Η
γέφυρα του Ευρώτα στη Σκάλα άρχισε να κατασκευάζεται το έτος 1896. Οι
σχεδιαστές της γέφυρας ήταν Γερμανοί ενώ οι κατασκευαστές Ιταλοί. Η
γέφυρα αυτή αποτέλεσε δείγμα για την κατασκευή της γέφυρας του Ισθμού
της Κορίνθου.Ως κατασκευή βασίζεται σε δύο τεχνικές η πρώτη είναι η
τεχνική του σωλήνα (διότι στην πραγματικότητα είναι ένας τετράγωνος
σωλήνας) επειδή όμως το μήκος της είναι περίπου 100 μέτρα και οι
ταλαντώσεις της θα ήταν πολύ μεγάλες γι΄αυτό το λόγο έχουμε και την
δεύτερη τεχνική, της στήριξης στο κέντρο με στήριγμα(βάση). Πριν το 1896
η κεντρική οδός που οδηγούσε στην νότια Λακωνία δεν ήταν η σημερινή
οδός. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η κατασκευή της μεσαίας βάσης της γέφυρας,
διότι όπως γνωρίζουμε εκεί υπήρχαν πάρα πολλά νερά και ήταν αδύνατο το
σκάψιμο βαθιά. Μάλιστα όπως γνωρίζουμε το χειμώνα τα νερά του Ευρώτα
είναι πολλά και ορμητικά και θα έπρεπε η βάση αυτή να είναι ανάλογη και
να μήν είναι ευάλωτη σε τέτοιες συνθήκες. Το βάθος των θεμελίων της
μεσαίας βάσης φθάνει τα 30 μέτρα περίπου, έτσι μιά τεχνική που
εφαρμοζόταν στην Ευρώπη εφαρμόσθηκε και εδώ, ήταν η μέθοδος της
καμπάνας. Δηλαδή μία τεράστια καμπάνα που εσωτερικά της είχε
κατασκευαστεί έτσι ώστε βουλιάζοντας μέσα στο νερό να μένει στο
εσωτερικό της αέρας (οξυγόνο) για να μπορούν οι εργάτες να δουλεύουν και
να σκάβουν και τα μπάζα να τα αποθηκεύουν μέσα στην καμπάνα, και κατά
τακτικά διαστήματα να βγαίνει η καμπάνα έξω για να πετούν τα μπάζα να
ανανεώνεται το οξυγόνο και ούτω καθ εξής. Πρίν την κατασκευή της γέφυρας
οι μετακινήσεις γίνονταν με κινητή σχεδία , η οποία εκινείτο σε
συρματόσχοινα και την εκμετάλευση αυτής της σχεδίας τελευταία την είχε η
οικογένεια ΔΕΝΤΑΚΟΥ από τον Άγιο Γεώργιο, (λέγεται ότι όταν ο ΔΕΝΤΑΚΟΣ ο
Κώστας παππούς του Μηχανικού έμαθε ότι θα κατασκευαστεί η γέφυρα είπε
Άν φτιαχτεί και περάσω άς πεθάνω. Η γέφυρα κατασκευάσθηκε και ποτέ δεν
πέρασε από πάνω για ευνόητους λόγους.)
Η
γέφυρα του Ευρώτα στη Σκάλα άρχισε να κατασκευάζεται το έτος 1896. Οι
σχεδιαστές της γέφυρας ήταν Γερμανοί ενώ οι κατασκευαστές Ιταλοί. Η
γέφυρα αυτή αποτέλεσε δείγμα για την κατασκευή της γέφυρας του Ισθμού
της Κορίνθου.Ως κατασκευή βασίζεται σε δύο τεχνικές η πρώτη είναι η
τεχνική του σωλήνα (διότι στην πραγματικότητα είναι ένας τετράγωνος
σωλήνας) επειδή όμως το μήκος της είναι περίπου 100 μέτρα και οι
ταλαντώσεις της θα ήταν πολύ μεγάλες γι΄αυτό το λόγο έχουμε και την
δεύτερη τεχνική, της στήριξης στο κέντρο με στήριγμα(βάση). Πριν το 1896
η κεντρική οδός που οδηγούσε στην νότια Λακωνία δεν ήταν η σημερινή
οδός. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η κατασκευή της μεσαίας βάσης της γέφυρας,
διότι όπως γνωρίζουμε εκεί υπήρχαν πάρα πολλά νερά και ήταν αδύνατο το
σκάψιμο βαθιά. Μάλιστα όπως γνωρίζουμε το χειμώνα τα νερά του Ευρώτα
είναι πολλά και ορμητικά και θα έπρεπε η βάση αυτή να είναι ανάλογη και
να μήν είναι ευάλωτη σε τέτοιες συνθήκες. Το βάθος των θεμελίων της
μεσαίας βάσης φθάνει τα 30 μέτρα περίπου, έτσι μιά τεχνική που
εφαρμοζόταν στην Ευρώπη εφαρμόσθηκε και εδώ, ήταν η μέθοδος της
καμπάνας. Δηλαδή μία τεράστια καμπάνα που εσωτερικά της είχε
κατασκευαστεί έτσι ώστε βουλιάζοντας μέσα στο νερό να μένει στο
εσωτερικό της αέρας (οξυγόνο) για να μπορούν οι εργάτες να δουλεύουν και
να σκάβουν και τα μπάζα να τα αποθηκεύουν μέσα στην καμπάνα, και κατά
τακτικά διαστήματα να βγαίνει η καμπάνα έξω για να πετούν τα μπάζα να
ανανεώνεται το οξυγόνο και ούτω καθ εξής. Πρίν την κατασκευή της γέφυρας
οι μετακινήσεις γίνονταν με κινητή σχεδία , η οποία εκινείτο σε
συρματόσχοινα και την εκμετάλευση αυτής της σχεδίας τελευταία την είχε η
οικογένεια ΔΕΝΤΑΚΟΥ από τον Άγιο Γεώργιο, (λέγεται ότι όταν ο ΔΕΝΤΑΚΟΣ ο
Κώστας παππούς του Μηχανικού έμαθε ότι θα κατασκευαστεί η γέφυρα είπε
Άν φτιαχτεί και περάσω άς πεθάνω. Η γέφυρα κατασκευάσθηκε και ποτέ δεν
πέρασε από πάνω για ευνόητους λόγους.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου