείς αυτόνομα και ειχειρηματικά!

Μην αγωνιάς για τις ανθρώπινες μικρότητες! Η ελευθερία σου είναι ολο-δική σου υπόθεση, και την αναγνώριση σου τη δίνει η ζωή και το έργο σου!

Μπορείς να αγαπάς, κι ας μη σ' αγαπούν! Όχι μόνο η αγάπη που παίρνεις, αλλά κι η αγάπη που νιώθεις εσύ για τους άλλους, σου δίνει ευτυχία!