Στους καιρούς που ζούμε, όπου πολλά πράγματα (σκοποί, εξαγγελίες, δράσεις, μέτρα, μέθοδοι, διαδικασίες) έχουν χάσει το νόημά τους, ας γνωρίζουμε τουλάχιστον το περιεχόμενο που έχουν κάποιες στοιχειώδεις λέξεις, άσχετα από αυτούς που τις εκστομίζουν και τις χρησιμοποιούν. (Για την εξυπηρέτηση ή για την παραπλάνησή μας)
Γιατί το περιεχόμενό τους νοηματοδοτεί τη ζωή μας και τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ίσως και τον τρόπο, που θα μπορούσαμε αν όχι να αλλάξουμε τον κόσμο, τουλάχιστον να τον καταλάβουμε και να βελτιωθούμε, ώστε, να βελτιωθεί κι ο κόσμος μας.
Ας ξεκινήσουμε από τη βασική λέξη – τη λέξη Λαός- για να ανιχνεύσουμε τις έννοιες των παραγώγων από αυτήν.
Λαός: Με τη λέξη αυτή, που είναι θεμελιώδης στο Συνταγματικό Δίκαιο (γιατί είναι συστατικό στοιχείο του ορισμού του Κράτους), νοούμε το σύνολο των πολιτών ενός Κράτους, ανεξαρτήτως της εθνικής αυτών προελεύσεως. Με άλλα λόγια, ως λαό, εννοούμε το έμψυχο στοιχείο ενός Κράτους.
Στα χρόνια των σπουδών μου, μαθαίναμε -στο Συνταγματικό Δίκαιο- ότι λαός, δεν είναι μονάχα όσοι ζουν στα εδαφικά όρια του Κράτους σε δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά κι οι γενιές που ζήσανε παλιά, κι όσες ακόμα μέλλει νά 'ρθούνε μετά από εμάς.
Τό 'λεγε και ο Αριστοτέλης (στα Πολιτικά, βιβλ. Γ', κεφ. 1): “Την αυτήν είναι φατέον πόλιν, καίπερ αεί των μεν φθειρομένων των δε γινομένων, ώσπερ και ποταμούς ειώθαμεν λέγειν τους αυτούς, και κρήνας τας αυτάς, καίπερ αεί του μεν επιγιγνομένου νάματος του δ' υπεξιόντος”. Όλο τούτο θα ειπεί πως "μιλάμε για την ίδια πόλη (=πόλη-κράτος), παρόλο που πάντοτε άλλοι πεθαίνουν κι άλλοι γεννιώνται, όπως ακριβώς συνηθίζουμε να μιλάμε για τα ίδια ποτάμια και τις ίδιες κρήνες (βρύσες), παρόλο που διαρκώς άλλο νερό έρχεται κι άλλο φεύγει από αυτά".
Έτσι λοιπόν, ο λαός αποτελεί την ιστορική ενότητα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και στο μέλλον, η οποία (ενότητα) σε δεδομένο χρονικό σημείο εμφανίζεται μ'όσους ζούνε στο συγκεκριμένο αυτό χρόνο.
Λαϊκός: Το επίθετο αυτό, έχει την έννοια πως το προσδιοριζόμενο (ουσιαστικό) όνομα ανάγεται, ανήκει, αναφέρεται ή αφορά τον λαό.
Λαϊκισμός: Η λέξη αυτή (από τον τρόπο παραγωγής της, δηλ. ουσιαστικό με κατάληξη -σμος,) έχει την έννοια μιας ενέργειας, ή πράξης που προέρχεται ή κατευθύνεται προς τον λαό.
Λαϊκίζω: Θα ειπεί πως ενεργώ, ή δρώ προς χάριν, εξυπηρέτηση, ή υπεράσπιση των στόχων, των αναγκών, των οραμάτων, των θελημάτων κλπ. του λαού.
Ασφαλώς, η προσχηματική και αναποτελεσματική εξαγγελία και μάλιστα χωρίς καμμιά υπέρ του λαού δράση, οδηγεί στην αναίρεση της ουσίας -του αληθούς σκοπού- του λαϊκίζειν, δηλ. της εξυπηρέτησης του λαού.
Το κακό είναι, πως η μακρά πολιτική πρακτική, με τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις προσχηματικές εξαγγελίες, είχε σαν αποτέλεσμα ο όρος λαϊκίζω, να είναι αρνητικά φορτισμένος και να μη σημαίνει: πρόσκειμαι, υπηρετώ κλπ. τον λαό, αλλά ακριβώς το αντίθετο: Προσποιούμαι, υποκρίνομαι κλπ ότι υπηρετώ το λαό! Η επανειλημμένη αυτή πολιτική συμπεριφορά και πρακτική, κατέφθειρε τους όρους Λαϊκός-λαϊκισμός και λαϊκίζω, σε σημείο που η ακριβής έννοια αυτών, είναι ανάγκη να δηλώνεται σαφώς κάθε φορά.
Όλα αυτά τα γράφω σήμερα πάλι, γιατί έχουμε στον τόπο μας μια νέα κυβέρνηση, που εκλέχτηκε μ' ένα πρόγραμμα ανακούφισης του λαού και δικαιοσύνης. Τα γράφω γιατί οι αντίπαλοί της είδαν με κακό μάτι τις πρώτες δράσεις της που ήταν σύμφωνες με τις προεκλογικές της εξαγγελίες, κι έσπευσαν σε αρνητικούς σχολιασμούς, μήπως και χαλάσει η μακρά ακολουθία των πολιτικών αθετήσεων!
Γιατί, είπαμε, μέχρι σήμερα Λαϊκισμός, είχε καταντήσει να σημαίνει ότι υποκρίνεσαι πως θα υπηρετήσεις τον λαό, μέχρι που να υφαρπάξεις την εντολή του για εξουσία. Το επόμενο είναι -στην καλύτερη περίπτωση- ενδοτισμός στους επικυρίαρχους (πράγμα που ακολούθησε τις προηγούμενες εκλογές, κι όλοι το νιώσαμε καλά στο πετσί μας).
Λαϊκισμός είναι και η δήθεν στοργική προειδοποίηση ότι θα πάμε χαμένοι, με τις πολιτικές, τις ενέργειες και τα μέτρα της νέας κυβέρνησης, που προτίθεται να τηρήσει τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Κι αυτό το λένε πριν καν αυτή ορκιστεί!
Ας ξαναποκτήσουν οι όροι της γλώσσας την παλιά τους σημασία: Όταν, χάριν του λαού, η νέα κυβέρνηση τηρεί τις δεσμεύσεις της, αυτό θα είναι συνέπεια και αξιοπιστία. Και δεν είναι λαϊκισμός.
Θα ήταν μεγαλοθυμία των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης η συστράτευση στο όραμα αποτίναξης της ελεγκτικής τυραννίας των ξένων και της φτωχοποίησης του λαού, ώστε να αναστήσουμε όλοι μαζί την ελπίδα για το αύριο. Και αυτό θα ήταν ουσιαστικός και αληθής Λαϊκισμός, κι όχι φθαρμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου