Στον απόηχο της παρέλασης για την 25η Μαρτίου 1821.

 

Η παρέλαση έγινε, ήταν πανηγυρική και ο λαός ετίμησε την ιστορία του. Η αποτίμηση, όμως, μπάζει!

Ακούσαμε απόψεις που σηκώνουν πολλή συζήτηση....Ακούσαμε ότι:

• Η ελληνική επανάσταση, είναι πνευματικό τέκνο του διαφωτισμού,
• ότι τίποτα δεν μας χαρίστηκε, όλα κατακτήθηκαν μετά από αγώνες
• και όταν έχεις δίκιο πάντα νικάς.
• «η ελληνική επανάσταση, απότοκο του μεγάλου ξεσηκωμού, όρισε το αξιακό πλαίσιο που μας ορίζει να διατηρούμε ως κόρη οφθαλμού την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού»
• Όταν ο λαός διεκδικεί, είναι αποφασισμένος και έχει το δίκιο με το μέρος του, όλα μπορεί να τα καταφέρει».

Από όλα τούτα κρατώ -συμφωνώντας- μονάχα πως «η ελληνική επανάσταση, απότοκο του μεγάλου ξεσηκωμού, όρισε το αξιακό πλαίσιο που μας ορίζει να διατηρούμε ως κόρη οφθαλμού την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού».

Κατά τα άλλα, να σημειώσουμε ότι η Ελληνική επανάσταση δεν μπορεί να είναι τέκνο του διαφωτισμού, γιατί η ιδέα της είχε προ πολλού γεννηθεί. Όσο για τον αποφασισμένο λαό, αυτός, μπορεί να κάνει και σφαγές, για να πάρει εκείνο που θέλει. Και τούτο το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ούτε νικάει πάντα εκείνος που έχει δίκιο. Η ιστορία δεν το επιβεβαιώνει αυτό. Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι ότι όταν ο λαός έχει μνήμη, γνώση, παράδοση και αγάπη για την ελευθερία, μπορεί και να την ξανα-αποκτήσει, αν τύχει και την στερήθηκε.

Ακούσαμε και σε μια άλλη παραλλαγή, και τα παρακάτω, ολωσδιόλου έωλα :

• «Η επανάσταση του 1821 γίνεται ο εκφραστής των αξιών του Διαφωτισμού στην Ελλάδα»
• «δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε έξω και πέρα από τις ευρωπαϊκές κοινωνικές επαναστάσεις εκείνης της εποχής»
• η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.
• δύο όψεις της Ευρώπης, «αυτή των λαών και της δημοκρατίας και αυτή των αγορών και του φασισμού».
• «Το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει μεγάλη σημασία για τη νέα κυβέρνηση.
• Το δημόσιο πανεπιστήμιο αποτελεί κόμβο για την αναγέννηση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης»
• «η επανάσταση του 1821 γίνεται ο εκφραστής των αξιών του Διαφωτισμού στην Ελλάδα»
• μόνον επί χούντας είχε ο δικτάτορας βεβηλώσει το βήμα της Αίθουσας Τελετών».

Ακούστηκε πως τάχα η Εθνική μας παλιγγενεσία εσάρκωσε τις αξίες του διαφωτισμού! Ετούτο είναι από τ' ανήκουστα! Και τούτο γιατί κινήματα αποτίναξης του τυραννικού ζυγού της αιχμαλωσίας του έθνους, γίνονταν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Πόλης, πολύ πριν ψυλλιαστούν οι διαφωτιστές να ξεσηκωθούν ενάντια στους φεουδάρχες ομόφυλούς τους! Αυτό που έγινε εδώ, είναι πως οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν ενάντια σε ξένο κατακτητή, κι όχι ενάντια σε ντόπιο φεουδάρχη! Βέβαια, αυτός -ο ξένος κατακτητής- όρισε εδώ τους γκοτζαμπάσηδες για να παίρνει το διάφορο από τους υπόδουλους. Με εξουσία στο λαό, αλλά πολλές φορές χωρίς υπόληψη. (Και συνέβη, κι εκείνοι, ξεχαστήκανε στο ίδιο έργο αμανάτι, μέχρι που καμμιά φορά συμβαίνει να μας τα παίρνουμε ακόμη με τον ίδιο τρόπο, άστοργα, σαν να τους έβαλε ξένος, να το κάνουνε τούτο το κρίμα!).

Κι όσο για την κατανόηση της επανάστασης για την απελευθέρωση του γένους μας από τον τουρκικό ζυγό, μια χαρά την κατανοούμε, άσχετα από τα κινήματα της Ευρώπης, όσοι δεν πιθηκίζουμε ξενόφερτα. Γιατί η δική μας επανάσταση είναι ουσιωδώς διαφορετική και περίπου μοναδική. Και συνεπώς, μπορούμε να διακρίνουμε τις διαφορές, να βρούμε τα κοινά ζητούμενα των λαών και να εντοπίσουμε τα εμπόδια που βάζουν κάθε τόσο στους λαούς τα συμφέροντα. Που δεν έχουνε πατρίδα, φιλίες κι οικογένεια.

Κι είναι προφανές σήμερα, πως όσο κι αν εμείς ποθούμε την ένωση με την Ευρώπη, η Ευρώπη δεν νοσταλγεί τίποτε το Ελληνικό. Την ιστορία μας θέλουν να την καταργήσουν από το στίβο του Πολιτισμού, γιατί εποφθαλμιούν κάθε πρόοδο στη σκέψη του ανθρώπου και στον πολιτισμό, και θέλουν να την αποκαλούν δικό τους έργο, διαστρεβλώνοντας την φύση και το μεγαλείο, την πατρότητα και την καταγωγή της από τον εμπνευστή και σαρκωτή λαό που πρώτος τη σήκωσε στον ήλιο για να τη δεί όλος κόσμος και να φωτίσει όλον τον κόσμο. Γι' αυτό ρημάξαν τα χώματά μας και στήσανε τα καλλιεπή ελληνικά γλυπτά κι αγάλματα θεών και ηρώων, και γεμίσαν τα μουσεία τους με Ελληνική τέχνη και το κάλλος που διέπει τον Ελληνισμό απ' αρχής του.

Αυτό που σήμερα είναι η Ευρώπη είναι αταίριαστο στο Ελληνικό κάλλος. Στην αρετή, την ελευθερία, την πίστη και αφοσίωση. Στην αλήθεια, στην κάθαρση, στη νέμεση και την τιμωρία της ύβρης. Μας συγκαταρίθμησαν στην εχθρική πράξη να τιμωρούμε τους φίλους λαούς για να προστατεύσουν οι εταίροι μας τα συμφέροντά τους, ακόμη και με βλάβη των ιδικών μας! Αυτή δεν είναι Ευρώπη της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των πολιτών της, είναι η Ευρώπη του φασισμού, των μονοπωλίων και των αγορών!

Κι αφού είναι μεγάλη ανάγκη οι νέοι Έλληνες να βγούνε μορφωμένοι, ικανοί, δυνατοί, τίμιοι, πρέπει πια το Πανεπιστήμιο να δουλεύει. Και να είναι ανοιχτό. Και νά 'ναι μέσα όσοι μορφώνουν κι όσοι μορφώνονται, κι όχι όσοι επιδιώκουν πολιτικές συμμαχίες, όχι όσοι ετοιμάζουν φυτώρια - ή οργανώνουν άντρα- πολιτικών εξορμήσεων, όχι όσοι προπηλακίζουν την επιστήμη, την μόρφωση, το αύριο, καταστρέφοντας υποδομές και χρεώνοντας το λαό. Να μην καίνε μέσα στα πανεπισημια, να μην γκρεμίζουν, να μην χτίζουν οι φοιτητές τους δασκάλους τους σε αίθουσες αιχμαλωτίζοντάς τους. Η Πολιτεία να μην επιτρέπει την βαναυσότητα ενάντια στους θεσμούς της. Η προστασία των θεσμών, είναι έργο της Πολιτείας. Ενώ, έργο των πολιτών είναι να προστατεύουν την Πολιτεία από τις καταχρήσεις των θεσμών της, για να θυμηθούμε και το άρθρο 120 του Συντάγματος!

Το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι πράγματι ο ειδικός σύμβουλος της Πολιτείας για όλα τα θέματα, γιατί εκεί μελετώνται ειδικά και εμπεριστατωμένα τα τωρινά, τα μελλούμενα, τα παλαιά και όλα όσα χρειάζεται η Πολιτεία. Για να ρυθμίζει, να προβλέπει, να αντιμετωπίζει, να αποκαθιστά, να διανέμει, να απονέμει, να δικαιοδοτεί, να αποτιμά, τις ανάγκες, τις επιδόσεις, την παραγωγή. Το δημόσιο Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να αποτελεί το φυτώριο για το πολιτικό προσωπικό της κάθε κυβέρνησης. Γιατί είναι πολύ περισσότερο θλιβερό όταν ένας πολιτικός, που είναι και πανεπιστημιακός, κάνει προφανή λάθη, και μάλιστα άσχετα από την ειδικότητά του στην επιστήμη, και την επίδοσή του στην πολιτική. Γιατί οι αστοχίες των πανεπιστημιακών που είναι πολιτικοί δημιουργούν εντονώτερη την αίσθηση της αποτυχίας και της ανικανότητας.

Η επανάσταση για την παλιγγενεσία του Ελληνικού έθνους δεν μπορεί να εκφράζει τις αξίες του διαφωτισμού. Γιατί οι «αξίες» αυτές αποτελούν για το σημερινό άνθρωπο, ότι αποτελούσε για τον αρχαίο έλληνα το δωδεκάθεο. Θέλουμε και μια αξία για τα μέτρα μας ο καθένας. Οι φτωχοί θέλουν ισότητα και ίσες ευκαιρίες, και οι πλούσιοι θέλουν προσωπική ελευθερία και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (μέσα σε αυτά είναι και η επιχειρηματική και καλλιτεχνική ελευθερία, ελεύθερη διακίνηση αγαθών, προϊόντων και κεφαλαίων, ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων κλπ.) Οι αντιεξουσιαστές θέλουν ελευθερία της έκφρασης και του συναθροίζεσθαι. Οι της εξουσίας θέλουν μέτρα τάξης, δημόσιο καταναγκασμό και δικαιοσύνη (εννοούν ποινική δίωξη των αντιλεγόντων). Επιτυχώς κηρύχτηκε ο διαφωτισμός των ευρωπαίων που αγωνίστηκαν ενάντια στους ντόπιους φεουδάρχες που τους καταδυνάστευαν! Εδώ όμως, η αλεπού έβαλε τον άντρα της με τους πραματευτάδες, χωρίς να κοιτάξει τί γίνεται στην αυλή της! Εμείς εδώ, επαναστατήσαμε κατά ξένου δυνάστη, κι είχαμε ήδη πίστη χριστιανική, τηρούμενη ευλαβικά, με αρχές, παραδόσεις, με βίους αγίων και μαρτύρων, που έδωσαν τη ζωή τους για την αλήθεια, την αλληλλεγγύη, τη φύλαξη, την προστασία από τους ξένους εισβολείς, κουρσάρους, εγκληματίες, κλέφτες και άρπαγες! Είχαμε σύστημα αξιών, αρχαιόθεν υπάρχον, που έμελλε ν' αποβεί αγαστά υπηρετούμενο, συμπληρούμενο και εξυψούμενο από τις επιγενόμενες αρχές της χριστιανικής μας πίστης! Ο διαφωτισμός ήρθε να διακηρύξει την κοινωνική δικαιοσύνη ως εργο των ανθρώπων, υποκαθιστώντας (ή επειδή κατάργησε) την δικαιοσύνη που κηρύχτηκε μέσα από το Ευαγγέλιο.

Οι αστοχίες των πολιτικών δεν τελειώσανε εδώ! Μπερδευτήκανε τόσο πολύ, που είπανε ακόμη και το εξής πρωτότυπο: ότι το να μπεί στο Πανεπιστήμιο και να εκφωνήσει πανηγυρική ομιλία επί τη ευκαιρία ιστορικού γεγονότος, ο (πανηγυρικά μάλιστα στη συγκεκριμένη συγκυρία) εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Χώρας, συνιστά βεβήλωση του βήματος της αιθούσης τελετών του πανεπιστημίου!

Ήμαρτον Κύριε!

Στον αντίποδα των παραπάνω, ακούστηκαν πάντως και υγιείς και αξιοσημείωτες τοποθετήσεις με την ευκαιρία της επετείου της εθνικής μας γιορτής. Είπε η Πρόεδρος της Βουλής:

• «μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία είναι βγαλμένη από τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά.
• Όσοι αιώνες κι αν περάσουν το πάθος για τη λευτεριά εμψυχώνει τους αγώνες και την επαναστατική δημοκρατική διεκδίκηση.
• Σε περιόδους όπως η τωρινή είναι ζωτικό να θυμόμαστε εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι.
• Οτιδήποτε λιγότερο είναι κατώτερο της κληρονομιάς που μας άφησαν όσοι θυσιάστηκαν».

Και θα συμφωνήσω απολύτως με την Πρόεδρο της Βουλής, για την ακατάβλητη δύναμη της αγάπης για την ελευθερία. Τη δύναμη που μπορεί να ωθήσει σε εξέγερση, σε απελευθέρωση, σε αποτίναξη του ζυγού της υποτέλειας και της τυραννίας.

Θα υποσημειώσω όμως, ότι η δημοκρατία δεν είναι νόημα ζωής, αλλά τρόπος.

Εκεί όπου η δημοκρατία χαρακτηρίζεται ως νόημα ζωής δηλαδή ως λόγος επανάστασης, είναι για να υποκινήσουν -κάποιοι τρίτοι- μια εξέγερση, προσδοκώντες ή επιδιώκοντες ασφαλώς ίδια οφέλη. (Έτσι ματοκυλίστηκε ο σύγχρονος κόσμος. Κάθε τόσο και μια επανάσταση για δημοκρατία, υποκινούμενη μάλιστα από τους εμπόρους του θανάτου και της αρπαγής).

Ενώ σ' εμάς που το νόημα της ζωής είναι η ελευθερία, η δημοκρατία αποτελεί τον τρόπο μας, γιατί έτσι μόνο βιώνεται η ελευθερία. Όταν όλοι είναι σεβαστοί. Κι εμείς αυτό το διακηρύττουμε, και παλαιόθεν το επιζητούμε. Άσχετα, που πολλοί φίλοι μας, μας υποκινούν να κάνουμε τον έξυπνο στον διπλανό μας και να του αρπάζουμε το δίκιο του. Γιατί, βλέπεις λίγα ξένα πράγματα ήσαν καλά για να τα μιμηθεί ο τρόπος και η σκέψη μας, κι εμείς πήγαμε και βρήκαμε τα χειρότερα για να γίνουμε ίδιοι με τους «φίλους» μας, ή για να γίνουμε δορυφόροι τους, ή για να γίνουμε -γι' άλλη μια φορά- Εφιάλτες για τον τόπο μας!

Πάντα και για πάντα, κι όχι μόνο στη σημερινή συγκυρία, πρέπει να θυμόμαστε, και  δεν πρέπει να φεύγει από το νού μας ότι είμαστε λεύτεροι, επειδή κάποιοι άλλοι 'έδωσαν τη ζωή τους για τούτο το σκοπό: Να ζούν στον τόπο τους ελεύθεροι. Και τούτο μας δίδαξαν, και τούτο μας άφησαν υποθήκη: Πως δεν αξίζει η ζωή του δούλου! Κι όσοι εμπνεόμαστε από τούτο ξέρουμε τί πρέπει να κάνουμε!

Οτιδήποτε λιγότερο είναι κατώτερο της κληρονομιάς που μας άφησαν όσοι θυσιάστηκαν.

Ακούσαμε και μια άποψη, καθόλα σεβαστή, πλήρη και αναντίρρητη.
Αναφερόμενος στην επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε:

• «Πριν 194 χρόνια οι πρόγονοι μας δίδαξαν την Ευρώπη και δίδαξαν τον κόσμο ότι η ελευθερία είναι αξία ανεκτίμητη.
• Δίδαξαν ότι η εθνική ανεξαρτησία είναι υπέρ πάντων και ότι είναι η μόνη στέρεα βάση για τη φιλία μεταξύ των λαών, για τη συνεργασία μεταξύ των λαών και για τον αλληλοσεβασμό.
• Σήμερα καλούμαστε εμείς, να φανούμε αντάξιοι τους, να προτάξουμε, να θέσουμε και πάλι υπέρ πάντων την ελευθερία και την αξιοπρέπεια στην Ευρώπη, στον κόσμο στην ίδια μας την κοινωνία».

Έχει κανείς αντίρρηση; Κανένας Έλληνας, νομίζω!