Ἤθελον δάκρυσιν ἐξαλεῖψαι...

 

Στέκομαι στη σκοτεινή γωνιά του καθολικού και παρακολουθώ την ακολουθία. Κάθε ύμνος, κάθε ευχή και δέηση σα σταγόνα δροσιάς κάθεται στην καρδιά μου και -χωρίς καλά καλά να το καταλάβω- κατανυκτικά δάκρυα κυλάνε και μου καίνε τα μάγουλα. Τα μάτια μου έχουνε σταθεί σε μια μικρή δέηση μετανοίας, βυζαντινογραμμένη στον τοίχο της εκκλησιάς των Αγίων και Μεγάλων Ταξιαρχών. Με δυσκολία, μέσα στο πρωϊνό αχνό φώς, ξεχωρίζω:

Ἤθελον δάκρυσιν ἐξαλεῖψαι,

τῶν ἐμῶν πταισμάτων Κύριε,

τὸ χειρόγραφον,

καὶ τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μου,

διὰ μετανοίας εὐαρεστῆσαί σοι,

ἀλλ' ὁ ἐχθρὸς ἀπατᾷ με,

καὶ πολεμεῖ τὴν ψυχήν μου,

Κύριε,

πρὶν εἰς τέλος ἀπόλωμαι,

σῶσόν με.

Έτσι ένιωσα μέσα μου, την μικρή τούτη δέηση:


Κύριε,

θά 'θελα μ'όλα μου τα δάκρυα

να σχίσω το κατάστιχο με τις κακίες και τα σφάλματά μου,

και σ' όλη την υπόλοιπη ζωή μου

με υπομονή και καλωσύνη να υπηρετώ την αγάπη σου,

μα σαν άνθρωπος που είμαι,

κάθε τόσο κι ένας πειρασμός με πλανεύει

κι εναντιώνεται στην τέτοια μεταστροφή μου.

Κύριε,

πρόφτασε και φύλαξέ με,

πριν ολοκληρωτικά αφανιστώ.

Και τούτο με κάνει να συλλογιέμαι, τη δύναμη της (πέρα από τη θρησκευτική) συναίσθησης, που φέρνει την ταπείνωση στο μεγάλαυχες φρόνημα, και την εστίαση στις δυνάμεις -αυτοσυγκράτησης και αυτοελέγχου- του ανθρώπου, που θέλει να γίνει καλύτερος.

Μα 'κείνο, που είναι βαρύτερο, είναι που τέτοια βούληση μας λείπει. Και που για τετοια συναίσθηση, είμαστε πια ανίκανοι. Γιατί χαθήκαν οι κεραίες που μας έστελναν τέτοια μηνύματα, κι αχρηστευτήκαν οι κεραίες που τα λαμβάναμε.

Μέσα στην παραζάλη μας για ατομική ευχαρίστηση, για ματαιόδοξη επίδειξη και για πλουτισμό χωρίς κόπο, δεν καταλάβαμε ότι δουλεύαμε για τον πλουτισμό των άλλων, αδιαφορώντας για το αύριο της ζωής μας, κι ερημώνοντας την ψυχή μας από το κάλλος της παρουσίας του άλλου στη ζωή μας, και της δικής μας στη ζωή των άλλων.

Όμως, μέρα που είναι σήμερα, της Σύναξης των Αρχαγγέλων, που είναι και Θεία Προστασία της Αεροπορίας μας, ας την καλέσουμε την Ουράνια αυτή Προστασία των παιδιών μας που πετάνε, για να φυλάξει τα παιδιά μας αυτά, κι όλους εμάς από κάθε εχθρική επιβουλή στη ζωή και τη Χώρα μας.

Κι αν το γραφτό στον τοίχο της εκκλησιάς, το ιδεί και κανένας άλλος, και σκεφτεί, μπορεί να γίνουμε περισσότεροι, όσοι θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι.