Το σκανδαλίζειν και η κρίση

 

Ο παραδειγματισμός είναι εκείνο που βαραίνει πιο πολύ απ' όλους τον γονιό, τον δάσκαλο, τον σοφό, τον ειδικό, τον υπεύθυνο, τον άρχοντα.

Γιατί χάρη στο δικό του παράδειγμα η κοινωνία ολόκληρη διαπαιδαγωγείται και υπάρχει, συμμορφώνεται, εκφράζεται, πράττει και απέχει.

Και σαν τί παράδειγμα, αλήθεια, καλείται ο υπεύθυνος, ο αρμόδιος, να δώσει; Το παράδειγμα του φάρου! Η πράξη του να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα, οδηγό των ακολουθούντων και των νεωτέρων, και φανερή απόδειξη των έργων και της συνέπειάς του. Κυρίως όμως να μη δίνει αρνητικό παράδειγμα και να μη σκανδαλίζει με την συμπεριφορά του.

Κι όλο τούτο δεν είναι μονάχα για τα υψηλά και τα μεγάλα. Αλλά και για τα πιο μικρά. Γιατί από αυτά αρχίζει ο άνθρωπος. Από τα μικρά. Από το φαγητό, από το πιοτό, από τις κουβέντες. Ο καθένας είναι υπεύθυνος να εκπληρώνει τις ευθύνες του, όχι μονάχα για λογαριασμό του, αλλά και για όλους όσους, μπορεί να πληγώσει ή να βάλει σε πειρασμό, με το κακό παράδειγμά του.

Οι πράξεις και οι παραλείψεις μας, μένουν μάρτυρες της πνευματικής πορείας και των επιλογών μας. Της συνείδησης που αποκτούμε, της μετάνοιας, της επιστροφής, της αποστροφής, της προσευχής και της νήψεως. Κι ακόμη,  για τη ζύμωση που γίνεται στην ψυχή μας, όταν αγωνιζόμαστε και την κάνουμε εργαστήρι αρετής, ανθρωπιάς και αγάπης για τον πλησίον, γεμίζοντάς την «φόβο Θεού». Και δεν μπορεί, κάποια στιγμή, θα γίνει και ο απολογισμός, όπως γίνεται σε όλα τα ανθρώπινα έργα.

Για τα πονήματά μας (σκέψεις-πράξεις-παραλείψεις) είναι που θα κριθούμε άξιοι της τιμής και της χαράς του παραδείσου, ή όχι. Και είναι πάντα αντικείμενο δικής μας επιλογής οι πράξεις μας. Γιατί ακόμη κι αν πράξουμε το λάθος, αυτό, λάθος και αμαρτία θα είναι, μέχρι που να ζητηθεί συγγνώμη και να συντελεσθεί η αποστροφή της καρδίας, από τούτο το λάθος. Κι η επιλογή του καλού και του αγαθού μπορεί να γίνει μόνο σε τούτη τη ζωή. Τα λάθη μας και τις αμαρτίες μας, δεν μπορούμε να τα διορθώσουμε μετά. Ούτε και μπορούμε να σώσουμε εκείνους, που χάθηκαν επειδή έπεσαν στον πειρασμό από το δικό μας αντιπαράδειγμα!

Και βέβαια, όλοι μας ξέρουμε πως ο Χριστός μας, υπήρξε το καλύτερο παράδειγμα, για όλους μας. Αναμάρτητος ως άνθρωπος, Πολυεύσπλαχνος και Πολυέλεος ως Θεός, για όλα τα κτίσματά του.

Όλα τούτα, τα διαβάζουμε στα σημερινά αποσπάσματα, με την απαράμιλλη διδακτική γραφή του Ευαγγελιστή Ματθαίου και του Αποστόλου Παύλου.


***********************************

Επιστολή Παύλου, προς Κορινθίους (κεφ. η εδ. 8- κεφ. θ εδ. 2)

8 βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα. 9 βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν10 ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; 11 καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. 12 οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε. 13 διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω..(Θ) 1 ΟΥΚ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ ᾿Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; 2 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

Κατά Ματθαίον (κεφ. Κε, εδ. 31-46)

31 ῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.